STS 58 | Agnieszka Osiecka
- 00:00:01 AKOMPANIAMENT NA PIANINIE
- 00:00:15 [śpiew] Dobrze, że właśnie przyszedłeś tu dzisiaj.
- 00:00:18 Wiem czego szukasz i chcesz.
- 00:00:21 Dobrze, żeś właśnie dziś o nas pomyślał.
- 00:00:25 Taki w teatrze jest sens.
- 00:00:29 Przecież to nie ty kochasz, to ja.
- 00:00:34 To nie ty płaczesz, to ja.
- 00:00:38 Nie ty się śmiejesz, to ja.
- 00:00:41 Na scenie zawsze jest tak.
- 00:00:45 To teatr, teatr dziś gra.
- 00:00:47 Tobą dziś jestem tu ja.
- 00:00:51 Spójrz, jak łatwo "proszę światło!"
- 00:00:54 Właśnie tak.
- 00:00:59 [MĘŻCZYZNA]: To jest Krystyna.
- 00:01:02 Od czasu, kiedy śpiewała tamtą piosenkę
- 00:01:04 minęło parę miesięcy.
- 00:01:06 Oprócz niej są tu jeszcze: Jurek,
- 00:01:10 Agnieszka,
- 00:01:14 Wojtek,
- 00:01:15 Andrzej,
- 00:01:16 Marek
- 00:01:18 i ja.
- 00:01:20 Przyszli do mnie,
- 00:01:22 bo pracujemy teraz nad nowym przedstawieniem.
- 00:01:24 No Andrzej, czytaj co napisałeś.
- 00:01:27 Początek znacie.
- 00:01:29 Nasi rodacy doprowadzeni skrajną nędzą do skrajnej rozpaczy
- 00:01:33 wpadają na genialny i cyniczny pomysł.
- 00:01:36 Opylić ojczyznę i podzielić się forsą.
- 00:01:39 [śpiew, w tle radosna melodia na pianinie] Kto kupi śrubkę?
- 00:01:41 Kto kupi spodnie?
- 00:01:43 Może kto kupi Ziemie Zachodnie?
- 00:01:46 Kto kupi króla? Kto kupi las?
- 00:01:49 Taka okazja ostatni raz!
- 00:01:53 Kto nam załatwi problemów szereg?
- 00:01:56 Kto nam ułatwi porzucić szereg?
- 00:01:59 Kto kupi szereg?
- 00:02:01 Kto kupi rząd?
- 00:02:04 Może ktoś kupi jedności front.
- 00:02:11 No dobra, starczy.
- 00:02:12 Do domu.
- 00:02:16 [wołanie mężczyzny] Janusz!
- 00:02:18 [głos z oddali] Dobra, dobra, jestem.
- 00:02:20 Próbujemy światło.
- 00:02:23 [w tle chaotyczne odgłosy perkusyjne]
- 00:02:46 Janusz, koniec świateł.
- 00:02:51 [głos mężczyzny zza kadru] Na dole w lochach gnieżdżą się plastycy.
- 00:02:54
- 00:03:23 [głos kobiety] Rano, kiedy w teatrze jest pusto,
- 00:03:25 próbujemy piosenki.
- 00:03:27 AKOMPANIAMENT NA FORTEPIANIE
- 00:03:35 [śpiew] Kochankowie z ulicy Kamiennej
- 00:03:40 tramwajem jeżdżą w podróże.
- 00:03:44 Kochankowie z ulicy Kamiennej
- 00:03:47 boją się gliny i stróża.
- 00:03:52 Kochankowie z ulicy Kamiennej.
- 00:03:59 Aż dnia pewnego
- 00:04:03 biorą pochodnie,
- 00:04:06 w pochód ruszają, brzydcy i głodni.
- 00:04:13 "Chcemy Romea! - wrzeszczą dziewczyny -
- 00:04:19 my na Kamienną już nie wrócimy".
- 00:04:25 "My chcemy Julii! - drą się chłopaki -
- 00:04:31 Dajcie nam Julię, zbiry, łajdaki".
- 00:04:37 Idą i szumią,
- 00:04:39 idą i krzyczą,
- 00:04:42 amor szmaciany płynie ulicą.
- 00:04:50 Potem znów cicho,
- 00:04:53 potem znów ciemno.
- 00:04:58 Potem wracają znów na Kamienną.
- 00:05:12 [głos kobiety] Już tylko parę dni do premiery.
- 00:05:15 Zaczynamy się spieszyć.
- 00:05:17 RADOSNA MELODIA NA FORTEPIANIE
- 00:05:34 [głos mężczyzny] Czy coś się stało?
- 00:05:37 [głos kobiety] Tego przedstawienia nie będzie.
- 00:05:41 [głos mężczyzny] Dwa lata temu czytaliśmy o sobie w gazetach.
- 00:05:44 PONURE DŹWIĘKU FORTEPIANU
- 00:05:52 Występowaliśmy wtedy w Gdańsku, w Olsztynie
- 00:05:55 i w Warszawie.
- 00:05:57 Przypominam sobie fragment tamtego przedstawienia.
- 00:06:00 - Chodź, chodź, chodź!
- 00:06:02 - No idę!
- 00:06:04 - Ciągle Cię trzeba prowadzić za rączkę.
- 00:06:07 - Dobrze, pójdę już prędzej.
- 00:06:09 - Stój!
- 00:06:10 Czy nie rozumiesz, że nie możesz mnie wyprzedzać?
- 00:06:12 Mnie, twojego przewodnika.
- 00:06:14 - Rozumiem.
- 00:06:20 Powiedz mi tylko, gdzie idziemy.
- 00:06:22 - Mówiłem Ci już.
- 00:06:24 Do celu.
- 00:06:25 - Ty wiesz gdzie to jest?
- 00:06:26 - Wiem.
- 00:06:28 Dzięki naszej idei mój wzrok sięga daleko.
- 00:06:30 Spójrz tylko, oto wschodzące słońce przyszłości
- 00:06:32 tam za tym zielonym lasem pełnym dzikiego zwierza.
- 00:06:35 A my idziemy po zielonej łące pełnej barwnego kwiecia,
- 00:06:38 widzisz?
- 00:06:39 - Widzę, widzę doskonale.
- 00:06:40 - Ale nie należy patrzeć tylko w dal.
- 00:06:42 Nauczę Cię również dostrzegać przeszkody po drodze.
- 00:06:45 Spójrz, oto przeszkoda.
- 00:06:49 Taaak, zdecydowanie.
- 00:06:52 Hop!
- 00:06:53 I już.
- 00:06:55 Nic Ci się nie stało?
- 00:06:56 - Nie, dziękuję Ci.
- 00:06:58 - O, drobnostka.
- 00:06:59 Ale beze mnie mogłoby być gorzej.
- 00:07:01 - Dokąd teraz pójdziemy?
- 00:07:03 Stale naprzód, prostą, równą dro...
- 00:07:05 Psia krew!
- 00:07:06 - Co się stało?
- 00:07:07 - Zdaję się, że gdzieś wpadłem.
- 00:07:08 Widzisz mnie?
- 00:07:09 - Widzę, to jest... niezupełnie... Tak jakby tak..
- 00:07:11 O rany!
- 00:07:13 Gdzie jesteś?
- 00:07:15 Gdzie jesteś?!
- 00:07:17 - Hop! hop!
- 00:07:19 Gdzie jesteś?
- 00:07:20 Hop!
- 00:07:22 [w tle słychać gwar tłumu]
- 00:07:30 - To ty?
- 00:07:31 Od razu Ciebie poznałem.
- 00:07:32 - Ja Ciebie też.
- 00:07:33 Dokąd teraz pójdziemy?
- 00:07:35 - Do celu.
- 00:07:37 Muszę Ci od razu powiedzieć,
- 00:07:38 że pewne rzeczy dostrzegam teraz lepiej.
- 00:07:41 Na przykład to wschodzące słońce przyszłości,
- 00:07:43 tam za tym zielonym lasem.
- 00:07:45 Chodź.
- 00:07:47 Chodź!
- 00:07:55 [syreny policyjne]
- 00:08:01 [śpiew kobiety] Dobrze, że właśnie przyszedłeś tu dzisiaj.
- 00:08:04 Wiem czego szukasz i chcesz.
- 00:08:07 Dobrze, żeś właśnie dziś o nas pomyślał.
- 00:08:10 Taki w teatrze jest sens.
- 00:08:14 A więc... [wyciszenie]
Choć znana jest głównie jako poetka i autorka tekstów najpiękniejszych polskich piosenek, Agnieszka Osiecka jest również absolwentką łódzkiej „Filmówki”. W latach 1957-1961 studiowała na tamtejszym Wydziale Reżyserii Filmowej. Jako studentka odbyła praktykę na planie Niewinnych czarodziejów Andrzeja Wajdy, była też pierwowzorem postaci reżyserki Agnieszki z jego Człowieka z marmuru. W trakcie studiów zrealizowała w sumie 9 etiud filmowych. Reżyserką filmową nigdy jednak nie została.Po latach wspominała:
- Na drugim czy trzecim roku zrozumiałam, że nie będę reżyserem, kiedy zaczęłam pisać piosenki i artykuły. Bo człowiek, który pisze, może to robić sam w pokoiku, tramwaju, pod ulubionym drzewem, a do filmu trzeba mieć szaloną energię, zdrowie i umiejętność przebywania w dużych grupach ludzi.
STS 58 (1959) to etiuda dokumentalna poświęcona Studenckiemu Teatrowi Satyryków, do którego Angieszka Osiecka dołączyła już na początku jego istnienia, w 1954 roku, szybko stając się jednym z głównych dostarczycieli piosenek dla legendarnego kabaretu. Ten krótki film dokumentuje próby członków STS-u, zawiera także unikalny zapis fragmentu jednej ze słynnych „rewii satyrycznych” Teatru. W etiudzie pojawiają się twórcy kabaretu: autorzy tekstów, aktorzy i reżyserzy, m.in. Andrzej Jarecki, Krystyna Sienkiewicz, Jerzy Markuszewski, sama Agnieszka Osiecka, Andrzej Drawicz, Wojciech Solarz, Marek Lusztig i Elżbieta Czyżewska, która interpretuje tu jedną z niezapomnianych piosenek Osieckiej – Kochanków z ulicy Kamiennej. Ich głosy z offu przybliżają widzom kolejne etapy powstawania STS-owskiego przedstawienia, które ostatecznie tuż przed premierą zostaje zablokowane przez cenzurę, udowadniającą w ten sposób, że okres popaździernikowej odwilży definitywnie dobiegł końca…
Agnieszka Osiecka (ur. 9 października 1936 roku w Warszawie, zm. 7 marca 1997 roku tamże) – najsłynniejsza polska autorka tekstów piosenek (napisała ich ok. 2 tysięcy), poetka, pisarka, reżyserka telewizyjna i teatralna, dziennikarka. Córka pianisty Wiktora Osieckiego i polonistki Marii Osieckiej z domu Sztechman. Niezwykle uzdolniona, ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Marii Curie-Skłodowskiej w wieku 15 lat. W latach 1952-1956 studiowała dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim, pisując w tym czasie eseje i reportaże do pism literackich i młodzieżowych. W 1954 roku nawiązała współpracę ze Studenckim Teatrem Satyryków, gdzie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek (napisała ich dla STS-u w sumie aż 166). W latach 1957-1961 studiowała reżyserię w Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Począwszy od 1963 roku, przez 7 lat współpracowała z Radiowym Studiem Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło wypromować wiele gwiazd polskiej estrady. Napisała piosenki m.in. dla Skaldów, Maryli Rodowicz, Seweryna Krajewskiego, Magdy Umer, śpiewali je też Katarzyna Nosowska i Raz, Dwa, Trzy. Jest autorką scenariusza widowiska muzycznego Niech no tylko zakwitną jabłonie (1964), które zdobyło główną nagrodę na Festiwalu Polskiej Dramaturgii Współczesnej w 1964 roku i stało się największym przebojem teatralnym lat 60. XX wieku w Polsce. Autorka opowiadań (Biała bluzka), powieści (m.in. Czarna wiewiórka, Salon gier), wspomnień (m.in. Szpetni czterdziestoletni, Rozmowy w tańcu) i książek dla dzieci (m.in. Wzór na diabelski ogon, Ptakowiec, Szczególnie małe sny) oraz sztuk teatralnych (m.in. Najpiękniejszy z całej wsi, Darcie pierza).
-----
This film etude, made by Agnieszka Osiecka during her school years, is a
unique recording of some fragments of satirical shows performed by the
legendary STS Student Satirical Theatre (1954-1975)m one of the most
interesting cultural revelations during the time of the Polish October.
The screen features theatre personalities, authors of texts, actors and
directors. The film is a story about the work of the theatre team.
Tagi
Powiązane materiały
-
czas trwania 6 min 46 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Czarne i białe | Agnieszka Osiecka
Zabawa obrazem w pierwszej szkolnej etiudzie Agnieszki Osieckiej
-
czas trwania 3 min 54 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Solo na kontrabasie | Agnieszka Osiecka
-
czas trwania 6 min 26 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Zwierzęta futerkowe | Agnieszka Osiecka
-
czas trwania 7 min 13 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Słoń | Agnieszka Osiecka
-
czas trwania 10 min 12 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Bar Listopad | Agnieszka Osiecka
Zobacz także
-
czas trwania 7 min 00 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Inauguracja 82 | Jan Jakub Kolski
Rok 1982, Łódź, inauguracja roku akademickiego w łódzkiej filmówce
-
czas trwania 16 min 51 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Życie codzienne | Piotr Szulkin
-
czas trwania 14 min 30 sek
Przejdź do gatunku: recytacja
Marton Simon | Spoke'N'Word
-
czas trwania 3 min 12 sek
Przejdź do gatunku: etiuda
Erotyk | Jerzy Skolimowski
-
czas trwania 23 min 46 sek
Przejdź do gatunku: fabuła
Mały palec | Tomasz Cichoń
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus