Trio fortepianowe
Trio, wykonane po raz pierwszy w Warszawie 10 grudnia 1936 roku – wykonawcami byli Stanisław Jarzębski (skrzypce), Józef Bakman (wiolonczela) i Mieczysław Wajnberg (fortepian) – zostało bardzo ciepło przyjęte przez krytyków, zwracając ich uwagę na młodego kompozytora. Jan Maklakiewicz tak pisał o utworze:
Trio fortepianowe Panufnika tętni szerokim rozmachem, nurtem żywiołowego temperamentu artysty o dużej kulturze muzycznej. Akcenty młodzieńczych buntów, zmagań i poszukiwań, akcenty mocne i zdecydowane, owiane najszczerszym romantyzmem świeżych porywów inwencji tematycznej o nieprawdopodobnie bogatej i różnorodnej skali uczuciowej, które słyszymy w muzyce Panufnika, naprowadzają nas na pewne analogie z muzyką Brahmsa. Bogatą treść wewnętrzną swego Tria fortepianowego zamknął Andrzej Panufnik w wytworne i barwne ramy zewnętrzne. Sugestywna czystość i szczerość natchnienia młodego kompozytora zawładnęła odtwórcami. (...) Kompozycja Panufnika (...) – to nowa, bardzo poważna pozycja w naszym życiu muzycznym. Zasługuje w pełni na najszersze zainteresowanie. Powinna mocniej zaakcentować swoje rewelacyjne przyjście.
Budowa formalna Tria odnosi się wyraźnie do modelu klasycznego. Utwór składa się z trzech części: rozbudowanego allegra sonatowego, poprzedzonego wolnym wstępem (Poco adagio – Allegro – Poco adagio), pieśniowej, lirycznej części drugiej (Largo) oraz wirującego, tanecznego scherza (Presto). Ten młodzieńczy utwór wykazuje już zarazem wiele cech typowych dla późniejszej twórczości kompozytora – Trio charakteryzuje klarowność konstrukcji formalnej, przemyślanej w najdrobniejszych szczegółach, ale też i oryginalna treść o głęboko emocjonalnym wyrazie. Jeśli więc nawet upatrywać zbieżności stylistyki Tria fortepianowego z niezwykle popularnym przed wojną neoklasycyzmem, to bez wątpienia indywidualny rys utworu, którym jest jego silna ekspresja, odróżnia go od typowych dzieł neoklasycznych tego okresu i sprawia, że wciąż chętnie sięgają po niego kolejne pokolenia wykonawców.
Po rekonstrukcji utworu w 1945 roku kompozytor zadedykował go pamięci swej matki.
Konteksty
W 1996 roku, pisząc notę do książki programowej Warszawskiej Jesieni, Tadeusz Kaczyński zwrócił uwagę na obecność w Triu elementów typowych dla całej późniejszej twórczości Panufnika. Sam kompozytor uznawał dzieło za swoje „pierwsze poważne osiągnięcie kompozytorskie”.
Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18.
SKOMENTUJ
comments powered by Disqus