Koncert na flet i orkiestrę kameralną
Opis materiału
Wszystkie swoje utwory o charakterze koncertującym napisał
Penderecki dla konkretnych osób, znając ich temperament artystyczny i zainteresowania
stylistyczne. Legendarnemu fleciście Jeanowi-Pierre’owi Rampalowi dedykował Koncert unikający, znanych sobie przecież
doskonale, niekonwencjonalnych technik instrumentalnych, za to oparty na
brzmieniach naturalnych, mieszczących się jednocześnie w zasobie środków
wybitnie wirtuozowskich.
Umiarkowanej długości dzieło jest ujęte w formę jednoczęściową, lecz tempo muzycznej narracji kilkakrotnie się w nim zmienia, a intensywny liryzm przeplata się tu z niepokojem. Większość motywów Koncertu fletowego to ażurowe, lekkie arabeski dźwiękowe; eksponowane solo lub w dialogu z jakimś innym instrumentem dętym. Są też śpiewne, refleksyjne melodie, snujące się na tle starannie zinstrumentowanego akompaniamentu kameralnej orkiestry. W materiale dźwiękowym daje się usłyszeć związek z językiem muzycznym Króla Ubu, ale charakter wyrazowy Koncertu jest odmienny. Zamiast groteski i ironii podszytej nutą agresji, dzieło to eksponuje nastroje pastoralne i zwiewne, niczym w Śnie nocy letniej.
Concerto per flauto Pendereckiego funkcjonuje również w wersji klarnetowej (powstałej w 1995 roku i wykonanej rok później, podczas jubileuszu Czeskiej Filharmonii w Pradze), którą po raz pierwszy zaprezentowała izraelska klarneciska Sharon Kam. Parę miesięcy wcześniej w Boulder, w stanie Colorado, zabrzmiała pierwszy raz klarnetowa wersja Koncertu altówkowego. Tak oto polski kompozytor po raz kolejny dał wyraz swemu elastycznemu podejściu do kształtu brzmieniowego stworzonych utworów.
Konteksty
Umiarkowanej długości dzieło jest ujęte w formę jednoczęściową, lecz tempo muzycznej narracji kilkakrotnie się w nim zmienia, a intensywny liryzm przeplata się tu z niepokojem. Większość motywów Koncertu fletowego to ażurowe, lekkie arabeski dźwiękowe; eksponowane solo lub w dialogu z jakimś innym instrumentem dętym. Są też śpiewne, refleksyjne melodie, snujące się na tle starannie zinstrumentowanego akompaniamentu kameralnej orkiestry. W materiale dźwiękowym daje się usłyszeć związek z językiem muzycznym Króla Ubu, ale charakter wyrazowy Koncertu jest odmienny. Zamiast groteski i ironii podszytej nutą agresji, dzieło to eksponuje nastroje pastoralne i zwiewne, niczym w Śnie nocy letniej.
Concerto per flauto Pendereckiego funkcjonuje również w wersji klarnetowej (powstałej w 1995 roku i wykonanej rok później, podczas jubileuszu Czeskiej Filharmonii w Pradze), którą po raz pierwszy zaprezentowała izraelska klarneciska Sharon Kam. Parę miesięcy wcześniej w Boulder, w stanie Colorado, zabrzmiała pierwszy raz klarnetowa wersja Koncertu altówkowego. Tak oto polski kompozytor po raz kolejny dał wyraz swemu elastycznemu podejściu do kształtu brzmieniowego stworzonych utworów.
Konteksty
W rozmowie z Małgorzatą Janicką-Słysz Krzysztof Penderecki wyjaśnił tajemnicę noty zamieszczonej na końcu partytury Koncertu fletowego („totale Mondfinsternis”). W konsekwencji, w omówieniu dzieła w książce programowej „Warszawskiej Jesieni” 1993 roku, podkreślano szczególnie jego eteryczną atmosferę brzmieniową.
fot. Marek Suchecki
Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18.
SKOMENTUJ
comments powered by Disqus