Nieobecność | Magdalena Łazarkiewicz
„Niewielu znam filmowców, którzy mieli sztukę tak głęboko we
krwi jak miał Piotr i którzy tak rzadko szli na kompromisy ze światem
zewnętrznym. To, co było dla mnie najbardziej poruszające i najpiękniejsze, to
była jego droga do tej sztuki” – mówi o Piotrze Łazarkiewiczu Agnieszka
Holland. Nieobecność to poświęcony
reżyserowi dokument zrealizowany przez jego żonę, Magdalenę. Najbliżsi artysty mówią w filmie o tęsknocie,
poszukiwaniu znaków potwierdzających jego dalszą obecność w ich życiu i o
oswajaniu się ze stratą. Jest to opowieść o reżyserze i artyście, ale
przede wszystkim o dobrym człowieku, który obdarzał świat pozytywną energią.
W dokumencie Magdalena Łazarkiewicz wykorzystała wiele materiałów archiwalnych z
udziałem męża, który opowiada o swojej drodze zawodowej i prawdziwej fascynacji
kinem. Pierwszym w życiu filmem, który widział, byli „Krzyżacy”, i już wtedy
zrodziła się ta miłość. Po projekcji miał poczucie, że wie, „jak zbudować
nieistniejący świat w taki sposób, żeby wyglądał na prawdziwy”. W archiwalnych
fragmentach Piotr Łazarkiewicz wspomina szkołę filmową, intensywne emocje
związane ze swoim pierwszym filmem, a także początki pracy dla Wytwórni Filmów
Dokumentalnych.
Z opowieści rodziny, przyjaciół i współpracowników wyłania
się obraz barwnej postaci, erudyty,
który od dzieciństwa do samego końca szczerze interesował się kinem. Z offu słyszymy
m.in. wypowiedzi Agnieszki Holland, Remigiusza Grzeli, Marii Seweryn, Wiesława
Komasy i Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej, które przeplatają się ze wspomnieniami
żony i dzieci reżysera.
„W momencie, w którym człowiek ma pewność, że to, co zrobił,
jest coś warte, to myślenie jest coś warte, że ma się rację, to nie ma takiego
nacisku, presji, która mogłabyś cos wymóc, jakieś ustępstwa” – tłumaczył
reżyser. W jednym z materiałów opowiadał o przejściach z cenzurą w PRL.
Krytycznie patrzył też na to, co w pewnym momencie zaczęło się dziać w
telewizji i przemyśle filmowym i postanowił gdzieś się schować – w tym celu wybrał
teatry w małych miastach.
W filmie wykorzystano liczne fotografie, fragmenty spektakli
teatralnych, etiud szkolnych, filmów fabularnych i dokumentalnych, w tym fragmenty Preventorium, Tajemnic, Mantry, Fali, Kocham kino i Trelemorele.
Film jest prezentowany w Ninatece w ramach
projektu „Granice dokumentu”, współfinansowanego przez Polski Instytut Sztuki
Filmowej.
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus