Mindware. Technologie dialogu
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Reportaż z lubelskiego projektu Mindware. Technologie dialogu w ramach Krajowego Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji
- 00:00:07 Mindware to kultura komunikacji, ale można by również powiedzieć, że Mindware to kultura technologii.
- 00:00:14 Mindware dla każdego jest czymś innym.
- 00:00:19 Mindware to taka próba pozostawienia tutaj na miejscu jakichś śladów swojego doświadczenia i swojej wiedzy.
- 00:00:29 Mindware - ja bardzo to odnoszę to dialogu tych technologii, ale oczywiście z odniesieniem do czynnika ludzkiego,
- 00:00:37 do tego, że pojawia się w tym też człowiek.
- 00:00:50 [Zbigniew Sobczuk] Nowe media właściwie wywróciły sztukę do góry nogami,
- 00:00:52 trzeba to sobie powiedzieć, i to w ciągu dwudziestu lat.
- 00:00:56 Musieliśmy się właściwie zupełnie inaczej odnosić do niektórych zjawisk.
- 00:01:02 One na początku występowały w kategoriach, które były wykluczone,
- 00:01:05 czy może nie wykluczone, ale poza nawiasem sztuki, jako taka kategoria jak sztuka video czy net art,
- 00:01:10 a w sumie teraz weszły do tego głównego zbioru sztuki jako rodzaje strategii.
- 00:01:17 [Janina Prudenko, po ukraińsku] Wykorzystanie technologii w sztuce daje artyście więcej możliwości do autoekspresji
- 00:01:24 i rzeczywiście jest to moim zdaniem przełom w sztuce współczesnej.
- 00:01:29 Na przełomie XIX i XX wieku teoretycy głosili koniec sztuki, mówili, że sztuka powinna umrzeć.
- 00:01:36 I uważam, że to technologia zmieniła sztukę, nawet tę sztukę klasyczną, muzykę, teatr, malarstwo.
- 00:01:44 Mindware to pomysł na to jak opowiadać o współczesnej rzeczywistości technologicznej.
- 00:01:48 To opowieść, która musi uwzględniać takie parametry jak komunikacja, kultura, nasza wrażliwość, nasza wyobraźnia
- 00:01:54 i te wszystkie parametry ustawiać w kontekście tego, czym są współczesne technologie komunikacyjne.
- 00:02:01 [Magdalena Kawa] Ogłosiliśmy otwarty konkurs, dlatego nie wiedzieliśmy kto do nas trafi.
- 00:02:05 Staraliśmy się w tych propozycjach przesyłanych przez artystów z różnych krajów, z różnych dziedzin,
- 00:02:10 żeby projekty, które oni zaproponowali mogły wpisać się w kontekst Lublina,
- 00:02:15 z jednej strony w kontekst Lublina, z drugiej strony, oczywiście, żeby ocierały się,
- 00:02:20 osadzały się mocno w ten kontekst nowoczesnych technologii, nowych mediów, sztuki nowych mediów, cyberkultury.
- 00:02:28 [Zbigniew Sobczuk] Zgłoszeń przyszło do nas około 30, każde było inne.
- 00:02:34 I właściwie kierując się ideą wybraliśmy z tych zgłoszeń dziesięciu artystów, z różnych powodów.
- 00:02:42 Przede wszystkim, że faktycznie był w ich koncepcje wpisany dialog,
- 00:02:48 albo po prostu, że te prace były realizowalne.
- 00:02:52 Dla nas dosyć istotne było, żeby nie zostawić ich tylko i wyłącznie jako idee czy utopijne koncepcje,
- 00:02:58 ale żeby móc je zrealizować w przestrzeni publicznej i żeby móc przy ich pomocy tłumaczyć właśnie ten Mindware.
- 00:03:20 POWOLNA, CICHA MUZYKA ELEKTRONICZNA
- 00:03:38 [Artur Clay, po angielsku] Stworzyliśmy ideę wirtualnej firmy modowej o nazwie Mindwear,
- 00:03:43 czyli nie "ware" jako "sprzęt", tylko "wear" jako "ubiór",
- 00:03:47 w celu projektowania mody udoskonalonej, mody pobudzającej umysł,
- 00:03:51 która wykorzystywałaby technologię pozwalająca na dodawanie nowych elementów.
- 00:04:04 Podszedłem do tego jako do projektu związanego z modą, czyli z czymś, co jest ważne dla każdego.
- 00:04:11 Mamy więc tu sztukę, modę i technologię komunikacyjną,
- 00:04:16 ponieważ w tym projekcie używamy technologii mobilnych do przekazywania treści.
- 00:04:25 Sztuka i moda są ze sobą spokrewnione,
- 00:04:28 ponieważ moda to projektowanie stosowane.
- 00:04:31 Co więcej, jeżeli tworzy się coś w sferze publicznej, jest się odpowiedzialnym przed społeczeństwem.
- 00:04:36 Projekt mojego autorstwa nazywa się "Club Block",
- 00:04:39 jest to pojęcie wywodzące się z polskiej kultury z lat '40 i '50, którego pomysłodawcą był Henryk Berlewi,
- 00:04:47 grafik, który stworzył ideę supergrafiki.
- 00:04:51 Jego pomysły i koncepcje są bardzo zbliżone do sztuki włoskich futurystów,
- 00:04:56 Jak też przez wszystkie projekty graficzne Berlewiego przewija się idea ruchu,
- 00:05:00 do którego również odnosimy się w naszym projekcie.
- 00:05:15 [Andriy Linik, po angielsku] Aiolos jest przede wszystkim bóstwem starożytnych Greków,
- 00:05:21 którego rolą w mitologii greckiej było sprawowanie władzy nad wiatrem, więc jest zarazem kojarzony ze sferą sakralną.
- 00:05:29 Pomysł na pracę zatytułowaną "Aiolos" był taki, aby stworzyć jakąś przestrzeń, kontekst sytuacyjny,
- 00:05:34 w którym różnorodne metatagi, ikony, fragmenty interfejsów, obrazy, opisy tekstowe
- 00:05:39 zaczerpnięte z zasobów całego internetowego wszechświata, byłyby rozmieszczone losowo w jakiejś wykreowanej przestrzeni.
- 00:05:48 Chciałem stworzyć także sytuacje, w której role użytkownika i software'u dopełniałyby się nawzajem.
- 00:05:54 To znaczy, że człowiek nie byłby w jakiejś uprzywilejowanej pozycji, tylko że Aiolos, czyli to software,
- 00:06:00 którego nazwa pochodzi od mitycznego greckiego bóstwa, gra tutaj własną, równie istotną rolę,
- 00:06:06 która polega nie tylko na analizie i wizualizacji takich aspektów jak polecenia od użytkowników,
- 00:06:12 ale również na wizualizacji metatagów, odnośników do linków hipertekstowych, cyfrowych obrazów itp.
- 00:06:20 zaczerpniętych bezpośrednio z internetu, będących zapisem tego, czego w sieci wyszukują internauci.
- 00:06:30 Żyjemy trochę w innym świecie, świecie zglobalizowanej komunikacji,
- 00:06:37 treści informacyjnych, hipertekstu, rzeczywistości wirtualnych i rzeczywistości poszerzonych,
- 00:06:44 wszystkich tych rzeczy, które wzajemnie się na siebie nakładają.
- 00:06:49 Nowe media mogą pomóc w zrozumieniu tej nowej rzeczywistości oraz rzeczywistości, która wyłoni się w przyszłości,
- 00:06:55 rzeczywistości, która jest przepełniona niewidzialnymi falami radiowymi,
- 00:07:00 wirtualnymi łączami internetowymi, treściami hipertekstowymi.
- 00:07:16 [Piotr Celiński] Obok tych artystów chcieliśmy postawić ludzi, którzy się nad tymi technologiami zastanawiają,
- 00:07:20 ludzi, którzy o tych technologiach mają coś ciekawego do powiedzenia
- 00:07:24 i wreszcie ludzi, którzy z tymi technologiami na co dzień się w swojej pracy spotykają,
- 00:07:28 którzy wykorzystują je do tego, aby zmieniać świat.
- 00:07:40 [Janina Prudenko] Interaktywna sztuka medialna oferuje świetną możliwość ku temu,
- 00:07:43 aby głównym celem artysty nie była wyłącznie autoekspresja,
- 00:07:47 ale przede wszystkim współpraca z miastem i jego mieszkańcami.
- 00:07:52 Moim zdaniem takie podejście umożliwia otwarcie się sztuki medialnej na nowe formy dialogu
- 00:07:56 w postaci net artu, instalacji interaktywnych i innych form wyrazu.
- 00:08:04 [Piotr Celiński] Teoretycy zastanawiają się nad tym w jaki sposób można przy pomocy języka humanistycznego
- 00:08:10 opowiadać o rzeczywistości technologicznej,
- 00:08:12 w jaki sposób można by budować wrażliwosć społeczną na temat technologii.
- 00:08:17 Proponują pewne odczytania różnych kategorii, przy pomocy których opowiadamy o tym świecie,
- 00:08:23 które mają za zadanie własnie uproszczenie tego języka,
- 00:08:26 to znaczy żeby to nie był język magicznych, anglojęzycznych słówek "hardware", "software", "interface",
- 00:08:32 tylko żeby to był język na tyle bliski ciału i duszy, na ile się da.
- 00:08:49 [Paweł Janicki] Warsztaty dotyczyły tworzenia instalacji interaktywnych, czy w ogóle jakby projektów interaktywnych.
- 00:08:56 Planowaliśmy w ramach warsztatów opracować instalację w przestrzeni publicznej
- 00:09:03 korzystającą z fontanny na Placu Litewskim jako ekranu projekcyjnego.
- 00:09:09 Tutaj pogoda i różne techniczne problemy z samą fontanną spłatały nam figla,
- 00:09:16 stąd będziemy troszeczkę tak na sucho prezentować ten projekt,
- 00:09:18 chociaż mam nadzieję, że on się gdzieś w przyszłości jeszcze pojawi w tej publicznej przestrzeni.
- 00:09:22 Fontanny wszelkiego rodzaju to są takie miejsca, które mają ogniskować taką oficjalną aktywność,
- 00:09:30 powiedzmy turystyczną, familijną, mieszczańską właściwie, przynajmniej na ogół tak jest.
- 00:09:35 Myślę, że ta fontanna na Placu Litewskim ma właśnie taki charakter turystyczny.
- 00:09:40 Kryje on w sobie taki potencjał jakby bycia czymś jeszcze, czymś innym również.
- 00:09:46 To coś innego to jest... jakby bycie pewnego rodzaju medium.
- 00:10:01 [Lektor radiowy] W ramach projektu "Mindware. Technologie dialogu" na antenie radia Lublin
- 00:10:04 codziennie będziemy prezentować dźwiękowe kolaże serbskiej artystki Dariji Medic.
- 00:10:16 [Darija Medic, po angielsku] Ideą całego projektu jest połączenie czynności pisania na klawiaturze jako współczesnej konieczności życia codziennego,
- 00:10:21 ponieważ w gruncie rzeczy poświęcamy połowę każdego dnia na pisanie na klawiaturze,
- 00:10:26 kiedy komunikujemy się ze znajomymi, kiedy pracujemy, kiedy dokonujemy przelewów bankowych.
- 00:10:33 Niewystarczająco docenia się fakt, że przy wszystkich tych czynnościach,
- 00:10:37 nie chcąc samemu gromadzić niepotrzebnych informacji, mimowolnie udostępniamy dużo danych o nas samych.
- 00:10:43 AUTOMATYCZNY GŁOS CZYTA SZEREG SYMBOLI I SŁÓW
- 00:10:54 [Darija Medic] To coś jak potok słów, z których powstanie kolaż dźwiękowy,
- 00:10:58 ponieważ przetworzę je za pomocą komputerowego algorytmu syntezy mowy.
- 00:11:02 Używam syntezatora mowy z racji na anonimowość
- 00:11:06 oraz ponieważ chciałam zabawić się ideą alienacji w koncepcji Bertolda Brechta,
- 00:11:10 wedle której, kiedy słyszymy coś, co brzmi nienaturalnie, przestajemy to słyszeć jako coś płynnego
- 00:11:16 i zaczynamy się zastanawiać nad faktyczną treścią tych dźwięków,
- 00:11:20 ponieważ ich brzmienie nie jest dla nas kojące, lecz frustrujące.
- 00:11:34 [Dziewczyna] Nasza artystka Darija Medic robi taką akcję, potem robi kolaże dźwiękowe,
- 00:11:39 a potem można to słyszeć w radio, nawet teraz.
- 00:11:42 [Marcin Skrzypek] Przygotowała taką pracę, gdzie lektor w odpowiedni sposób czytał teksty, słowa,
- 00:11:48 które nigdy nie są czytane na głos.
- 00:11:50 Czyli to są na przykład czyjeś posty w internecie, czy blogi czytane szeptem,
- 00:11:56 czy na przykład instrukcje dotyczące oprogramowania,
- 00:12:01 czyli takie, które my właściwie rzadko czytamy.
- 00:12:04 I nagle okazało się, że te słowa, które zawsze istniały tylko w formie pisanej,
- 00:12:11 jakby zaklęte tytułem, zaklęte ludzkim głosem, obecnością artysty, pewną intencją artystyczną
- 00:12:18 nagle zupełnie zmieniły swój charakter, zaczęły mówić do nas zupełnie innymi sensami.
- 00:12:23 AUTOMATYCZNY GŁOS CZYTA SZEREG SYMBOLI I SŁÓW
- 00:12:44 [Dziewczyna z szeregu postaci] Jedynki! Jedynki! Jedynki! Jedynki!
- 00:13:02 [Yurij Kruchak, po rosyjsku] Net of the dream to projekt, którego główną ideą było zbudowanie nowej sieci,
- 00:13:06 która byłaby oparta na lokalnej przestrzeni i była ściśle z nią związana,
- 00:13:10 w której mogłyby wzajemnie oddziaływać na siebie społeczności offline i online,
- 00:13:16 sieć, która mogłaby stwarzać koncepcję jednocześnie artystyczną i społeczną.
- 00:13:41 Bardzo ważnym było, by nawiązać kontakt między różnymi grupami, aby zaleźć wspólny system porozumienia i dialogu,
- 00:13:48 związać je ze sobą, stworzyć szereg konkretnych działań i imprez,
- 00:13:52 nie tylko artystycznych, ale i społecznych.
- 00:13:56 Praca nad projektem trwała ponad tydzień, pracowaliśmy nie tylko na placu.
- 00:14:00 To była tylko ostatnia, najbardziej symboliczna część,
- 00:14:04 kiedy różne te społeczności zebrały się razem i stworzyły całość.
- 00:14:16 [Zbigniew Sobczuk] Mieli Państwo okazję przypadkowo lub nieprzypadkowo, świadomie lub nieświadomie
- 00:14:21 przez ostatnich cztery dni uczestniczyć w akcji artysty w Gruzji Vasiliego Macharadze,
- 00:14:27 który z lubelskim artystą Tomaszem Malcem przygotowali specjalny projekt,
- 00:14:34 odnoszący się do tego, co wypełnia naszą codzienność, do komunikacji.
- 00:14:40 [Vasili Macharadze, po angielsku] Ten projekt dotyczy ukrytych połączeń,
- 00:14:46 które istnieją, ale których nikt nie dostrzega,
- 00:14:50 ponieważ przynależą one do prywatnej sfery systemu jednostek,
- 00:14:54 to znaczy ukrywa je funkcjonowanie całego sytemu.
- 00:14:58 Dlatego wybraliśmy przystanki autobusowe znajdujące się przy jednej z głównych tras miasta,
- 00:15:02 w miejscu, gdzie połączenia stanowią ciągłość, bo następują jeden po drugim.
- 00:15:08 Pomimo, iż osoby czekające w tym samym czasie na jednym przystanku mogą jechać w różne strony,
- 00:15:14 łączy ich ten jeden wspólny przystanek, więc można powiedzieć,
- 00:15:17 że te osoby stanowią coś na wzór jednostki językowej,
- 00:15:20 sygnału przesyłanego między jednym przystankiem a drugim, który łączy je w jedną całość.
- 00:15:38 Podzieliliśmy te informacje na pojedyncze treści będące rodzajem sygnału
- 00:15:42 przesyłanego z jednego przystanku na kolejny przystanek,
- 00:15:46 w rezultacie powstaje coś w rodzaju nowej mapy systemu miejskiej komunikacji,
- 00:15:50 stworzonej z połączeń i zależności metasystemowych.
- 00:15:54 To, co również z tego powstaje, to rodzaj tekstu,
- 00:15:57 którego treść została ułożona przez pasażerów w sposób zupełnie losowy.
- 00:16:25 [Marcin Skrzypek] Mój projekt na Mindwarze to zajęcia warsztatowe, gra, ale również działanie artystyczne z udziałem ludzi,
- 00:16:37 którego celem jest pokazanie, zwrócenie uwagi, szczególnie młodzieży,
- 00:16:42 na konieczność podejmowania wyborów.
- 00:16:46 To znaczy na to, że jesteśmy istotami ograniczonymi, jeśli chodzi o nasze zasoby życiowe, finansowe,
- 00:16:54 i że w związku z tym musimy wybierać.
- 00:16:56 Żeby wybierać, musimy stworzyć kryteria wyboru.
- 00:16:58 Żeby stworzyć kryteria wyboru, musimy stworzyć wartości.
- 00:17:02 I ta gra jest takim laboratorium.
- 00:17:28 [Dominika Sobolewska] Projekt "Widzące miejsce" jest to projekt, który ma jakby dwa bieguny.
- 00:17:32 Z jednej strony mamy widzące miejsce, w którym się teraz znajduję,
- 00:17:37 jest to miejsce, które łączy się z 6 różnymi lokalizacjami Lublina za pomocą 6 wielkoformatowych gałek ocznych.
- 00:17:45 W 6 punktach miasta postanowiłam, jakby to powiedzieć, zaingerować w przestrzeni
- 00:17:54 i wstawiliśmy 6 gałek ocznych, które mają w głębi siebie ukryte kamery.
- 00:18:09 Widzące miejsce jest miejscem zapomnianym, jest miejscem w pewnym sensie wyludnionym,
- 00:18:14 nie ma tutaj ludzi zaglądających.
- 00:18:17 Właściwie z jednej strony nie ma, a z drugiej strony ci zaglądający się pojawili,
- 00:18:22 ponieważ dzięki tym monitorom, tej komunikacji w sieci mamy tutaj obecność właśnie z tych 6 różnych kanałów na terenie miasta.
- 00:18:37 6 wybranych miejsc - są to miejsca o dużej aktywności społecznej, można powiedzieć.
- 00:18:42 Przykładowo, jest tutaj dworzec PKS, mamy tutaj pub, Pocztę Główną.
- 00:18:48 Są to miejsca, gdzie ludzie często się pojawiają, gdzie mamy... gdzie coś się dzieje,
- 00:18:55 czekamy w kolejce, żeby kupić bilet.
- 00:18:58 Albo w przypadku biblioteki uniwersyteckiej - przychodzą studenci, rozmawiają ze sobą w holu itd.
- 00:19:05 Chodzi tutaj o to, żeby miejsce, które zostało społecznie zapomniane,
- 00:19:10 miało możliwość nawiązania kontaktu dzięki tej wirtualnej sieci.
- 00:19:15 Mindware jest dla mnie okazją do przeniknięcia w strukturę miasta za pomocą nowych technologii.
- 00:19:22 Nowa technologia jest wszechobecna.
- 00:19:25 Mindware w kontekście tego, co ja tutaj zrobiłam,
- 00:19:28 jest software'em wpuszczonym w tkankę miejską.
- 00:19:53 [Boris Oicherman, po angielsku] Pomysł László Moholy-Nagy'ego polegał na tym,
- 00:19:56 żeby nakręcić film składający się z widoków ulic miejskich odbijających się w dwóch lustrach,
- 00:20:01 zamontowanych na ciężarówce w trakcie przejazdu auta przez miasto.
- 00:20:06 Ja staram się zrobić coś zbliżonego do tego, ale przy użyciu współczesnej technologii
- 00:20:11 i zamiast rejestrować odbicia miast w lustrach, ja zwracam się w stronę samego miasta.
- 00:20:23 Nie traktuję miasta jako płótna, to miejsce, w którym ludzie żyją, miejsce pełne aktywności i ożywienia.
- 00:20:34 To, co próbuję robić, nie polega na rysowaniu obrazów na kanwie miasta,
- 00:20:38 ale na tym, by stworzyć coś, co to miasto przekształca w tej krótkiej chwili.
- 00:20:43 Kiedy jakaś osoba przechodzi przez miejsce projekcji, zauważa tą dziwną iluminację
- 00:20:47 i może to skłania ją, żeby spojrzeć na miasto z innej niż zwykle perspektywy.
- 00:21:06 [Piotr Celiński] Zależało nam na tym, aby o tej komunikacji i o tych technologiach opowiadali artyści,
- 00:21:10 którzy są młodzi, którzy są w jakimś sensie nieskażeni wyobraźnią telewizyjną czy prasową,
- 00:21:15 i dla których te technologie są takim naturalnym językiem,
- 00:21:18 przy pomocy którego się wypowiadają, przy pomocy którego opisują świat.
- 00:21:25 Chcielibyśmy pokazać, że sztuka nowych mediów to jest dzisiaj najważniejszy obszar,
- 00:21:29 w którym rozwija się sztuka w ogóle, ale chcielibyśmy również pokazać,
- 00:21:32 że o rzeczywistości technologicznej nie da się mówić nie łącząc różnych języków i wrażliwości.
- 00:21:38 Dlatego sztuka musi się spotykać z nauką, a nauka z animacją kultury i animacja kultury z powrotem ze sztuką.
- 00:21:53 [Janina Prudenko] Sztuka medialna, sztuka nowych technologii, sztuka nowych mediów, czy sztuka cybernetyczna - bo spotykamy tu wiele jej określeń,
- 00:22:00 jest odpowiedzią na proces technofobii, kiedy człowiek boi się technologii,
- 00:22:05 tego, że kiedyś opanują one jego ciało, umysł i duszę.
- 00:22:10 Sztuka medialna to łatwy sposób, aby pokazać, że sztuka w ogóle oraz technologia
- 00:22:16 mogą przynieść ludziom radość, przyjemność, czy wrażenia estetyczne.
Opis materiału
Reportaż jest zapisem działań na styku nowych technologii, nowych mediów i sztuki, które miały miejsce w Lublinie w ramach projektu Mindware. Technologie dialogu. Ta niespełna dwumiesięczna akcja była jednym z trzech projektów realizowanych w ramach Krajowego Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej 2011.
Według jednego z kuratorów projektu Piotra Celińskiego w przeciągu ostatnich dwudziestu lat dokonała się swoista mała rewolucja – nowe media całkowicie zmieniły sposób postrzegania sztuki, co wymusiło na odbiorcach zmianę podejścia do niektórych zjawisk. Film próbuje pokazać, czym jest mindware. Jak tłumaczy Piotr Celiński:- Mindware to kultura komunikacji, ale to też kultura technologii. A może mindware to pomysł na to, jak opowiadać o współczesnej rzeczywistości technologicznej. Opowieść, która musi uwzględniać takie parametry, jak komunikacja, kultura, nasza wrażliwość i wyobraźnia i te wszystkie parametry ustawiać w kontekście tego, czym są współczesne media komunikacyjne.
Tagi
Powiązane materiały
Powiązane materiały
-
czas trwania 4 min 56 sek
Przejdź do gatunku: wywiad/rozmowa
Maurycy Gomulicki i bibliofilia... | Flaneur kulturalny | 2/14
Maurycy Gomulicki opowiada o kobietach i książkach...
-
czas trwania 5 min 57 sek
Przejdź do gatunku: reportaż
Performans grupy CREW z Belgii | Świadomi mediów 2011
-
czas trwania 24 min 28 sek
Przejdź do gatunku: fabuła
Co mówią lekarze | Michał Wnuk
-
czas trwania 1 min 29 sek
Przejdź do gatunku: wypowiedź
O dziennikarstwie politycznym i nowoczesnych mediach | Andrzej Morozowski | 4/5
-
czas trwania 4 min 34 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
EKK | Groupe F | fragment spektaklu
Zobacz także
-
czas trwania 35 min 46 sek
Przejdź do gatunku: reportaż
Muzeum to nie mauzoleum | DOŚĆ! 2013
Agnieszka Szóstek opowiada o różnicy między pojęciami „użyteczność” i „user experience”, dlaczego warto badać oczekiwania użytkowników i jak sprawić, by użytkownik pozostał z nami na dłużej. Wykład odbył się w ramach festiwalu Kultura 2.0 w 2013 roku
-
czas trwania 9 min 46 sek
Przejdź do gatunku: reportaż
Moda czyli styl życia - audycja o modzie młodzieżowej
-
czas trwania 2 godz 00 min 27 sek
Przejdź do gatunku: debata
EKK | debata | Wikianarchia | 10 września 2011 roku
-
czas trwania 3 min 55 sek
Przejdź do gatunku: reportaż
TO-EN | Taniec_PL
-
czas trwania 4 min 32 sek
Przejdź do gatunku: reportaż
Dominika Knapik | Taniec_PL
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus