Jadwiga Rappé | Wywiad o III Symfonii Pawła Mykietyna
- 00:00:13 Trzeba zapomnieć, kim się jest, troszkę... W tego typu utworach.
- 00:00:15 To znaczy musiałam zapomnieć wszystkie frazy mahlerowskie,
- 00:00:18 wszystkie brahmsy i tak dalej.
- 00:00:21 Całą klasyczną wiedzę przerobić.
- 00:00:26 Nie mówię „zapomnieć” w sensie „zupełnie odłożyć”,
- 00:00:29 dlatego że w tym utworze jest mnóstwo momentów,
- 00:00:32 gdzie można się popisać po prostu pięknym głosem
- 00:00:35 oraz dużymi umiejętnościami technicznymi.
- 00:00:38 Umiejętnością śpiewania piano,
- 00:00:41 umiejętnością wydobycia pewnych elementów,
- 00:00:45 które są po prostu śpiewne albo mistyczne,
- 00:00:48 co mnie bardzo podnieca w tym utworze.
- 00:00:50 Tam jest bardzo dużo momentów,
- 00:00:52 gdzie oddalamy się od tego zgiełku,
- 00:00:55 który jest na początku ilustrowany.
- 00:00:57 Można zatopić się po prostu w zadumie nad tym,
- 00:01:00 do czego tęsknimy, tak naprawdę.
- 00:01:02 I w związku z tym trudność polegała,
- 00:01:05 taka już techniczna, dla przyszłych pokoleń...
- 00:01:09 Trudność jest taka: utwór jest napisany na niski głos,
- 00:01:11 więc trzeba mieć niski głos.
- 00:01:13 Utwór jest napisany bardzo trudno technicznie.
- 00:01:15 I poświęciłam kilka miesięcy pracy,
- 00:01:19 dostając, jak mówię, w kawałkach.
- 00:01:21 Również za granicę Paweł mi przesyłał fragmenty,
- 00:01:23 ponieważ byłam w Madrycie przez część roku ubiegłego.
- 00:01:25 Dostawałam kawałki tego utworu coraz to nowe i myślałam sobie:
- 00:01:28 „Boże, co on jeszcze wymyśli, ten człowiek?”.
- 00:01:30 Rytm straszny, trudność techniczna, wokalna — również.
- 00:01:33 Powiedzenie tekstu w sposób określony, stylistyczny...
- 00:01:38 Mam nadzieję, że to się uda.
- 00:01:39 Cały czas pracuję nad tym,
- 00:01:41 dlatego, że nie chciałam się przebierać w kostium rapera,
- 00:01:44 bo bardzo łatwo jest naśladować,
- 00:01:46 ja nawet posłuchałam sobie nagrań, łatwo jest zrobić kopię.
- 00:01:49 Ale nie zapominajmy, kim jesteśmy.
- 00:01:52 Do końca nie zapominajmy, bo na początku powiedziałam,
- 00:01:55 że trzeba zapomnieć, kim się jest - trochę.
- 00:01:56 To znaczy nie panią profesor,
- 00:01:58 nie jakąś osobą, prawda, z dorobkiem klasycznym.
- 00:02:02 Ale z drugiej strony, zarówno jeśli chodzi
- 00:02:05 o mój wygląd, jak i o sposób śpiewania,
- 00:02:09 usiłowałam pożenić te dwa nurty.
- 00:02:13 Nie chciałam się przebierać za jakiegoś żula praskiego,
- 00:02:16 z całym szacunkiem dla Pragi,
- 00:02:18 albo za kogoś, kim rzeczywiście zupełnie nie jestem.
- 00:02:21 Nie chciałam robić maskarady ani zewnętrznie, ani głosowo.
- 00:02:28 Jest to odbicie chaosu rzeczywistości, w jakiej żyjemy,
- 00:02:31 brutalności, różnych brudów, które wychodzą, takich szumowin.
- 00:02:37 I to razi bardzo ludzi.
- 00:02:40 Na przykład, kawałki śpiewałam swoim studentkom.
- 00:02:42 Były zdumione, że w ogóle tego typu teksty
- 00:02:45 jestem w stanie podać.
- 00:02:47 Ludzie są w szoku, słuchając, właśnie, wstępu,
- 00:02:50 natomiast ja widzę w tym głęboki sens.
- 00:02:53 Po przemyśleniu stwierdzam,
- 00:02:55 że niestety jest to rzeczywistość,
- 00:02:57 która nas otacza, czyli pojawiają się
- 00:02:59 właśnie momenty zadumy, mistyczności,
- 00:03:01 oderwania od rzeczywistości.
- 00:03:04 Przerywane a to warkotem samolotu,
- 00:03:06 a to odgłosami codziennymi, szumami,
- 00:03:10 hukiem, brzydkimi wyrazami.
- 00:03:13 Wszędzie tam, gdzie gra flet piccolo, na początku zwłaszcza,
- 00:03:18 tam w tekście oryginalnym są wyrazy niecenzuralne.
- 00:03:21 Ustaliliśmy, że nie będzie ich, za wyjątkiem "shit",
- 00:03:27 (śmiech) które robi ogromne wrażenie pod koniec pierwszej części.
- 00:03:30 Natomiast wszędzie tam, jako cenzura,
- 00:03:33 przerywnik jest taki: sygnał piccolo.
- 00:03:40 Jest on gorzki. Tak, tak.
- 00:03:41 To jest rzeczywistość człowieka, który nie do końca się odnajduje,
- 00:03:43 a jak się odnajduje, to widzi,
- 00:03:46 że, za przeproszeniem, wdepnął w sytuację,
- 00:03:49 która ma swoje konsekwencje.
- 00:03:51 Nie chcę tutaj zdradzać libretta, prawda, bo to nie o to chodzi,
- 00:03:53 natomiast wszelkie momenty,
- 00:03:56 które prowadzą do oderwania się,
- 00:03:59 o ptakach czy o jakiś rzeczach bardziej nieziemskich,
- 00:04:05 są natychmiast przydeptywane rzeczywistością.
- 00:04:08 Jest on gorzki, tak, zgadzam się z tym.
- 00:04:15 W wypadku tego utworu
- 00:04:16 pofatygowałam się i poszperałam w internecie,
- 00:04:19 żeby zobaczyć, jak ludzie go przyjmują.
- 00:04:21 Przyjmują w najrozmaitszy sposób.
- 00:04:23 Od bardzo wielu SMS-ów i e-maili,
- 00:04:26 które dostałam od młodych ludzi, studentów,
- 00:04:28 wcale nie swoich, więc nie musieli się podlizywać,
- 00:04:30 entuzjazm - ogromny.
- 00:04:33 Moje dzieci, które są w wieku dwudziestu paru lat,
- 00:04:35 powiedziały, chociaż nie są muzykami,
- 00:04:39 że to jest bardzo ciekawe i były bardzo zainteresowane.
- 00:04:41 Są osłuchane przez kontakt z muzyką.
- 00:04:43 Część internautów akceptuje i prosi o więcej.
- 00:04:50 Dwie wypowiedzi były bardzo ostre — wbrew i na nie.
- 00:04:57 Na szczęście nikt mnie nie atakował.
- 00:05:00 Raczej doceniali mój wysiłek, że chciałam...
- 00:05:02 Powiem szczerze, że się trochę uspokoiłam,
- 00:05:05 bo też byłam zaskoczona, też byłam ciekawa,
- 00:05:08 jak to będzie przyjęte.
- 00:05:14 Żyjemy w czasach przełomu.
- 00:05:15 Żyjemy w czasach zaprzeczenia najrozmaitszych wartości,
- 00:05:17 do których całe pokolenia były przyzwyczajone.
- 00:05:19 Żyjemy w czasach poszukiwania,
- 00:05:21 ogromnego rozwoju techniki.
- 00:05:23 To jest normalne, że Paweł rozwija się i szuka również.
- 00:05:27 Dla mnie osobiście ten utwór jest bardzo wartościowy,
- 00:05:31 nawet jeśli on jest w sferze poszukiwań wartościowy,
- 00:05:35 przez swoją odwagę.
- 00:05:36 I w związku z tym szanuję odwagę Pawła
- 00:05:39 i odwagę całego zespołu również,
- 00:05:42 który wchodzi w tę materię i perfekcyjnie ją odczytuje.
- Żyjemy w czasach przełomu, żyjemy w czasach zaprzeczenia najrozmaitszych wartości, do których całe pokolenia były przyzwyczajone, żyjemy w czasach poszukiwania, ogromnego rozwoju techniki. I to jest normalne, że Paweł rozwija się i szuka również. Dla mnie ten utwór jest bardzo wartościowy, nawet jeśli on jest w sferze poszukiwań, to jest on wartościowy przez swoją odwagę. I w związku z tym szanuję odwagę Pawła i odwagę całego zespołu, który wchodzi w tę materię i perfekcyjnie ją odczytuje – mówi o utworze Jadwiga Rappé, solistka wykonująca partię altu w III Symfonii Pawła Mykietyna.
Premiera III Symfonii na głos i orkiestrę Pawła Mykietyna odbyła się 1 lipca w Warszawie w Filharmonii Narodowej, podczas oficjalnej inauguracji Krajowego Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji w Radzie UE. Niniejsza rejestracja to nagranie z drugiego wykonania utworu, które odbyło się 17 grudnia 2011 r. w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Utwór zagrała orkiestra kameralna Aukso pod dyrekcją Marka Mosia, natomiast partię solową wykonała Jadwiga Rappé do tekstu aktora Mateusza Kościukiewicza.
Paweł Mykietyn (ur. 1971 w Oławie) jest kompozytorem i klarnecistą (grał na klarnecie w założonym przez siebie zespole Nonstrom). Ukończył kompozycję w warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w klasie profesora Włodzimierza Kotońskiego (dyplom w 1997 roku). Uczestniczył też w wykładach Witolda Lutosławskiego, Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Magnusa Lindberga, Louisa Andriessena, François-Bernarda Mâche’a czy Michaela Nymana. W wieku 22 lat zadebiutował na festiwalu Warszawska Jesień utworem La Strada. W 1995 roku napisany na zamówienie Polskiego Radia utwór 3 for 13 zajął I miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu w kategorii młodych kompozytorów. W 1996 roku jego utwór Epifora, zamówiony przez Studio Eksperymentalne Polskiego Radia, zajął I miejsce na IV Międzynarodowej Trybunie Muzyki Elektroakustycznej UNESCO w Amsterdamie w kategorii młodych kompozytorów. Paweł Mykietyn pisał muzykę m.in. na zamówienia festiwalu Warszawska Jesień, Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, Filharmonii Poznańskiej, Wrocławskiej Orkiestry Kameralnej „Leopoldinum” oraz dla zespołów: Belcea Quartet (Anglia), Icebreaker (Anglia), Ereprijs (Holandia). Komponował również dla solistów, takich jak Elżbieta Chojnacka, Ewa Pobłocka, Andrzej Bauer, Maciej Grzybowski. Współpracował z wybitnymi dyrygentami, m. in. z Agnieszką Duczmal, Jackiem Kaspszykiem, Jerzym Maksymiukiem czy Wojciechem Michniewskim. W styczniu 2000 roku otrzymał „Paszport Polityki”. W tym samym miesiącu jego kompozycja 3 for 13 była prezentowana na Midem Classique w Cannes. W 2008 roku został laureatem pierwszej edycji Nagrody Mediów Publicznych OPUS w dziedzinie współczesnej muzyki poważnej za II Symfonię. Począwszy od 1996 roku skomponował muzykę do większości spektakli Krzysztofa Warlikowskiego. Współpracował też m.in. z Grzegorzem Jarzyną i Andrzejem Woronem. Jest autorem muzyki do filmów: Egoiści Mariusza Trelińskiego, Ono i 33 sceny z życia Małgorzaty Szumowskiej czy Essential Killing Jerzego Skolimowskiego. W 2011 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury narodowej oraz za promowanie polskiej muzyki w świecie.
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus