Zwierzęta futerkowe | Agnieszka Osiecka
- 00:00:00 W TLE MARSYLIANKA GRANA NA USTNEJ HARMONIJCE
- 00:00:44 Co zamierzasz robić dalej?
- 00:00:46 No czekam, aż mnie zwolnią z wojska.
- 00:00:48 A potem na brazylijską wizę.
- 00:00:51 Moja siostra ma w Brazylii farmę.
- 00:00:54 Ja, wiesz, w czasie wojny latałem na samolotach,
- 00:00:56 zrzucałem na Niemców bomby.
- 00:00:58 Ale to w gruncie rzeczy nigdy nie był mój żywioł.
- 00:01:01 Ja marzyłem zawsze o tym,
- 00:01:02 żeby gdzieś na ciechej wsi hodować futerkowe zwierzęta.
- 00:01:04 Czy to nie zabawne, co?
- 00:01:08 Akurat futerkowe zwierzęta,
- 00:01:09 nie kury, nie świnie, nic takiego,
- 00:01:12 mnie to nie obchodzi, nic a nic.
- 00:01:15 No a o czym ty zawsze marzyłeś, stary byku, co?
- 00:01:18 O czym ja marzyłem?
- 00:01:20 O różnych oczywiście rzeczach.
- 00:01:23 W latach szkolnych chciałem być wesołym,
- 00:01:25 dowcipnym, nonszalanckim,
- 00:01:26 bez określonego zawodu facetem
- 00:01:30 z amerykańskiego filmu,
- 00:01:33 którego losy na przemian wesołe i pełne pasjonujących przygód
- 00:01:37 kończą się happy endem
- 00:01:38 w ramionach dziewczyny o jasnych włosach i długich nogach.
- 00:01:46 A potem to chciałem być zawodowym bokserem,
- 00:01:49 a potem to wielkim dyrygentem.
- 00:01:52 Wymieniasz te rzeczy jednym tchem, obok siebie.
- 00:01:55 No oczywiście.
- 00:01:57 Sława i poklask tłumu mają ten sam smak
- 00:02:02 i dają to samo luksusowe poczucie swobody.
- 00:02:06 WYBICIE KULKI, ODGŁOS GRY AUTOMATYCZNEJ
- 00:02:08 A potem to chciałem zostać świętym,
- 00:02:12 a potem to dyrektorem szkoły.
- 00:02:14 O łeej.
- 00:02:15 Co?
- 00:02:17 Wyjmij palce z gęby, bo nie rozumiem co mówisz.
- 00:02:19 No mówię, że to są bzdury,
- 00:02:22 bo takie tam rzeczy każdy przechodził.
- 00:02:24 Ja myślę takie na serio,
- 00:02:26 takie wiesz, takie jakieś hobby.
- 00:02:32 Jak zwierzęta, twoje, futerkowe?
- 00:02:36 Nie, nic takiego.
- 00:02:38 Chyba, że, wiesz,
- 00:02:41 wzruszają mnie biedne dzieci, małe, brudne,
- 00:02:46 bawiące się gdzieś na cuchnących podwórkach połamanymi zabawkami.
- 00:02:53 Nawet przed wojną studiowałem medycynę.
- 00:02:56 Chciałem zostać pediatrą,
- 00:02:58 ale wojna...
- 00:03:03 Diabli wzięli dzieci
- 00:03:05 i diabli wszystko wzięli.
- 00:03:12 Czy myślisz, że te moje biedne dzieci,
- 00:03:15 to coś takiego, jak te twoje zwierzęta futerkowe, co?
- 00:03:19 O właśnie!
- 00:03:20 A myślę, że to coś takiego.
- 00:03:22 Teraz chyba lepiej zrozumiesz moje hobby.
- 00:03:24 Posłuchaj - ładna, czysta farma,
- 00:03:27 południowe słońce praży jak cholera,
- 00:03:29 ja z zakasanymi rękawami,
- 00:03:30 a po podwórzu hyc, hyc, skacze królik.
- 00:03:33 Hyc,
- 00:03:33 hyc,
- 00:03:34 hyc.
- 00:03:37 Do diabła z twoimi zwierzętami futerkowymi.
- 00:03:40 To wszystko nie ma sensu.
- 00:03:42 To wszystko jest wielka blaga.
- 00:03:45 Możesz siebie oszukiwać, ale nie mnie.
- 00:03:50 Diabli wszystko wzięli.
- 00:03:59 Czy ty myślisz, że w tej twojej sakramenckiej Brazylii
- 00:04:04 to będziesz szczęśliwy?
- 00:04:07 Nie.
- 00:04:09 Wszystko to bujda.
- 00:04:10 No tak, bujda!
- 00:04:12 A nie myślałem o śmierci, kiedy jej było pełno na froncie,
- 00:04:13 ale teraz...
- 00:04:15 Przed każdym jest śmierć, pewnie,
- 00:04:16 ale ten czas do śmierci ludzie normalnie wypełniają pracą.
- 00:04:20 Ale my?
- 00:04:22 My już umarliśmy.
- 00:04:24 To wszystko nie ma sensu, ja wiem,
- 00:04:25 ale ze wszystkiego, co nie ma sensu
- 00:04:27 jeszcze jakiś cień sensu mieści się dla mnie w zwierzętach futerkowych.
- 00:04:33 Ale gdzieś jakiś sens musi być, no.
- 00:04:35 Dosyć, przestańmy już.
- 00:04:36 Jadę do Brazylii na farmę zwierząt futerkowych.
- 00:04:39 Jadę z zapasem sił i radości życia.
- 00:04:41 Już i dosyć.
- 00:04:53 Ty nikczemniku!
- 00:04:54 Popełniłeś zbrodnię!
- 00:04:56 Patrz.
- 00:04:57 To jest żołnierz,
- 00:04:58 dzięki któremu mamusia może kupować ci ciasteczka.
- 00:05:01 W tej chwili pocałuj pana w rękę!
- 00:05:03 Bo zaraz oddam cię Niemcom.
- 00:05:04 Madame!
- 00:05:15 Kocham wszystkich żołnierzy,
- 00:05:17 którzy za nas walczyli.
- 00:05:19 Ej ty, co ona mówi, przetłumacz.
- 00:05:21 Ona powiedziała: kocha wszystkich żołnierzy,
- 00:05:25 którzy za nią walczyli.
- 00:05:27 Powiedz jej, że wcale za nią nie walczyłem,
- 00:05:29 natomiast chętnie się z nią prześpię.
- 00:05:31 Co on powiedział?
- 00:05:33 On powiedział, że kocha wszystkie kobiety,
- 00:05:36 za które walczył.
- 00:05:38 KOBIETA MÓWI PO FRANCUSKU
- 00:05:40 Ej ty, powiedz jej,
- 00:05:41 czy nie mogłaby do domu odprowadzić
- 00:05:42 tego małego hottentota
- 00:05:44 i pójść ze mną do kina.
- 00:05:45 Si, si, si.
- 00:05:49 No to bye, bye!
- 00:05:55 Rzeczywiście,
- 00:05:57 zdumiewający masz pociąg do zwierząt futerkowych.
- 00:06:02 Ja sobie pójdę, może wymyślę coś lepszego.
- 00:06:06 Baw się dobrze.
- 00:06:08 Bye, bye!
- 00:06:11 MELODIA GRANA NA USTNEJ HARMONIJCE
Choć znana jest głównie jako poetka i autorka tekstów najpiękniejszych polskich piosenek, Agnieszka Osiecka jest również absolwentką łódzkiej „Filmówki”. W latach 1957-1961 studiowała na tamtejszym Wydziale Reżyserii Filmowej. Jako studentka odbyła praktykę na planie Niewinnych czarodziejów Andrzeja Wajdy, była też pierwowzorem postaci reżyserki Agnieszki z jego Człowieka z marmuru. W trakcie studiów zrealizowała w sumie 9 etiud filmowych. Reżyserką filmową nigdy jednak nie została. Po latach wspominała:
- Na drugim czy trzecim roku zrozumiałam, że nie będę reżyserem, kiedy zaczęłam pisać piosenki i artykuły. Bo człowiek, który pisze, może to robić sam w pokoiku, tramwaju, pod ulubionym drzewem, a do filmu trzeba mieć szaloną energię, zdrowie i umiejętność przebywania w dużych grupach ludzi.
Etiuda Zwierzęta futerkowe (1960) oparta jest na noweli Stanisława Dygata z jego zbioru Pola Elizejskie (1949). W jednej z paryskich brasseries wraz z końcem wojny spotykają się dwaj żołnierze polskiej armii walczącej na froncie zachodnim. Snują plany na przyszłość, wracają pamięcią do marzeń z dzieciństwa, boleją nad kruchością wszystkiego w obliczu wojny. Jeden z nich postanawia za wszelką cenę trzymać się swojego planu hodowli zwierząt futerkowych, wierząc, że ta prosta, zwyczajna praca może utrzymać go przy życiu, nadać życiu ponownie sens po tym wszystkim, czego doświadczył. W pewnej chwili do lokalu wchodzi kobieta…
Agnieszka Osiecka (ur. 9 października 1936 roku w Warszawie, zm. 7 marca 1997 roku tamże) – najsłynniejsza polska autorka tekstów piosenek (napisała ich ok. 2 tysięcy), poetka, pisarka, reżyserka telewizyjna i teatralna, dziennikarka. Córka pianisty Wiktora Osieckiego i polonistki Marii Osieckiej z domu Sztechman. Niezwykle uzdolniona, ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Marii Curie-Skłodowskiej w wieku 15 lat. W latach 1952-1956 studiowała dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim, pisując w tym czasie eseje i reportaże do pism literackich i młodzieżowych. W 1954 roku nawiązała współpracę ze Studenckim Teatrem Satyryków, gdzie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek (napisała ich dla STS-u w sumie aż 166). W latach 1957-1961 studiowała reżyserię w Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Począwszy od 1963 roku, przez 7 lat współpracowała z Radiowym Studiem Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło wypromować wiele gwiazd polskiej estrady. Napisała piosenki m.in. dla Skaldów, Maryli Rodowicz, Seweryna Krajewskiego, Magdy Umer, śpiewali je też Katarzyna Nosowska i Raz, Dwa, Trzy. Jest autorką scenariusza widowiska muzycznego Niech no tylko zakwitną jabłonie (1964), które zdobyło główną nagrodę na Festiwalu Polskiej Dramaturgii Współczesnej w 1964 roku i stało się największym przebojem teatralnym lat 60. XX wieku w Polsce. Autorka opowiadań (Biała bluzka), powieści (m.in. Czarna wiewiórka, Salon gier), wspomnień (m.in. Szpetni czterdziestoletni, Rozmowy w tańcu) i książek dla dzieci (m.in. Wzór na diabelski ogon, Ptakowiec, Szczególnie małe sny) oraz sztuk teatralnych (m.in. Najpiękniejszy z całej wsi, Darcie pierza).
Tagi
Powiązane materiały
-
czas trwania 6 min 46 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Czarne i białe | Agnieszka Osiecka
Zabawa obrazem w pierwszej szkolnej etiudzie Agnieszki Osieckiej
-
czas trwania 3 min 54 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Solo na kontrabasie | Agnieszka Osiecka
-
czas trwania 7 min 13 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Słoń | Agnieszka Osiecka
-
czas trwania 10 min 12 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Bar Listopad | Agnieszka Osiecka
-
czas trwania 15 min 21 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Gucia | Dorota Kędzierzawska
Zobacz także
-
czas trwania 15 min 09 sek
Przejdź do gatunku: fabuła
Miejsce | Julia Popławska
Nastrojowy dokument o stacji meteorologicznej na Kasprowym Wierchu, która urasta do symbolu stałości – okazuje się miejscem, które od lat obserwuje zmienność świata
-
czas trwania 29 min 05 sek
Przejdź do gatunku: fabuła
Jak głęboki jest ocean? | Filip Syczyński
-
czas trwania 20 min 27 sek
Przejdź do gatunku: fabuła
Człowiek magnes | Marcin Wrona
-
czas trwania 2 godz 00 min 47 sek
Przejdź do gatunku: fabuła
Hiszpanka | Łukasz Barczyk
-
czas trwania 1 godz 47 min 20 sek
Przejdź do gatunku: fabuła
Jestem mordercą | Maciej Pieprzyca
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus