Oskar Dawicki | Przewodnik po sztuce
- 00:00:28 Urodzony 28 lipca 1971 roku Oskar Dawicki.
- 00:00:38 W latach dziewięćdziesiątych studiował malarstwo
- 00:00:40 na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
- 00:00:44 ale już w trakcie studiów, pod wpływem Zbigniewa Warpechowskiego
- 00:00:49 zainteresował się sztuką performance.
- 00:00:51 Po roku 2000 rozszerzył pole swojego działania o prace wideo, fotografie,
- 00:00:57 dokumentacje, a w końcu również obiekty, instalacje i rysunki.
- 00:01:02 Od roku 2001 był także członkiem popularnej grupy Azorro.
- 00:01:07 W roku 2003 zamówił serię dwunastu własnych portretów
- 00:01:12 u ulicznych rysowników w różnych miastach takich, jak Gdańsk,
- 00:01:15 Kraków, Berlin czy Paryż.
- 00:01:19 Hommage à Bruce Lee.
- 00:01:23 Toaleta dla zakochanych.
- 00:01:27 Nigdy nie zrobiłem pracy o Holokauście.
- 00:01:31 [CYKADA]
- 00:01:40 W roku 2008 Dawicki zaproszony został do udziału
- 00:01:43 w prestiżowej imprezie artystycznej Manifesta,
- 00:01:46 odbywającej się tym razem w północnych Włoszech.
- 00:01:49 Specjalnie na tę okazję nakręcił film pt. "Drzewo wiadomości".
- 00:02:09 Został bohaterem książki pseudo-biograficznej
- 00:02:11 pt. "W połowie puste".
- 00:02:22 Zagrał również samego siebie w fabularnym filmie poświęconym jego osobie.
- 00:02:40 [STUKANIE W MIKROFON] - Raz dwa, raz, raz...
- 00:03:23 GŁOS Z MAGNETOFONU: Witam wszystkich bardzo serdecznie.
- 00:03:26 Jestem zaszczycony, że mogę występować dzisiaj tutaj dla Państwa.
- 00:03:32 To dla mnie naprawdę szczególna okazja.
- 00:03:37 Choćby dlatego, że nigdy jeszcze nie przytrafiło mi się
- 00:03:40 robić performance w telewizji.
- 00:03:44 Świadomość, że mogą oglądać mnie teraz miliony osób,
- 00:03:49 muszę przyznać, robi wrażenie.
- 00:03:52 Ale implikuje też przerażającą odpowiedzialność.
- 00:03:56 Bo przecież nikogo nie chciałbym narazić np. na stratę bezcennego czasu,
- 00:04:03 albo na jeszcze cięższe straty.
- 00:04:07 Między innymi dlatego jest to sytuacja, powiedzmy, niekomfortowa.
- 00:04:14 Jest ona niewygodna jeszcze z wielu innych powodów, ale tak naprawdę
- 00:04:20 najistotniejszy jest fakt, że robię teraz coś, czego...
- 00:04:27 Nie chciałem robić.
- 00:04:29 To znaczy... Przyjmując zaproszenie do tego performance
- 00:04:37 WZDYCHAJĄC: planowałem zrobić zupełnie coś innego.
- 00:04:41 Miałem pomysł na całkowicie inną akcję.
- 00:04:46 [CHRZĄKNIĘCIE] Jednak pojawiły się trudności.
- 00:04:51 To znaczy, mówiąc... mówiąc bez ornamentów, zabrakło pieniędzy.
- 00:04:59 Nie tak znowu wiele, ale jednak zabrakło i trzeba było szybko wymyślić coś innego.
- 00:05:07 Tak już jest.
- 00:05:09 Oczywiście starałem się, jak mogłem, robiłem, co w mojej mocy,
- 00:05:16 natomiast... To nie jest takie proste.
- 00:05:21 Czasu było mało, i tak dalej, et cetera, et cetera... [WESTCHNIĘCIE]
- 00:05:28 Dobra. Chyba nie ma sensu dłużej ukrywać,
- 00:05:33 że niczego nie wymyśliłem.
- 00:05:37 Jestem nieprzygotowany i w takiej sytuacji pozostaje mi tylko przeprosić.
- 00:05:43 Dlatego: Przepraszam bardzo.
- 00:05:55 Jest mi naprawdę niezmiernie przykro. Przepraszam.
- 00:06:00 [RÓWNOLEGLE GŁOS Z DRUGIEGO MAGNETOFONU: SZLOCH, POCIĄGANIE NOSEM]
- 00:06:05 To moja wina, wiem. Mogłem się bardziej postarać.
- 00:06:11 Powinienem był się bardziej postarać. Powinienem był coś zrobić.
- 00:06:16 Powinienem był na przykład zrezygnować z honorarium.
- 00:06:20 Może to by pomogło. Może.
- 00:06:24 Tak czy owak teraz jest już za późno. Za późno na wszystko oprócz przeprosin.
- 00:06:33 Dlatego przepraszam. Przepraszam wszystkich bardzo serdecznie.
- 00:06:42 Przepraszam wszystkich widzów. Przepraszam całą ekipę telewizyjną.
- 00:06:52 Przepraszam producentów i redaktorów. To wyłącznie moja wina. To oczywiste.
- 00:07:02 Jest mi tym bardziej przykro, że przepraszam tak nie po raz pierwszy.
- 00:07:10 Nie ma w tym nic oryginalnego. To prawda.
- 00:07:14 To nie jest śmieszne. To żenujące.
- 00:07:19 Dlatego jeszcze raz chciałbym wszystkich serdecznie przeprosić.
- 00:07:26 Przepraszam.
- 00:07:29 Wiem, że im dłużej tak przepraszam, tym bardziej się pogrążam,
- 00:07:37 ale co mogę teraz zrobić? Mogę tylko przeprosić.
- 00:07:45 Więc przepraszam. Jest mi naprawdę bardzo przykro.
- 00:07:52 To moja wina. Nawet nie próbuję się usprawiedliwiać.
- 00:08:00 Nie wiem jak miałbym to niby zrobić.
- 00:08:05 Nikt nie wie, bo to niemożliwe.
- 00:08:10 Z tej sytuacji jest chyba tylko jedno wyjście.
- 00:08:14 Przepraszać dalej.
- 00:08:17 Dlatego przepraszam.
Bohaterem odcinka programu Przewodnik po sztuce jest Oskar Dawicki, artysta-performer, którego
znakiem rozpoznawczym jest niebieska, brokatowa marynarka. Do jego różnorodnej aktywności
twórczej, oprócz performance, zaliczają się także prace wideo, fotografie,
dokumentacje obiekty, instalacje i rysunki. Zbigniew Libera przywołuje niektóre
tytuły dzieł oraz fragmenty prac wideo. Specjalnie dla programu artysta przygotowuje
performance, który rozpoczyna się słowami:
Witam wszystkich bardzo serdecznie. Jestem zaszczycony, że mogę występować dzisiaj, tutaj, dla Państwa. To dla mnie naprawdę szczególna okazja. Choćby dlatego, że jeszcze nigdy nie przytrafiło mi się robić performance w telewizji. Świadomość, że mogą oglądać mnie teraz miliony osób, muszę przyznać, robi wrażenie. Ale implikuje też przerażającą odpowiedzialność.
Przewodnik po sztuce to cykl krótkich audycji edukacyjnych, w których artysta Zbigniew Libera przedstawia historię sztuki XX wieku. Opowieść Libery ilustrowana jest dziełami ze zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi. Każdy odcinek poświęcony jest ważnemu artyście, zjawisku artystycznemu bądź szczególnie wybitnemu dziełu sztuki. Program ma formułę autorskiego felietonu, który łączy wiedzę o charakterze encyklopedycznym z ciekawostkami i osobistymi spostrzeżeniami prowadzącego.
Zbigniew Libera (ur. 1959) – artysta, performer, autor obiektów, instalacji oraz filmów wideo; zadebiutował na początku lat 80. filmem Obrzędy intymne, ale uznanie krytyki zdobył w pierwszej połowie lat 90. cyklem prac Urządzenia korekcyjne. Zestaw Body master dla chłopców (1994) oraz Łóżeczka porodowe dla dziewczynek (1996), podobnie jak najbardziej znane dzieło artysty Lego.Obóz koncentracyjny to w pełni funkcjonalne obiekty, stanowiące imitacje rzeczywiście istniejących przedmiotów. Poddając je nieznacznym modyfikacjom i osadzając w obcym dla nich kontekście, Libera pokazuje rolę, jaką w procesie socjalizacji odgrywają przedmioty codziennego użytku. Wiele z jego prac weszło do kanonu współczesnej sztuki europejskiej.
Muzeum Sztuki w Łodzi to muzeum, którego główną osią programową jest sztuka awangardowa, dokumentowanie jej historii i praca nad jej aktualizacją. Instytucja posiada trzy oddziały: ms1, ms2 oraz Pałac Herbsta. Założona w 1930 roku placówka jest drugim najstarszym muzeum sztuki nowoczesnej na świecie, wpisanym do Państwowego Rejestru Muzeów w 1998 roku.
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus