Powszedni dzień gestapowca Schmidta | Jerzy Ziarnik
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Dokument Jerzego Ziarnika, który na podstawie fotografii znalezionych w poniemieckim albumie rekonstruuje codzienne życie funkcjonariusza gestapo – Schmidta
Opis materiału
W archiwum Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w
Polsce znajdują się albumy pozostawione przez hitlerowców podczas ucieczki po
klęsce w 1945 roku. Na podstawie jednego z nich, zrealizowany został dokument
Jerzego Ziarnika.
Jerzy Ziarnik (1931-1999) był reżyserem i scenarzystą filmowym. Ukończył Wszechzwiązkowy Państwowy Instytut Kinematografii w Moskwie (1960), w 1973 roku otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki. Ma na swoim koncie wiele dokumentów, wśród których najbardziej znane pozostają filmy publicystyczne opatrzone często zgryźliwym komentarzem, m.in. Nowy pracownik (1966), Kłopoty z pierścieniami (1978), Krowom niebo do pyska (1976, premiera 1980), a także fascynujące portrety polskich reżyserów: Andrzeja Wajdy w filmie Na planie (1968) oraz Adama Hanuszkiewicza w obrazach Szkice do portretu reżysera (1970) i Hanuszkiewicz (1971). Do najważniejszych filmów dokumentalnych Ziarnika należą Powszedni dzień gestapowca Schmidta (1963) i Patrzę na twoją fotografię (1979) – oba oparte na wnikliwej analizie starych fotografii. Jego kinowy debiut fabularny Nowy (1969), jak również kontynuacja tego filmu – Kłopotliwy gość (1969), satyrycznie odnoszą się do problemu biurokracji. Dorobek fabularny reżysera zamyka Niebieskie jak Morze Czarne (1971) – komedia o wycieczce zagranicznej polskich dyrektorów do Bułgarii.
Film przedstawia sylwetkę funkcjonariusza gestapo – Schmidta
opartą na 129 zdjęciach z pozostawionego przez niego podczas ucieczki z Polski albumu.
Ukazują one życie przeciętnego szeregowego członka hitlerowskiego aparatu przemocy,
który z chorobliwą skrupulatnością uzupełnia swój fotograficzny pamiętnik o
kolejne obrazy codziennych realiów życia i pracy w okupowanej prowincjonalnej
Polsce. Zamieszcza w nim opatrzone beznamiętnym, wykaligrafowanym podpisem
fotografie.
Jerzy Ziarnik (1931-1999) był reżyserem i scenarzystą filmowym. Ukończył Wszechzwiązkowy Państwowy Instytut Kinematografii w Moskwie (1960), w 1973 roku otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki. Ma na swoim koncie wiele dokumentów, wśród których najbardziej znane pozostają filmy publicystyczne opatrzone często zgryźliwym komentarzem, m.in. Nowy pracownik (1966), Kłopoty z pierścieniami (1978), Krowom niebo do pyska (1976, premiera 1980), a także fascynujące portrety polskich reżyserów: Andrzeja Wajdy w filmie Na planie (1968) oraz Adama Hanuszkiewicza w obrazach Szkice do portretu reżysera (1970) i Hanuszkiewicz (1971). Do najważniejszych filmów dokumentalnych Ziarnika należą Powszedni dzień gestapowca Schmidta (1963) i Patrzę na twoją fotografię (1979) – oba oparte na wnikliwej analizie starych fotografii. Jego kinowy debiut fabularny Nowy (1969), jak również kontynuacja tego filmu – Kłopotliwy gość (1969), satyrycznie odnoszą się do problemu biurokracji. Dorobek fabularny reżysera zamyka Niebieskie jak Morze Czarne (1971) – komedia o wycieczce zagranicznej polskich dyrektorów do Bułgarii.
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus