Zbigniew Libera
Urodził się w 1959 roku w Pabianicach. Przerwał studia pedagogiczne, aby móc zaangażować się w ruch artystyczny Kultura Zrzutu. Działał w „Solidarności”, związany z kulturą niezależną i offową. Kojarzony jest powszechnie jako model uwieczniony w fotograficznych kolażach Zofii Kulik i autor instalacji Lego. Obóz koncentracyjny, ale jego prace to wiele innych realizacji, które można było zobaczyć chociażby podczas retrospektywnej wystawy w warszawskiej Zachęcie w 2010 roku (Prace 1982-2008). Głównymi motywami jego sztuki są relacje ciała i władzy oraz uwikłania jednostek w kulturowe ograniczenia kodów, konwencji i znaczeń. Zbigniew Libera pokazuje swoją sztuką, że to, w jaki sposób myślimy i postrzegamy świat, wcale nie jest nasze, lecz narzucone przez dominujące dyskursy współczesności; czyni to przy tym w sposób przewrotny i artystycznie bezkompromisowy. W filmie Made by Libera (1998), który prezentujemy w Kolekcji Sztuki Współczesnej, artysta mówi, że „sztuka nie szkodzi. To co szkodzi, to już nie jest sztuką” i opowiada o swoich pracach.
W latach 80. takie filmy wideo jak Obrzędy intymne (1984), Perseweracja mistyczna (1984) czy Jak tresuje się dziewczynki (1987), wyprzedziły o kilka lat nurt w sztuce skoncentrowany na wartościach artystycznych i zapowiedziały epokę sztuki ciała, która w Polsce rozpoczęła się w latach 90. (zob. w słowniku pojęcie sztuka krytyczna). Wtedy też Libera zaczyna tworzyć tzw. urządzenia korekcyjne, czyli obiekty, które w ironiczny sposób pokazują, jak jednostka dostosowuje się do norm społecznych. Do tego typu prac należą m.in. Body Master (1998) czy Universal Penis Expander (1995). W pracach fotograficznych artysty częstym motywem staje się balansowanie na granicy prawdy, jak to ma miejsce w przypadku zdjęć uśmiechniętych więźniów obozu koncentracyjnego czy wesołej biegnącej nagiej dziewczyny z serii Pozytywy (2002-2003), korespondujących z utrwalonymi w zbiorowej pamięci obrazami (w pierwszym przypadku z powszechnie reprodukowanymi kadrami z filmów dokumentujących wyzwalanie obozów, a w drugim – słynne zdjęcie autorstwa Nicka Uta z 1972 roku z biegnącą Kim Phuc, wykonane po zrzuceniu napalmu w Wietnamie). Prace te pokazują, że współczesna kultura obrazu rozleniwia nas i przestajemy myśleć o samym obrazie, jego kontekście, prawdziwym znaczeniu i źródle. Zbigniew Libera eksploruje również obszary fotografii prasowej, jak i relacji obrazu do tekstu. Obecnie mieszka i pracuje w Pradze. W wywiadzie dla Dwutygodnika Zbigniew Libera tak wypowiadał się na temat sztuki:
Marcel Duchamp mówił, że jeśli coś nie jest szokujące, to w ogóle nie jest dziełem sztuki. I choć mówił to dawno, w jakimś sensie bym się z nim zgodził, dlatego, że żyjemy w świecie naprawdę zaśmieconym obrazami, również sztuką. Trochę w tym przysypiamy i trzeba czasami nas przebudzić.
Opracowanie: Z. Cielątkowska
Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18.
SKOMENTUJ
comments powered by Disqus