Adaptacja, która nie idzie na skróty. Janusz Kukuła rozpisuje „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza na trzyczęściowe słuchowisko. Wprowadzając elementy muzyczne, bawi się formą.
Demaskacja napuszonej powagi, apoteoza niedojrzałości,
ucieczka przed przyprawianą gębą – trzydziestoletni Józio zmaga się z
otoczeniem, a przede wszystkim – z własnym „ja”. Powieść Gombrowicza to przecież
kanoniczny tekst o kształtowaniu się osobowości, o tym, czy naprawdę można być
sobą.
Personalia Ferdydurke w radiowej odsłonie Janusza Kukuły jest przedstawieniem bez mała
muzycznym. Muzyka nie pełni wyłącznie funkcji ilustracyjnej. Buduje groteskowy
nastrój utworu (jako lejtmotyw pojawia się np. śpiewany fragment „Józiu, Józiu,
ustabilizuj się…”). Jej autorem jest Marcin Błażewicz, w latach 1986–1998
pełniący obowiązki kierownika muzycznego Teatru Polskiego Radia. Jako Bohatera
i narratora Ferdydurke słyszymy
Piotra Fronczewskiego. Towarzyszą mu m.in. Bożena Dykiel, Agnieszka
Pilaszewska, Wiesław Drzewicz, Wojciech Malajkat, Bronisław Pawlik. To jedno ze
słuchowisk potwierdzających słowa Kukuły, że teatr radiowy to sztafeta pokoleń.
„Mimo
oczywistych przemian technologicznych to jedno na zawsze pozostanie najważniejsze
– artyści, którzy przychodzą do studia” – podkreśla reżyser. Słuchowisko ma prześmiewczy, lekki charakter, ale
spore rozmiary. Składa się z trzech części. Trwa blisko dwie godziny i
pięćdziesiąt minut.
ilustracja: ilustracja: Bob May, Flickr, CC BY NC SA
(ur. 1953) – reżyser radiowy, poeta, scenarzysta. Od lat 70. związany z Teatrem Polskiego Radia, dyrektor Teatru Polskiego Radia w latach 1992–2006 i od 2009 roku. Zrealizował m.in.: Ferdydurke wg Witolda Gombrowicza (1989), Złodzieja wg Wiesława Myśliwskiego (1999), Ostatnią taśmę Krappa Samuela Becketta (2000), Dziesięć pięter Cezarego Harasimowicza (2001), Królową i Szekspira według dramatu Esther Vilar (2014).
zobacz także
spektaklWideo1:26:14Wielopole, Wielopole | Tadeusz Kantor
Po „Umarłej klasie” Tadeusz Kantor stworzył w ramach Teatru Śmierci „Wielopole, Wielopole” – pierwszy spektakl oparty na osobistych wspomnieniach; pierwszy też ze sobą w roli reżysera-sprawcy i zarazem jednej z postaci, chociaż jeszcze milczącej.
spektaklWideo1:26:14
Wielopole, Wielopole | Tadeusz Kantor
Po „Umarłej klasie” Tadeusz Kantor stworzył w ramach Teatru Śmierci „Wielopole, Wielopole” – pierwszy spektakl oparty na osobistych wspomnieniach; pierwszy też ze sobą w roli reżysera-sprawcy i zarazem jednej z postaci, chociaż jeszcze milczącej.
słuchowiskoAudio1:00:03Dziesięć pięter | Cezary Harasimowicz
Tragiczne zdarzenie z życia wzięte jako pretekst do stworzenia zbiorowego wizerunku dzisiejszych Polaków – „Dziesięć pięter” Cezarego Harasimowicza w reżyserii Janusza Kukuły
słuchowiskoAudio1:00:03
Dziesięć pięter | Cezary Harasimowicz
Tragiczne zdarzenie z życia wzięte jako pretekst do stworzenia zbiorowego wizerunku dzisiejszych Polaków – „Dziesięć pięter” Cezarego Harasimowicza w reżyserii Janusza Kukuły
dokumentWideo56:22Skrywana obecność | Jerzy Kalina
Jedyny film dokumentalny poświęcony w całości Jerzemu Grzegorzewskiemu – w Skrywanej obecności wybitny reżyser teatralny, scenograf, dyrektor teatrów obszernie opowiada o swoim życiu i pracy.
dokumentWideo56:22
Skrywana obecność | Jerzy Kalina
Jedyny film dokumentalny poświęcony w całości Jerzemu Grzegorzewskiemu – w Skrywanej obecności wybitny reżyser teatralny, scenograf, dyrektor teatrów obszernie opowiada o swoim życiu i pracy.
słuchowiskoAudio57:25Ferdydurke | Witold Gombrowicz | 3/3
Adaptacja, która nie idzie na skróty. Janusz Kukuła rozpisuje „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza na trzyczęściowe słuchowisko. Wprowadzając elementy muzyczne, bawi się formą.
słuchowiskoAudio57:25
Ferdydurke | Witold Gombrowicz | 3/3
Adaptacja, która nie idzie na skróty. Janusz Kukuła rozpisuje „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza na trzyczęściowe słuchowisko. Wprowadzając elementy muzyczne, bawi się formą.
spektaklWideo53:27Macchina dell’amore e della morte (Maszyna miłości i śmierci) | Tadeusz Kantor
W Maszynie miłości i śmierci, opartej na sztuce dla marionetek Maurice’a Maeterlincka Śmierć Tintagilesa, Tadeusz Kantor powraca z nostalgią do swego pierwszego spektaklu sprzed 50 lat oraz dwóch nurtów w nowoczesnej sztuce, z których wywodził się jego teatr: symbolizmu i konstruktywizmu.
spektaklWideo53:27
Macchina dell’amore e della morte (Maszyna miłości i śmierci) | Tadeusz Kantor
W Maszynie miłości i śmierci, opartej na sztuce dla marionetek Maurice’a Maeterlincka Śmierć Tintagilesa, Tadeusz Kantor powraca z nostalgią do swego pierwszego spektaklu sprzed 50 lat oraz dwóch nurtów w nowoczesnej sztuce, z których wywodził się jego teatr: symbolizmu i konstruktywizmu.
podziel się wrażeniami