Sztuka dla obywatelskości - wstęp | Status: obywatel 2012
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
wstęp Ryszarda W. Kluszczyńskiego do ścieżki "Sztuka dla obywatelskości"
Opis materiału
Podczas wykładu Ryszard W. Kluszczyński najpierw przywołuje teorie dotyczące różnych praktyk społeczno-kulturowych, m.in. koncepcję „produsera” stworzoną przez Axela Brunsa. Produser to połączenie słowa „producent” i "użytkownik" („user”) – chodzi tu zatem o działania, które nie są traktowane jako produkt, ale wzywają do własnej aktywności, kreatywności i modyfikacji. Ważne w tych działaniach są kontynuacja i proces podejmowany przez wielu kolejnych odbiorców, którzy stają się uczestnikami, użytkownikami oraz współtwórcami.
Ryszard W. Kluszczyński pokazuje również konkretne przykłady artystów, grup artystycznych i prac sztuki nowych mediów, analizując przy okazji różnice między pracami końca XX i początku XXI wieku. We wczesnym okresie, jeszcze w latach 90-tych, interaktywne prace pokazywane w galeriach, ze względu na eksponowanie aspektu technologicznego, były często pracami dostępnymi tylko dla jednej osoby w danym czasie. Dziś w sztuce nowych mediów pojawiają się takie, które mniej skupiają się na projektach technologiczno-designerskich, a bardziej na generowaniu możliwości budowania relacji międzyludzkich, tworzenia przestrzeni do spotkania.
Kluszczyński pokazuje i omawia wybrane prace, niektóre z lat 90., niektóre późniejsze, w których widać wyraźnie rozwój tej świadomości. „Prace, które używają interaktywnych, cyfrowych technologii po to, aby przy ich pomocy podjąć tematy, rozważać dyskursy, które niekoniecznie z technologii bezpośrednio wynikają, ale które mogą być doświadczane w doskonalszy sposób dzięki nim.” Przywołuje m.in. przykład Georga Legrady'ego, węgierskiego artysty, który już na początku lat 90. tworzył odwołując się do idei archiwum. Początkowo takie archiwa przygotowywał sam natomiast w kolejnych latach zwrócił się ku archiwom tworzonym wspólnie przez publiczność. Wystawa Pockets Full of Memories zachęcała publiczność do odnalezienia w swoich kieszeniach przedmiotów, które ich zdaniem zasługują na umieszczenie we wspólnym archiwum.
Prowadzący, analizując tego typu prace, zwraca również uwagę na trudność w wyznaczaniu granic między działaniami o charakterze aktywizacyjnym, demokratyzującym, obywatelskim a artystycznym.
Zajmuje się przede wszystkim sztuką nowych mediów w wymiarze teoretycznym i historycznym, filmem eksperymentalnym i sztuką wideo, problematyką cyberkultury oraz społeczeństwa informacyjnego i sieciowego. Krytyk, kurator projektów oraz juror wielu festiwali. Jest stypendystą rządu francuskiego oraz laureatem wielu nagród.
Festiwal Kultura 2.0 w 2012 roku (26-27 października) odbywał się pod hasłem STATUS: obywatel, a jego ramy merytoryczne wyznaczały trzy ścieżki tematyczne: Obywatel 2.0 w kulturze, Archiwa społeczne i Sztuka dla obywatelskości. W programie festiwalu znalazły się wykłady, warsztaty, seminaria, wystawa Wejdź na Poziom 2.0, gra w obiegi kultury, a także akcje i zbiórki materiałów do digitalizacji. Wydarzeniem towarzyszącym był koncert AUDIO: BABILON 2:0 wiążący dokonania polskiego undergroundu z dniem dzisiejszym.
Ryszard W. Kluszczyński pokazuje również konkretne przykłady artystów, grup artystycznych i prac sztuki nowych mediów, analizując przy okazji różnice między pracami końca XX i początku XXI wieku. We wczesnym okresie, jeszcze w latach 90-tych, interaktywne prace pokazywane w galeriach, ze względu na eksponowanie aspektu technologicznego, były często pracami dostępnymi tylko dla jednej osoby w danym czasie. Dziś w sztuce nowych mediów pojawiają się takie, które mniej skupiają się na projektach technologiczno-designerskich, a bardziej na generowaniu możliwości budowania relacji międzyludzkich, tworzenia przestrzeni do spotkania.
Kluszczyński pokazuje i omawia wybrane prace, niektóre z lat 90., niektóre późniejsze, w których widać wyraźnie rozwój tej świadomości. „Prace, które używają interaktywnych, cyfrowych technologii po to, aby przy ich pomocy podjąć tematy, rozważać dyskursy, które niekoniecznie z technologii bezpośrednio wynikają, ale które mogą być doświadczane w doskonalszy sposób dzięki nim.” Przywołuje m.in. przykład Georga Legrady'ego, węgierskiego artysty, który już na początku lat 90. tworzył odwołując się do idei archiwum. Początkowo takie archiwa przygotowywał sam natomiast w kolejnych latach zwrócił się ku archiwom tworzonym wspólnie przez publiczność. Wystawa Pockets Full of Memories zachęcała publiczność do odnalezienia w swoich kieszeniach przedmiotów, które ich zdaniem zasługują na umieszczenie we wspólnym archiwum.
Prowadzący, analizując tego typu prace, zwraca również uwagę na trudność w wyznaczaniu granic między działaniami o charakterze aktywizacyjnym, demokratyzującym, obywatelskim a artystycznym.
- Jeżeli chcemy zaakceptować tego typu działania jako artystyczne to w gruncie rzeczy niewiele więcej argumentów nam pozostaje niż ten, w którym mówimy, że jest to inicjatywa podjęta przez artystów jako ich dzieło sztuki. Więc wracamy do (...) sformułowania Bena Vautier, że sztuką jest to, co tworzą artyści – podsumowuje.
Zajmuje się przede wszystkim sztuką nowych mediów w wymiarze teoretycznym i historycznym, filmem eksperymentalnym i sztuką wideo, problematyką cyberkultury oraz społeczeństwa informacyjnego i sieciowego. Krytyk, kurator projektów oraz juror wielu festiwali. Jest stypendystą rządu francuskiego oraz laureatem wielu nagród.
Festiwal Kultura 2.0 w 2012 roku (26-27 października) odbywał się pod hasłem STATUS: obywatel, a jego ramy merytoryczne wyznaczały trzy ścieżki tematyczne: Obywatel 2.0 w kulturze, Archiwa społeczne i Sztuka dla obywatelskości. W programie festiwalu znalazły się wykłady, warsztaty, seminaria, wystawa Wejdź na Poziom 2.0, gra w obiegi kultury, a także akcje i zbiórki materiałów do digitalizacji. Wydarzeniem towarzyszącym był koncert AUDIO: BABILON 2:0 wiążący dokonania polskiego undergroundu z dniem dzisiejszym.
Tagi
Powiązane materiały
Powiązane materiały
-
czas trwania 1 godz 03 min 56 sek
Przejdź do gatunku: wykład
Polskie archiwa społeczne | Status:obywatel 2012 | 1/2
projekty "Cyfrowe Archiwum Tradycji Lokalnej" oraz "Praga Gada"
-
czas trwania 39 min 44 sek
Przejdź do gatunku: wykład
Maciej Frąckowiak o Kolaboratorium | Status: obywatel 2012
-
czas trwania 1 godz 36 min 58 sek
Przejdź do gatunku: wykład
Jak robić filmy taniej i lepiej? | Status: obywatel 2012
Zobacz także
-
czas trwania 1 godz 02 min 56 sek
Przejdź do gatunku: reportaż
Obywatel w kulturze | Status: obywatel 2012
Wstęp Mirosława Filiciaka do ścieżki "Obywatel 2.0 w kulturze"
-
czas trwania 5 min 09 sek
Przejdź do gatunku: reportaż
Wejdź na Poziom 2.0 | Status: obywatel 2012 | 1/2
-
czas trwania 1 min 32 sek
Przejdź do gatunku: zwiastun
Status: obywatel 2012
-
czas trwania 16 min 52 sek
Przejdź do gatunku: wykład
Ocena formatywna jako metoda partycypacyjnego projektowania podręczników | Alexandra Totter
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus