Kosmos | Jerzy Jarocki
- Przecież patrzyłem na tego wisielca akurat tak samo, jak w tamtych krzakach patrzyłem na wróbla. I pum, pum, pum, pum! Raz, dwa, trzy, cztery! Wróbel powieszony, patyk wiszący, kot uduszony-powieszony, Ludwik powieszony. Jak składnie! Jaka konsekwencja! Trup idiotyczny stawał się trupem logicznym – tylko że logika była i ciężka... i zanadto moja... osobista... taka... osobna... prywatna. Nic mi nie pozostawało, prócz myślenia. Myślałem.
Według Witolda Gombrowicza Kosmos był powieścią o kształtowaniu się rzeczywistości, percepcji czy też relacji zawartej miedzy świadomością a rzeczywistością. Kosmos odnosił się też do samego słowa i języka, do narracji o rzeczywistości. W pozornie nieskładnych grach językowych przewija się w tle filozofia europejska, którą zresztą Gombrowicz bardzo dobrze znał. Akcja zaczyna się kiedy dwaj młodzi mężczyźni wyjeżdżają do górskiej miejscowości (Zakopane); Witold postanawia odpocząć przed egzaminami, a Fuks chce oderwać się od męki pracy z niemiłym szefem. Ich uwagę i zmysły pochłania córka właścicieli pensjonatu, piękna i młoda mężatka Lena. Bohaterowie odkrywają wokół siebie dziwne ślady (powieszonego na drucie wróbla, strzałki na suficie prowadzące do powieszonego na nitce patyczka) i postanawiają przeprowadzić śledztwo. Im bardziej pragną uporządkować rzeczywistość, tym bardziej im się ona wymyka.
Spektakl Kosmos zdobył wiele nagród: Nagrodę im. Tadeusza Żeleńskiego Boya (2006), przyznawana przez polską sekcję AICT dla Zbigniewa Zapasiewicza; Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida (2006), przyznawaną przez Samorząd Województwa Mazowieckiego, „w kategorii teatr”, dla Zbigniewa Zapasiewicza za rolę Leona; Nagrodę Dyrekcji Festiwalu Bałtyjski Dom w Sankt Petersburgu (2006); Feliksa Warszawskiego (2006) dla Jerzego Jarockiego za oraz dla Zbigniewa Zapasiewicza w kategorii „pierwszoplanowa rola męska” za rolę Leona.
Premiera: 16 października 2005, Teatr Narodowy, Warszawa
Adaptacja i reżyseria: Jerzy Jarocki
Scenografia: Jerzy Juk Kowarski
Muzyka: Stanisław Radwan
Konsultacja ruchowa: Leszek Bzdyl
Realizacja dźwięku: Maciej Rybicki, Marek Wojtulanis
Realizacja światła: Krzysztof Trzaskowski, Zbigniew Magdziarski, Andrzej Szwaczyk
Obsada: Oskar Hamerski (Witold), Marcin Hycnar (Fuks), Małgorzata Kożuchowska (Lena), Zbigniew Zapasiewicz (Leon), Anna Seniuk (Kulka), Mariusz Bonaszewski (Ludwik), Beata Fudalej (Katasia), Bartłomiej Bobrowski (Ksiądz), Kamilla Baar (Lulusia), Wojciech Solarz (Luluś), Robert Jarociński (Tolo), Marta Chodorowska (Jadeczka)
Jerzy Jarocki był wybitnym polskim reżyserem teatralnym i telewizyjnym (1929-2012). Studiował w Moskwie u współpracownika Konstantego Stanisławskiego-Gorczakowa. Związany był ze Starym Teatrem w Krakowie oraz Teatrem Narodowym w Warszawie, od 1991 roku wykładał na krakowskiej PWST. Do jego najważniejszych spektakli, realizowanych na podstawie twórczości Tadeusza Różewicza, należą m.in.: Wyszedł z domu (1965), Moja Córeczka (1968), Na czworakach (1972), a w ostatnich latach: Błądzenie (2004), Miłość na Krymie (2007), Stara kobieta wysiaduje (2007).
Tagi
Powiązane materiały
-
czas trwania 2 godz 02 min 00 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Miłość na Krymie | Jerzy Jarocki
Główną bohaterką sztuki okazuje się Rosja wrzucona w tryby historii, prezentująca swoje kolejne oblicza. Mrożek odwołuje się nie tylko do literatury, do Czechowa, Turgieniewa, Majakowskiego i Szekspira, ale także do obiegowych wyobrażeń na temat Rosji i „rosyjskości”, rosyjskiej duszy i mentalności
-
czas trwania 1 godz 20 min 13 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Szczęśliwe dni | Antoni Libera
-
czas trwania 1 godz 52 min 37 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Albośmy to jacy, tacy | Piotr Cieplak
-
czas trwania 1 godz 35 min 03 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Makbet | Andrzej Wajda
-
czas trwania 1 godz 03 min 19 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Hamlet Stanisława Wyspiańskiego | Jerzy Grzegorzewski
Zobacz także
-
czas trwania 1 godz 17 min 32 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Niech sczezną artyści | Tadeusz Kantor
Rewia <em>Niech sczezną artyści</em> jako zapowiedź rewolty poniżanych twórców. Tadeusz Kantor powracał w niej do międzywojennej powieści Zbigniewa Uniłowskiego <em>Wspólny pokój</em> oraz uwięzienia Wita Stwosza.
-
czas trwania 51 min 00 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Marmieładow | Jan Świderski
-
czas trwania 1 godz 18 min 24 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Teczki | Teatr Ósmego Dnia | Fragment
-
czas trwania 1 godz 19 min 40 sek
Przejdź do gatunku: koncert
Pasja według św. Łukasza | Krzysztof Penderecki, Grzegorz Jarzyna
-
czas trwania 1 godz 17 min 29 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Dziś są moje urodziny | Tadeusz Kantor
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus