Siostry | Paweł Łoziński
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Film, nakręcony w ciągu jednego popołudnia, to opowieść o złożonej siostrzanej relacji, opartej na miłości i nienawiści, przemocy i poczuciu krzywdy. W jednym ujęciu widzimy życie, samotność i specyfikę więzi łączącej tytułowe bohaterki
- 00:00:02 (odległy hejnał, poszczekiwanie psa)
- 00:00:23 Mam osiemdziesiąt siedem lat skończonych.
- 00:00:28 Widzi pan, strasznie dużo. Już za dużo nawet.
- 00:00:36 Dużo nas było i wszyscy już poumierali.
- 00:00:40 Jeszcze my dwie zostałyśmy.
- 00:00:46 (odgłosy z podwórka)
- 00:00:53 Tylko te najmłodsze. Zosia najmłodsza, no i ja.
- 00:01:01 Wszystko już w ziemi leży.
- 00:01:07 Nogę złamaną miałam i... było już w porządku wszystko, a teraz zaczęła mnie boleć.
- 00:01:13 W biodrze złamała nogę, więc ma tam włożoną taką protezę.
- 00:01:19 Miała operację. Dwa lata to wszystko było i nie bolało,
- 00:01:24 ale za mało chodziła, to mięśnie jej zwiotczały
- 00:01:30 i teraz musi przychodzić rehabilitant do ćwiczeń,
- 00:01:34 a ona musi chodzić dużo.
- 00:01:36 (śmiech)
- 00:01:37 A nie chce chodzić.
- 00:01:42 Oj, zresztą nic nie robimy, nic ciekawego.
- 00:01:44 Trzeba chodzić takim zamaszystym krokiem, a ona się toczy, jak ten żółw.
- 00:01:51 Tak.
- 00:01:51 I kłopoty są, wie pan, mamy duże kłopoty.
- 00:01:56 (świergot ptaków w tle)
- 00:02:01 Chodzenie, chodzenie po prostu.
- 00:02:04 Tak, najważniejsze chodzenie. Za mało chodzi, wie pan.
- 00:02:10 (nadal ćwierkanie ptaków w tle)
- 00:02:17 A pan ze mną ma ćwiczenia takie, jakie on może prowadzić, prawda.
- 00:02:20 Ja sama nie mogę tych robić.
- 00:02:31 To, to tam jakieś takie ćwiczenia, wie pan, że tam macha tymi nogami to on jej też zalecił
- 00:02:38 i robi dziennie dwa razy.
- 00:02:41 Dziennie, takie zalecone ćwiczenia, które też jej polecił robić, do końca życia.
- 00:02:49 (ćwierkanie ptaków)
- 00:02:55 Można kręćka dostać.
- 00:02:57 (śmiech)
- 00:02:59 W kółko tak chodzić.
- 00:03:01 Zosiu, też nie masz tej silnej woli.
- 00:03:04 Oj, daj spokój.
- 00:03:05 A co, mnie nie męczy, myślisz, to gotowanie, to zmywanie.
- 00:03:08 Tylko, że ja prędko do siebie dochodzę.
- 00:03:12 Silniejsza jestem.
- 00:03:17 (nadal w tle ćwierkanie ptaków)
- 00:03:25 Jeszcze gotowanie, jej cokolwiek to zaraz zaszkodzi.
- 00:03:28 Tak nam smakowały, wie pan, te gotowe sałatki jarzynowe,
- 00:03:35 no i tak się nimi zatruła, a one takie były wygodne, wie pan.
- 00:03:41 Taką foremeczkę się kupiło i starczyła nam na trzy razy.
- 00:03:48 No i co? I się rozchorowała.
- 00:03:52 No tak, nawet jak się zastanowić, to dla nikogo to nie są dobre.
- 00:03:56 No, a mnie... mnie nie szkodzą, ja bym mogła jeść.
- 00:03:59 No, nie wiem, jak byś dłużej tak jadła jeszcze, to czy to też by nie było to samo, co i u mnie.
- 00:04:09 (westchnienie)
- 00:04:14 (ćwierkanie ptaków)
- 00:04:21 (odgłos burzy)
- 00:04:22 O, hoho!
- 00:04:23 O!
- 00:04:23 Co za grzmoty!
- 00:04:25 Grzmi.
- 00:04:27 (śmiech)
- 00:04:30 (odgłosy dzieci bawiących się na podwórku)
- 00:04:35 No, jutro będzie chłodniej może. To dobrze.
- 00:04:42 No, to się w domu posiedzi.
- 00:04:45 (śmiech)
- 00:04:47 Nie będziesz chodziła.
- 00:04:49 Właśnie.
- 00:04:50 Jak będzie deszcz padał.
- 00:04:52 Będę w domu chodziła.
- 00:04:54 W domu to nie ma znaczenia...
- 00:04:56 Oj, Irka, jaka ty jesteś śmieszna, co to znaczy...
- 00:04:58 Pan ci tłumaczy, a ty swoje.
- 00:04:59 Idź tam, nie ma znaczenia...
- 00:05:01 E, tam.
- 00:05:03 "Nie ma znaczenia"... Co to nie ma znaczenia?
- 00:05:05 Tu chodzi o ruch, żeby ruszać tym.
- 00:05:12 (w tle głosy dzieci na podwórku)
- 00:05:15 Może tak jest lepiej, no, ale to też ma swoje znaczenie.
- 00:05:20 Minimalne.
- 00:05:22 (cynicznie) "Minimalne". Ty dużo się znasz.
- 00:05:28 Czy minimalne, czy nie minimalne.
- 00:05:29 Ale pan ci tłumaczy przecież.
- 00:05:32 Co mi tłumaczy?
- 00:05:33 No, tłumaczy ci, że to... minimalne znaczenie ma dreptanie po domu no to twoje...
- 00:05:40 Jakie dreptanie? Chodzenie.
- 00:05:42 ... na te... te mięśnie.
- 00:05:43 Chodzenie. To nie dreptanie jest, bo ja nie drepczę, tylko chodzę.
- 00:05:48 To się nazywa dreptanie - po domu chodzenie, tak?
- 00:05:50 Tak?
- 00:05:51 To jest dreptanie.
- 00:05:53 A chodzenie to jest po... świeżym powietrzu.
- 00:06:01 (nadal ćwierkanie ptaków)
- 00:06:07 To ty pochodź jeszcze, Zosiu, i idziemy.
- 00:06:11 Ze... ze dwa razy przejdź się i idziemy do domu.
- 00:06:20 (odgłos zbliżającej się burzy)
- 00:06:22 O, grzmi, grzmi, brzmi.
- 00:06:28 Muszę najpierw wyjść jakoś. Zdobyć tempo.
- 00:06:36 To takie jej chodzenie, no.
- 00:06:45 Bardzo słabe.
- 00:06:50 Jej najlepiej jak się rozłoży na tapczanie i śpi.
- 00:06:57 Żebym ja jej nie spędzała, wie pan, to ona by tylko w tych betach leżała od rana do wieczora.
- 00:07:07 (odgłosy kroków i szuranie laski)
- 00:07:09 (westchnienie)
- 00:07:10 Tylko klucza, klucza Irka daj.
- 00:07:12 Oj, żesz przejdź się jeszcze ze dwa okrążenia, Zosiu!
- 00:07:16 Naprawdę nie chodziłaś wcale, no, zrób to.
- 00:07:19 O, Jezu kochany, no i...
- 00:07:23 (śmiech)
- 00:07:26 To coraz większy deszcz pada.
- 00:07:32 Pada deszczyk, tak, kropi troszkę.
- 00:07:40 Ale nie ma chmurek.
- 00:07:56 Klucz.
- 00:08:08 (odgłos burzy)
- 00:08:11 (w tle rozmowy dzieci na podwórku)
- 00:08:19 Roślinki potrzebują wody.
- 00:08:28 (coraz wyraźniejsze odgłosy burzy)
- 00:08:29 Grzmoty, ha, ha.
- 00:08:32 (odgłos kroków i laski)
- 00:08:52 (kolejny grzmot)
- 00:09:07 Najmłodsze dziecko to jest najgorzej wychowane, wie pan.
- 00:09:11 Bo to wszyscy tak nad nią skakali, to malutka była, to była najmłodsza.
- 00:09:18 Tak, taka jest niedorajda.
- 00:09:22 Całe życie ona wymagała opieki.
- 00:09:34 Tylko te...
- 00:09:35 Klucz, Irka, daj.
- 00:09:43 (westchnienie)
- 00:09:45 No, to żeśmy się posiedziały.
- 00:09:52 O, ho, ho. O, ho, ho. O, ho, ho.
- 00:09:58 (szelest torebki i pobrzękiwanie kluczy)
- 00:10:00 Zasiedziałam się.
- 00:10:05 Zasiedziałam się.
- 00:10:14 (odgłos otwieranego zamka)
- 00:10:16 (skrzypienie drzwi)
- 00:10:25 (bardzo silny odgłos grzmotu)
- 00:10:28 (odgłos padającego deszczu)
- 00:10:38 (kolejny grzmot z pomrukiem)
Opis materiału
Film zrobiony za jednym zamachem, w czasie jednego popołudnia. Podwórko, ławka pod drzewem, na ławce dwie starsze panie – siostry. W jednej odsłonie ukazany dramat ich życia, dramat starości.
Opis autorstwa Tadeusza Sobolewskiego z książeczki dołączonej do wydawnictwa DVD Polska Szkoła Dokumentu | Paweł Łoziński.
Paweł Łoziński (ur. 4 grudnia 1965 w Warszawie) – reżyser filmów dokumentalnych. Absolwent PWSFTviT w Łodzi (1992). Jego najgłośniejsze filmy to Miejsce urodzenia (1992), Sto lat w kinie (1995), Siostry (1999) i Taka historia (1999). Producent cyklu dokumentalnego Mój spis powszechny (2002). Otrzymywał wiele nagród i wyróżnień, m.in.: Złotego Lwa w Gdyni za swój debiut reżyserski Kratka (1996), Nagrodę Specjalną na Berlinale (1997), czy pięć różnych statuetek Krakowskiego Festiwalu Filmowego (Złotego Krakowskiego Lajkonika, Srebrnego Smoka oraz Nagrodę Specjalną za film Siostry w 1999, Srebrnego Lajkonika za Chemię w 2009 oraz Srebrny Róg za Ojciec i syn w 2013 roku). Jest najstarszym synem dokumentalisty Marcela Łozińskiego i bratem pisarza Mikołaja Łozińskiego.
Te panie same zaprosiły się do tego filmu. Robiłem film o naszym dozorcy Wiesiu. Spytały: a o nas by pan zrobił? Mogę spróbować. Dałem im po mikroporcie, włączyłem kamerę, usiadłem naprzeciwko i się zaczęło. Młodsza miała poczucie, że jest katowana przez starszą siostrę, a starsza, że musi się młodszą opiekować, i że to ponad jej siły. Nareszcie znalazł się słuchacz, komu mogły o tym opowiedzieć. Kiedy ten film pokazywałem na świecie, ludzie mówili: to zupełnie jak moja mama, moja babcia. Uniwersalny model siostrzeństwa, czy w ogóle relacji międzyludzkiej, miłości-nienawiści, przemocy w uczuciach. Ale musiało minąć troszkę czasu, nim zrozumiałem, że z tej jednej sceny mam film. Pierwsza wersja miała 45 minut – doszliśmy do 12 minut. Jednej rzeczy byłem pewien – że nie pójdę do nich do domu. Wystarczyło podwórko, ławka. Tata mi bardzo pomógł w tej eliminacji – tłumaczy reżyser.
Opis autorstwa Tadeusza Sobolewskiego z książeczki dołączonej do wydawnictwa DVD Polska Szkoła Dokumentu | Paweł Łoziński.
Paweł Łoziński (ur. 4 grudnia 1965 w Warszawie) – reżyser filmów dokumentalnych. Absolwent PWSFTviT w Łodzi (1992). Jego najgłośniejsze filmy to Miejsce urodzenia (1992), Sto lat w kinie (1995), Siostry (1999) i Taka historia (1999). Producent cyklu dokumentalnego Mój spis powszechny (2002). Otrzymywał wiele nagród i wyróżnień, m.in.: Złotego Lwa w Gdyni za swój debiut reżyserski Kratka (1996), Nagrodę Specjalną na Berlinale (1997), czy pięć różnych statuetek Krakowskiego Festiwalu Filmowego (Złotego Krakowskiego Lajkonika, Srebrnego Smoka oraz Nagrodę Specjalną za film Siostry w 1999, Srebrnego Lajkonika za Chemię w 2009 oraz Srebrny Róg za Ojciec i syn w 2013 roku). Jest najstarszym synem dokumentalisty Marcela Łozińskiego i bratem pisarza Mikołaja Łozińskiego.
Tagi
Powiązane materiały
Powiązane materiały
-
czas trwania 58 min 03 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Chemia | Paweł Łoziński
„«Chemia» to film o życiu. Życie wydaje się wspaniałe z tamtej perspektywy. Chcieliśmy zrobić film nie o raku, ale o sile, która w każdym z nas drzemie, z której na co dzień nie zdajemy sobie sprawy”
-
czas trwania 39 min 30 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Wszystko może się przytrafić | Marcel Łoziński
-
czas trwania 9 min 05 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Jak zrobić film? | 1/6
-
czas trwania 29 min 00 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Japonia. Rodzina w społeczeństwie | Paweł Łoziński | 1/6
-
czas trwania 11 min 45 sek
Przejdź do gatunku: dokument
89 mm od Europy | Marcel Łoziński
Zobacz także
-
czas trwania 13 min 29 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Całkowite ofilmienie | Agnieszka Gomułka
Największy kinomaniak świata opowiada o swojej pasji oglądania filmów. Począwszy od dzieciństwa, kiedy po raz pierwszy zobaczył na ekranie Bustera Keatona, po lata późnej starości, Leon Bukowiecki każdego dnia zastanawiał się, co by tu jeszcze obejrzeć
-
czas trwania 11 min 46 sek
Przejdź do gatunku: reportaż
Piekarz | Józef Cyrus
-
czas trwania 24 min 19 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Rodzina człowiecza | Władysław Ślesicki
-
czas trwania 1 godz 22 min 33 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Pałac | Tomasz Wolski
-
czas trwania 9 min 10 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Pałace w Skrzynce i Krasnym | Dwory i pałace Ziemi Szczecińskiej
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus