Ludzie z pustego obszaru | Władysław Ślesicki, Kazimierz Karabasz
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Film-klasyk z tzw. czarnej serii polskiego dokumentu opowiada o młodych chłopakach z warszawskiej Pragi. Twórcy skupili się na obserwacji zachowań i nastrojów swoich bohaterów
Opis materiału
Ludzie z pustego obszaru nie mają w
sobie nic z kroniki kryminalnej, listu gończego, czy ostrzegawczego plakatu.
Bohaterowie tego filmu, młodzież z warszawskiej Pragi, pokazani zostali z
sympatią i uwagą. Wyraźnie zaznacza to komentarz do filmu, unikający
definitywnych ocen, za to stawiający pytania i cytujący wypowiedzi bohaterów
filmu. Na początku pojawia się napis: „Film ten jest opowiadaniem o pewnej,
poznanej przez nas grupie młodzieży. Ludzie których pokazujemy, są podobni do
bardzo wielu swoich rówieśników. Jest to jak gdyby synteza naszych obserwacji.
Zamiarem filmu jest zasygnalizowanie problemu, którego korzenie tkwią głęboko w
życiu społeczeństwa. Realizatorzy”.
Karabasz i Ślesicki podjęli w tym filmie próbę odejścia od inscenizowania poszczególnych scen w stronę obserwowania zdarzeń, a przede wszystkim zachowań, nastrojów i stanów swoich bohaterów. Już pierwsze ujęcia filmu, kręcone na ulicy, przez szybę samochodu, tchną autentyzmem, którego pozbawione są sytuacje inscenizowane z innych filmów serii. Powstał najbardziej niejednoznaczny w ocenie bohaterów obraz „czarnej serii”. Bohaterami filmu są młodzi mieszkańcy warszawskiej Pragi, których Karabasz i Ślesicki poznali podczas realizacji Gdzie diabeł mówi dobranoc.
Wiele lat po powstaniu tego dokumentu do Wytwórni Filmów Dokumentalnych zgłosili się jego bohaterowie. Dawne włóczęgi z praskich zaułków wyrosły na ustatkowanych mieszczan, nierzadko całkiem dobrze sytuowanych. Chcieli, już jako dojrzali ludzie, zobaczyć siebie sprzed lat. Dowodzi to poniekąd, że zachowali dobre wspomnienie o filmie, który uchwycił i przechował jakąś prawdę o nich z tamtych lat. Ludzie z pustego obszaru ex aequo z Warszawą 1956 Brzozowskiego i Bossaka oraz Domem starych kobiet Jana Łomnickiego otrzymali nagrodę na I Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Warszawie w kwietniu 1958 roku.
(opis autorstwa Mikołaja Jazdona pochodzi z książeczki dołączonej do wydawnictwa Polska Szkoła Dokumentu | Czarna seria)
Władysław Ślesicki (1927–2008) studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, w 1955 roku ukończył Wydział Reżyserii na PWSF w Łodzi – dyplom otrzymał w 1959 roku. Pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie, gdzie realizował filmy dokumentalne. Za swoją pracę reżysera i scenarzysty otrzymał m.in. nagrodę indywidualną II stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1969), Nagrodę Filmowców Polskich (2007), a w 1976 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kazimierz Karabasz (ur. 1930), uznawany za współtwórcę tzw. polskiej szkoły dokumentu, klasyk polskiej kinematografii. Zainspirowany włoskimi neorealistami Karabasz odrzucał elementy inscenizacji, bazował na surowych zdjęcia, oszczędnym komentarzu i kreowaniu przestrzeni, która pozwoli bohaterom filmu zaistnieć w ich naturalnym otoczeniu. W tej konwencji powstały jego najsłynniejsze prace – wielokrotnie nagradzani Muzykanci (1960), Rok Franka W. (1967) czy Spotkania (2004). Portretował zarówno życie zbiorowości (Ludzie w drodze, Węzeł), jak i indywidualnych bohaterów (Sobota, Przenikanie), czasem też starał się dokonać syntezy (Próba materii, Pamięć), zawsze jednak z podobną wrażliwością na konkret i staraniem, aby – jak wspominał w jednym z wywiadów – „szukać drobnych elementów, składających się na [...] prawdę o człowieku”. Laureat wielu prestiżowych nagród filmowych, m.in. Grand Prix festiwalu w Lipsku, Złotych Lwów na MFFKiD w Wenecji, nagrody głównej MFFK w Oberhausen czy Golden Gate Award MFF w San Francisco. Wykłada w łódzkiej szkole filmowej.
Film Ludzie z pustego obszaru zrealizowany przez Kazimierza Karabasza i Władysława Ślesickiego został zdigitalizowany w ramach Programu Wieloletniego Kultura+ Priorytet Digitalizacja. Mecenasem programu jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a operatorem Narodowy Instytut Audiowizualny.
Kultura+ jest uchwalonym przez Radę Ministrów wieloletnim programem rządowym na lata 2011–2015. Podstawowym celem Programu jest poprawa dostępu do kultury oraz zwiększenie uczestnictwa w kulturze społeczności lokalnych. Głównym celem jego Priorytetu „Digitalizacja” jest wsparcie digitalizacji zasobów kultury poprzez zakup sprzętu do digitalizacji, sam proces digitalizacji oraz cyfrowe upowszechnianie zdigitalizowanych zbiorów.
-----
People from an Empty Zone represents nothing of a crime newsreel, nor a “wanted” circular, nor warning poster. The protagonists in this film, young people from the Praga District in Warsaw, are presented with care and symapthy, which is mostly explicit in the commentary to the film, avoiding definite judgements, but posing questions and quoting the protagonists’ remarks instead.
Karabasz i Ślesicki podjęli w tym filmie próbę odejścia od inscenizowania poszczególnych scen w stronę obserwowania zdarzeń, a przede wszystkim zachowań, nastrojów i stanów swoich bohaterów. Już pierwsze ujęcia filmu, kręcone na ulicy, przez szybę samochodu, tchną autentyzmem, którego pozbawione są sytuacje inscenizowane z innych filmów serii. Powstał najbardziej niejednoznaczny w ocenie bohaterów obraz „czarnej serii”. Bohaterami filmu są młodzi mieszkańcy warszawskiej Pragi, których Karabasz i Ślesicki poznali podczas realizacji Gdzie diabeł mówi dobranoc.
Wiele lat po powstaniu tego dokumentu do Wytwórni Filmów Dokumentalnych zgłosili się jego bohaterowie. Dawne włóczęgi z praskich zaułków wyrosły na ustatkowanych mieszczan, nierzadko całkiem dobrze sytuowanych. Chcieli, już jako dojrzali ludzie, zobaczyć siebie sprzed lat. Dowodzi to poniekąd, że zachowali dobre wspomnienie o filmie, który uchwycił i przechował jakąś prawdę o nich z tamtych lat. Ludzie z pustego obszaru ex aequo z Warszawą 1956 Brzozowskiego i Bossaka oraz Domem starych kobiet Jana Łomnickiego otrzymali nagrodę na I Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Warszawie w kwietniu 1958 roku.
(opis autorstwa Mikołaja Jazdona pochodzi z książeczki dołączonej do wydawnictwa Polska Szkoła Dokumentu | Czarna seria)
Władysław Ślesicki (1927–2008) studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, w 1955 roku ukończył Wydział Reżyserii na PWSF w Łodzi – dyplom otrzymał w 1959 roku. Pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie, gdzie realizował filmy dokumentalne. Za swoją pracę reżysera i scenarzysty otrzymał m.in. nagrodę indywidualną II stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1969), Nagrodę Filmowców Polskich (2007), a w 1976 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kazimierz Karabasz (ur. 1930), uznawany za współtwórcę tzw. polskiej szkoły dokumentu, klasyk polskiej kinematografii. Zainspirowany włoskimi neorealistami Karabasz odrzucał elementy inscenizacji, bazował na surowych zdjęcia, oszczędnym komentarzu i kreowaniu przestrzeni, która pozwoli bohaterom filmu zaistnieć w ich naturalnym otoczeniu. W tej konwencji powstały jego najsłynniejsze prace – wielokrotnie nagradzani Muzykanci (1960), Rok Franka W. (1967) czy Spotkania (2004). Portretował zarówno życie zbiorowości (Ludzie w drodze, Węzeł), jak i indywidualnych bohaterów (Sobota, Przenikanie), czasem też starał się dokonać syntezy (Próba materii, Pamięć), zawsze jednak z podobną wrażliwością na konkret i staraniem, aby – jak wspominał w jednym z wywiadów – „szukać drobnych elementów, składających się na [...] prawdę o człowieku”. Laureat wielu prestiżowych nagród filmowych, m.in. Grand Prix festiwalu w Lipsku, Złotych Lwów na MFFKiD w Wenecji, nagrody głównej MFFK w Oberhausen czy Golden Gate Award MFF w San Francisco. Wykłada w łódzkiej szkole filmowej.
Film Ludzie z pustego obszaru zrealizowany przez Kazimierza Karabasza i Władysława Ślesickiego został zdigitalizowany w ramach Programu Wieloletniego Kultura+ Priorytet Digitalizacja. Mecenasem programu jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a operatorem Narodowy Instytut Audiowizualny.
Kultura+ jest uchwalonym przez Radę Ministrów wieloletnim programem rządowym na lata 2011–2015. Podstawowym celem Programu jest poprawa dostępu do kultury oraz zwiększenie uczestnictwa w kulturze społeczności lokalnych. Głównym celem jego Priorytetu „Digitalizacja” jest wsparcie digitalizacji zasobów kultury poprzez zakup sprzętu do digitalizacji, sam proces digitalizacji oraz cyfrowe upowszechnianie zdigitalizowanych zbiorów.
-----
People from an Empty Zone represents nothing of a crime newsreel, nor a “wanted” circular, nor warning poster. The protagonists in this film, young people from the Praga District in Warsaw, are presented with care and symapthy, which is mostly explicit in the commentary to the film, avoiding definite judgements, but posing questions and quoting the protagonists’ remarks instead.
Tagi
Powiązane materiały
Powiązane materiały
-
czas trwania 24 min 19 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Rodzina człowiecza | Władysław Ślesicki
Zrealizowany w 1966 roku dokument Władysława Ślesickiego został zainspirowany słynną wystawą fotografii „The Family of Man” w nowojorskim MoMA. Reżyser stworzył surowy, a jednocześnie niezwykle poetycki zapis jednego dnia z życia chłopskiej rodziny z okolic Augustowa. To jedno z najwybitniejszych dzieł polskiej dokumentalistyki
-
czas trwania 9 min 22 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Muzykanci | Kazimierz Karabasz
Zobacz także
-
czas trwania 10 min 31 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Korkociąg | Marek Piwowski
Szokujący i wywołujący kontrowersje dokument Marka Piwowskiego, który zebrał dokumentację w szpitalu psychiatrycznym w podwarszawskich Tworkach, by przedstawić skrajne przypadki chorób wywołanych przez alkoholizm
-
czas trwania 8 min 51 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Inwentaryzacja | Paweł Łoziński
-
czas trwania 29 min 00 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Mój dom | Magdalena Szymków
-
czas trwania 19 min 37 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Krzysztof Okoń | Sztuka ludowa i naiwna
-
czas trwania 50 min 41 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Sztuka znikania | Bartosz Konopka
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus