Makbet | Andrzej Wajda
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Pogranicza kina i teatru. Andrzej Wajda realizuje w telewizji minimalistycznego, uwspółcześnionego „Makbeta” Williama Shakespeare’a, posiłkując się komputerową technologią
Opis materiału
Ziemia jałowa. Tak można nazwać świat, w którym Makbet
toruje sobie drogę do tronu. Kraina umęczona wojną. Bez życia. Tylko na niebie
wciąż kłębią się burzowe chmury. Wajda rozgrywa tragedię w rzeczywistości,
która przeszła już niejedną zagładę. Ale będą następne: w pierwszej scenie
widać ciągnące się aż po horyzont trupy w czarnych workach; w ostatniej znów
jest ich już pełno. Zabicie Makbeta nic nie zmienia w obowiązującym porządku.
Uśmiercenie skrytobójcy nie przegoni ciężkich obłoków. Oto Shakespeare bez
nadziei i bez wielkich osobowości. Dookoła krążą postacie w wojskowych
uniformach. Wśród nich Makbet i jego żona. Reżyser podkreślał ich wiek:
„Zrozumiałem, że (…) są ludźmi dojrzałymi. Makbet i Lady Makbet mordują, bo to
ostatnia okazja, żeby z tego życia coś zgarnąć, i zrobią wszystko, żeby to
uzyskać”.
Personalia
Telewizyjny Makbet z 2010 roku poprzedzony był spektaklem w Starym Teatrze. W 2004 roku wiązano z nim spore nadzieje. Liczono, że Wajda stworzy dzieło na miarę dawnych realizacji (reżyser był jednym z budowniczych potęgi krakowskiej sceny, autorem pamiętnych inscenizacji, takich jak Noc listopadowa Stanisława Wyspiańskiego, tryptyk wg dzieł Fiodora Dostojeskiego: Biesy, Nastasja Filipowna, Zbrodnia i kara, czy Hamlet (IV) Williama Shakespeare’a. Twórca mówił: „Makbeta jako sztukę o władzy już wielokrotnie widzieliśmy. Ja mam nadzieję, że uda mi się z aktorami wydobyć temat zbrodni i kary – w tym tajemnica tej sztuki, jej siła i piękno”.
Głosy z widowni
W 2004 roku Makbet częściowo zaspokoił oczekiwania publiczności. „Obrany przez Wajdę kierunek interpretacji wydaje mi się nietrafny, nieskuteczny – pisała Beata Guczalska. – Rozumiem jednak, że reżyser chciał się odwołać do sumień tych, którzy odpowiadają za przemoc i wojny w świecie współczesnym. Bo choć odżegnywał się od polityki w spektaklu, to jednak ubierając aktorów w czarne mundury współczesnych sił specjalnych, wskazał wyraźnie obszary, których Szekspirowska tragedia może dotyczyć. (Nieprzypadkowo też zespół wyszedł do oklasków w dniu premiery z pomarańczowymi wstążeczkami poparcia dla demokracji na Ukrainie)”. Z kolei Tomasz Mościcki podkreślał plusy adaptacji Wajdy. „Z tekstu wypadła właściwie tylko jedna scena: morderstwo Banka, a pierwsza scena z Wiedźmami przeniesiona została do finału spektaklu. Zapowiedź powtórnego spotkania stała się tym samym zapowiedzią, że wojna nigdy nie skończy się na dobre, że historia Makbeta wkrótce się powtórzy”.
Na marginesie
Reżyser mówił o telewizyjnej realizacji: „Powstał zupełnie inny obraz, choć styl, obsadę i dekoracje przenieśliśmy wiernie z oryginalnej inscenizacji. Pozostał zimny klimat świata zminimalizowanego do kilku odcieni: czerni, szarości, błękitu. Dodaliśmy jednak efekty specjalne, przez co widowisko stało się czymś z pogranicza kina i teatru”. Komputerowe efekty specjalne przygotowała Alvernia Studios, pierwsza w powojennej Polsce niepaństwowa wytwórnia filmowa.
Personalia
Telewizyjny Makbet z 2010 roku poprzedzony był spektaklem w Starym Teatrze. W 2004 roku wiązano z nim spore nadzieje. Liczono, że Wajda stworzy dzieło na miarę dawnych realizacji (reżyser był jednym z budowniczych potęgi krakowskiej sceny, autorem pamiętnych inscenizacji, takich jak Noc listopadowa Stanisława Wyspiańskiego, tryptyk wg dzieł Fiodora Dostojeskiego: Biesy, Nastasja Filipowna, Zbrodnia i kara, czy Hamlet (IV) Williama Shakespeare’a. Twórca mówił: „Makbeta jako sztukę o władzy już wielokrotnie widzieliśmy. Ja mam nadzieję, że uda mi się z aktorami wydobyć temat zbrodni i kary – w tym tajemnica tej sztuki, jej siła i piękno”.
Głosy z widowni
W 2004 roku Makbet częściowo zaspokoił oczekiwania publiczności. „Obrany przez Wajdę kierunek interpretacji wydaje mi się nietrafny, nieskuteczny – pisała Beata Guczalska. – Rozumiem jednak, że reżyser chciał się odwołać do sumień tych, którzy odpowiadają za przemoc i wojny w świecie współczesnym. Bo choć odżegnywał się od polityki w spektaklu, to jednak ubierając aktorów w czarne mundury współczesnych sił specjalnych, wskazał wyraźnie obszary, których Szekspirowska tragedia może dotyczyć. (Nieprzypadkowo też zespół wyszedł do oklasków w dniu premiery z pomarańczowymi wstążeczkami poparcia dla demokracji na Ukrainie)”. Z kolei Tomasz Mościcki podkreślał plusy adaptacji Wajdy. „Z tekstu wypadła właściwie tylko jedna scena: morderstwo Banka, a pierwsza scena z Wiedźmami przeniesiona została do finału spektaklu. Zapowiedź powtórnego spotkania stała się tym samym zapowiedzią, że wojna nigdy nie skończy się na dobre, że historia Makbeta wkrótce się powtórzy”.
Na marginesie
Reżyser mówił o telewizyjnej realizacji: „Powstał zupełnie inny obraz, choć styl, obsadę i dekoracje przenieśliśmy wiernie z oryginalnej inscenizacji. Pozostał zimny klimat świata zminimalizowanego do kilku odcieni: czerni, szarości, błękitu. Dodaliśmy jednak efekty specjalne, przez co widowisko stało się czymś z pogranicza kina i teatru”. Komputerowe efekty specjalne przygotowała Alvernia Studios, pierwsza w powojennej Polsce niepaństwowa wytwórnia filmowa.
Powiązane materiały
Powiązane materiały
-
czas trwania 1 godz 10 min 11 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Między nami dobrze jest | Grzegorz Jarzyna
Grzegorz Jarzyna wykonuje kolejny krok w stronę filmu, kręcąc sztukę Doroty Masłowskiej – „tragikomedię wirtualną o polskiej rzeczywistości”, wyznaczającą w jego karierze zwrot ku sprawom takim jak np. pamięć historyczna.
-
czas trwania 38 min 42 sek
Przejdź do gatunku: słuchowisko
Mołotow | Sławomir Mrożek
Zobacz także
-
czas trwania 2 godz 02 min 00 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Miłość na Krymie | Jerzy Jarocki
Główną bohaterką sztuki okazuje się Rosja wrzucona w tryby historii, prezentująca swoje kolejne oblicza. Mrożek odwołuje się nie tylko do literatury, do Czechowa, Turgieniewa, Majakowskiego i Szekspira, ale także do obiegowych wyobrażeń na temat Rosji i „rosyjskości”, rosyjskiej duszy i mentalności
-
czas trwania 54 min 53 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Męczeństwo Piotra Ohey’a | Erwin Axer
-
czas trwania 1 godz 26 min 00 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Spiskowcy | Jan Englert
-
czas trwania 1 godz 14 min 25 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Posprzątane | Agnieszka Lipiec-Wróblewska
-
czas trwania 1 godz 28 min 38 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Listy z Rosji | Wawrzyniec Kostrzewski
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus