Ferdydurke | Witold Gombrowicz | 1/3

szczegóły materiału

typ nagrania: audio

czas trwania: 45:43

gatunek: słuchowisko

rok produkcji: 1989

język: polski

kategoria wiekowa: 12

twórcy i obsada

reżyseria: Janusz Kukuła

autor: Witold Gombrowicz

muzyka: Marcin Błażewicz

aktor: Wiesław Drzewicz (Bladaczka), Bożena Dykiel (Ciotka), Piotr Fronczewski (Bohater), Paweł Galia (Gałkiewicz), Stanisław Górka, Waldemar Izdebski (Myzdral), Krystyna Kołodziejczyk (Ciotka), Wojciech Malajkat (Syfon), Wiesława Mazurkiewicz (Ciotka), Bronisław Pawlik (Pimko), Piotr Polk (Wałkiewicz), Witold Skaruch (Dyrektor Piórkowski), Paweł Wawrzecki (Kopyrda), Wiktor Zborowski (Miętus)

adaptacja: Janusz Kukuła, Maciej Wojtyszko

realizacja: Andrzej Brzoska

powiązane materiały

Opis

Adaptacja, która nie idzie na skróty. Janusz Kukuła rozpisuje Ferdydurke Witolda Gombrowicza na trzyczęściowe słuchowisko. Wprowadzając elementy muzyczne, bawi się formą.

Demaskacja napuszonej powagi, apoteoza niedojrzałości, ucieczka przed przyprawianą gębą – trzydziestoletni Józio zmaga się z otoczeniem, a przede wszystkim – z własnym „ja”. Powieść Gombrowicza to przecież kanoniczny tekst o kształtowaniu się osobowości, o tym, czy naprawdę można być sobą.

Personalia
Ferdydurke w radiowej odsłonie Janusza Kukuły jest przedstawieniem bez mała muzycznym. Muzyka nie pełni wyłącznie funkcji ilustracyjnej. Buduje groteskowy nastrój utworu (jako lejtmotyw pojawia się np. śpiewany fragment „Józiu, Józiu, ustabilizuj się…”). Jej autorem jest Marcin Błażewicz, w latach 1986–1998 pełniący obowiązki kierownika muzycznego Teatru Polskiego Radia. Jako Bohatera i narratora Ferdydurke słyszymy Piotra Fronczewskiego. Towarzyszą mu m.in. Bożena Dykiel, Agnieszka Pilaszewska, Wiesław Drzewicz, Wojciech Malajkat, Bronisław Pawlik. To jedno ze słuchowisk potwierdzających słowa Kukuły, że teatr radiowy to sztafeta pokoleń. „Mimo oczywistych przemian technologicznych to jedno na zawsze pozostanie najważniejsze – artyści, którzy przychodzą do studia” – podkreśla reżyser. Słuchowisko ma prześmiewczy, lekki charakter, ale spore rozmiary. Składa się z trzech części. Trwa blisko dwie godziny i pięćdziesiąt minut.

ilustracja: ilustracja: Bob May, Flickr, CC BY NC SA

O reżyserze

Zdjęcie reżysera — fot. W. Kusiński/Polskie Radio

Janusz Kukuła

(ur. 1953) – reżyser radiowy, poeta, scenarzysta. Od lat 70. związany z Teatrem Polskiego Radia, dyrektor Teatru Polskiego Radia w latach 1992–2006 i od 2009 roku. Zrealizował m.in.: Ferdydurke wg Witolda Gombrowicza (1989), Złodzieja wg Wiesława Myśliwskiego (1999), Ostatnią taśmę Krappa Samuela Becketta (2000), Dziesięć pięter Cezarego Harasimowicza (2001), Królową i Szekspira według dramatu Esther Vilar (2014).

zobacz także

spektakl Wideo 2:57 Zbrodnia i kara | Andrzej Wajda | fragment Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Andrzej Wajdy nazwana została „psychomachią”, wielkim pojedynkiem Raskolnikowa i Porfirego, w których wcielili się Jerzy Radziwiłowicz i Jerzy Stuhr.

spektakl Wideo 2:57 Zbrodnia i kara | Andrzej Wajda | fragment Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Andrzej Wajdy nazwana została „psychomachią”, wielkim pojedynkiem Raskolnikowa i Porfirego, w których wcielili się Jerzy Radziwiłowicz i Jerzy Stuhr.
spektakl Wideo 1:39:56 Wiśniowy sad | Izabella Cywińska Izabella Cywińska powróciła do poznańskiego Teatru Nowego. Dawna dyrektor sceny, z którą święciła sukcesy w latach 70. i 80., przywitała się z publicznością Wiśniowym sadem Antona Czechowa. „A teraz jestem jak Raniewska, która wraca do swojego rodzinnego gniazda. Mój pobyt w Poznaniu był jednym wielkim wzruszeniem” – mówiła reżyserka przed premierą.

spektakl Wideo 1:39:56 Wiśniowy sad | Izabella Cywińska Izabella Cywińska powróciła do poznańskiego Teatru Nowego. Dawna dyrektor sceny, z którą święciła sukcesy w latach 70. i 80., przywitała się z publicznością Wiśniowym sadem Antona Czechowa. „A teraz jestem jak Raniewska, która wraca do swojego rodzinnego gniazda. Mój pobyt w Poznaniu był jednym wielkim wzruszeniem” – mówiła reżyserka przed premierą.
spektakl Wideo 2:23 Molier, czyli zmowa świętoszków | Maciej Wojtyszko | fragment Maciej Wojtyszko zrealizował Moliera, czyli zmowę świętoszków Michaiła Bułhakowa kilka miesięcy przed wprowadzeniem stanu wojennego. Przedstawienie o relacjach między artystą a władzą nabierało dodatkowych znaczeń, bo wykonawcy głównych ról – Halina Mikołajska i Tadeusz Łomnicki – mieli swoje porachunki z decydentami.

spektakl Wideo 2:23 Molier, czyli zmowa świętoszków | Maciej Wojtyszko | fragment Maciej Wojtyszko zrealizował Moliera, czyli zmowę świętoszków Michaiła Bułhakowa kilka miesięcy przed wprowadzeniem stanu wojennego. Przedstawienie o relacjach między artystą a władzą nabierało dodatkowych znaczeń, bo wykonawcy głównych ról – Halina Mikołajska i Tadeusz Łomnicki – mieli swoje porachunki z decydentami.
dokument Wideo 28:01 Gra z pamięcią. Jerzy Grotowski w Opolu | Teresa Kudyba Dokument poświęcony wczesnemu okresowi twórczości Jerzego Grotowskiego, kiedy nieznany jeszcze szerzej twórca objął dyrekcję Teatru 13 rzędów w Opolu

dokument Wideo 28:01 Gra z pamięcią. Jerzy Grotowski w Opolu | Teresa Kudyba Dokument poświęcony wczesnemu okresowi twórczości Jerzego Grotowskiego, kiedy nieznany jeszcze szerzej twórca objął dyrekcję Teatru 13 rzędów w Opolu
słuchowisko Audio 45:04 Andy | Krzysztof Czeczot Radiofoniczne wydarzenie – dzieło Teatru Polskiego Radia wg scenariusza i w reżyserii Krzysztofa Czeczota to perfekcyjnie zrealizowane słuchowisko o dźwiękowcu, który zatraca się w świecie fonii.

słuchowisko Audio 45:04 Andy | Krzysztof Czeczot Radiofoniczne wydarzenie – dzieło Teatru Polskiego Radia wg scenariusza i w reżyserii Krzysztofa Czeczota to perfekcyjnie zrealizowane słuchowisko o dźwiękowcu, który zatraca się w świecie fonii.