Wiśniowy sad | Izabella Cywińska
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Filmowa w formie opowieść Izabelli Cywińskiej na podstawie dramatu Antoniego Czechowa o niemożliwych powrotach do przeszłości i próbie ocalenia od zapomnienia
Opis materiału
Lubow Raniewska – dziedziczka rodzinnego majątku na rosyjskiej prowincji – przyjeżdża z Paryża, by razem z bratem Leonidem Gajewem sprzedać zadłużony dom wraz z przylegającym do niej, tytułowym wiśniowym sadem i zamknąć symbolicznie przeszłość. Jest to dla niej także moment, kiedy musi zmierzyć się z osobistymi upiorami – tragiczną śmiercią syna, która zmusiła ją do ucieczki do stolicy Francji. Po kolei wyprzedaje parcele pod domki letniskowe, sad, próbując ocalić dom i wspomnienie dawnego życia pełnego blichtru, pazłotka balów i rautów, wystawnych kolacji – symboli dobrobytu i wielkopaństwa. Od początku jednak, zgodnie z klasyczną budową dramatu, spodziewamy się jego zakończenia, przeczuwamy tragiczny finał. Czas symbolicznie odmierzają bębny zwiastujące karczowanie sadu.
Arystokratyczne rodzeństwo miota się w emocjach i decyzjach, jak szachiści niepewni swoich ruchów na polu szachowym. Ich nieporadność, w pewnym sensie także tchórzostwo i słabość obnażają zdecydowane działania młodszego pokolenia – Łopachina, Piotra Trofimowa czy córki Lubow, Anny. To ludzie, którzy żyją już w innej rzeczywistości, nie są związani emocjonalnym bluszczem (który dosłownie oplata w spektaklu scenę) z przeszłością i posiadłością, nie mierzą się z osobistymi demonami – wszystko jeszcze przed nimi. To też w pewnym sensie ludzie bez właściwości, a dokładniej nie dzielący wartości Lubow i Leonida. Ich wartością jest pieniądz, nabywanie, życiowy spryt.
Izabella Cywińska wyreżyserowała spektakl uparcie nienowoczesny, klasyczny, a zarazem odsłaniający głębię i zbudowany wielowymiarowo. Pełnokrwiste postaci, przekład Jerzego Jarockiego, scenografia i kostiumy Katarzyny Adamczyk oraz nostalgiczna muzyka Jerzego Satanowskiego to niewątpliwe atuty tego dopracowanego wizualnie spektaklu. Można odczytywać go na dwóch poziomach – jako literalną adaptację dramatu Czechowa i jako Cywińskiej podsumowanie jej (nie)obecności w Teatrze Nowym w Poznaniu. To tam wyrosło pokolenie jej wychowanków i współpracowników, których zaprosiła do realizacji Wiśniowego sadu. To jak teatralna uroczystość, spotkanie po latach przy wspólnym stole.
Izabella Cywińska (ur. 25 marca 1935 w Kamieniu Puławskim) – reżyserka teatralna i filmowa, krytyczka, w latach 2008-2011 dyrektor artystyczna Teatru Ateneum w Warszawie, była Minister Kultury w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, od 1990 do 1994 pełniła funkcję prezesa Fundacji Kultury. Ukończyła etnografię na Uniwersytecie Warszawskim oraz studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W 1973 reaktywowała Teatr Nowy w Poznaniu. Po śmierci Gustawa Holoubka w 2008 roku, objęła obowiązki dyrektora artystycznego Teatru Ateneum w Warszawie. Wyreżyserowała dwa sezonu serialu Boża podszewka, filmy Kochankowie z Marony i Cud purymowy, a przede wszystkim spektakle teatralne i telewizyjne. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Arystokratyczne rodzeństwo miota się w emocjach i decyzjach, jak szachiści niepewni swoich ruchów na polu szachowym. Ich nieporadność, w pewnym sensie także tchórzostwo i słabość obnażają zdecydowane działania młodszego pokolenia – Łopachina, Piotra Trofimowa czy córki Lubow, Anny. To ludzie, którzy żyją już w innej rzeczywistości, nie są związani emocjonalnym bluszczem (który dosłownie oplata w spektaklu scenę) z przeszłością i posiadłością, nie mierzą się z osobistymi demonami – wszystko jeszcze przed nimi. To też w pewnym sensie ludzie bez właściwości, a dokładniej nie dzielący wartości Lubow i Leonida. Ich wartością jest pieniądz, nabywanie, życiowy spryt.
Izabella Cywińska wyreżyserowała spektakl uparcie nienowoczesny, klasyczny, a zarazem odsłaniający głębię i zbudowany wielowymiarowo. Pełnokrwiste postaci, przekład Jerzego Jarockiego, scenografia i kostiumy Katarzyny Adamczyk oraz nostalgiczna muzyka Jerzego Satanowskiego to niewątpliwe atuty tego dopracowanego wizualnie spektaklu. Można odczytywać go na dwóch poziomach – jako literalną adaptację dramatu Czechowa i jako Cywińskiej podsumowanie jej (nie)obecności w Teatrze Nowym w Poznaniu. To tam wyrosło pokolenie jej wychowanków i współpracowników, których zaprosiła do realizacji Wiśniowego sadu. To jak teatralna uroczystość, spotkanie po latach przy wspólnym stole.
Izabella Cywińska (ur. 25 marca 1935 w Kamieniu Puławskim) – reżyserka teatralna i filmowa, krytyczka, w latach 2008-2011 dyrektor artystyczna Teatru Ateneum w Warszawie, była Minister Kultury w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, od 1990 do 1994 pełniła funkcję prezesa Fundacji Kultury. Ukończyła etnografię na Uniwersytecie Warszawskim oraz studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W 1973 reaktywowała Teatr Nowy w Poznaniu. Po śmierci Gustawa Holoubka w 2008 roku, objęła obowiązki dyrektora artystycznego Teatru Ateneum w Warszawie. Wyreżyserowała dwa sezonu serialu Boża podszewka, filmy Kochankowie z Marony i Cud purymowy, a przede wszystkim spektakle teatralne i telewizyjne. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Tagi
Powiązane materiały
Powiązane materiały
-
czas trwania 1 godz 14 min 24 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Saksofon | Izabella Cywińska
Kameralny spektakl Izabelli Cywińskiej według nagrodzonej Nike powieści Wiesława Myśliwskiego „Traktat o łuskaniu fasoli” z fenomenalnymi rolami Janusza Gajosa i Jerzego Radziwiłowicza to opowieść o relacjach międzyludzkich, sile pamięci, ludzkim losie oraz wolności i jej znaczeniu
-
czas trwania 2 godz 02 min 00 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Miłość na Krymie | Jerzy Jarocki
-
czas trwania 1 godz 28 min 09 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Wymazywanie 1/4 | Krystian Lupa
Zobacz także
-
czas trwania 3 godz 27 min 01 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
(A)pollonia | Krzysztof Warlikowski
Spektakl o ofierze, winie i przebaczeniu. Bazując na tekstach antycznych i współczesnych, Warlikowski przepracowuje w campowy sposób powojenną traumę i sens poświęcenia
-
czas trwania 1 godz 36 min 45 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Śluby panieńskie | Jan Englert
-
czas trwania 1 godz 27 min 00 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Narodziny Fryderyka Demuth | Maciej Wojtyszko
-
czas trwania 1 godz 02 min 30 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Mąż i żona | Jan Englert
-
czas trwania 1 godz 30 min 00 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Trąd w pałacu sprawiedliwości | Gustaw Holoubek
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus