Jerzy Płażewski | Notacje | 1/2
Znany filmoznawca, Jerzy Płażewski opowiada o swojej rodzinie:
dziadku, który „został spontanicznie wybrany pierwszym prezydentem Siedlec”,
babci nauczycielce, która walczyła o polskie szkolnictwo na tych terenach po
rewolucji 1905 roku, matce, która była jedną z trzech pierwszych adwokatek w
Polsce oraz o ojcu – piłkarzu klubu ŁKS. Wspomina także wojenne losy rodziny,
ucieczkę z Warszawy i nowy zawód ojca, który został fotografem pracującym dla
niemieckich garnizonów. Odbitki zdjęć wykonywanych dla niemieckiego wojska
przekazywał do polskiego podziemia. W tym samym czasie młody Jerzy Płażewski
należał do konspiracyjnego Ruchu „Miecz i Pług”, który wydawał pismo „Młodzi i
nurt”. Przyszły krytyk filmowy został jego redaktorem naczelnym w 1942, wtedy
też pojawiły się komplikacje:
„Miecz i Pług” niestety miał bardzo dużą wpadkę w 1942 roku. Mnie ostrzeżono, żeby szybko uciekać. I rzeczywiście, o 9 rano Gestapo przyszło do naszego mieszkania, w którym było laboratorium fotograficzne, pracowało tam troje moich kolegów i oczywiście ojciec. Kiedy mnie nie znaleźli, chcieli aresztować wszystkich kolegów i ojca. A pretekst brzmiał tak, że w naszym laboratorium robimy odbitki kolportowanych potem w podziemnej prasie ulotek (…). Znaleźli takie zdjęcie, Churchill z Sikorskim wizytują oddziały polskie w Anglii. Napisów żadnych nie było tylko zdjęcie, ale oto dowód, i tak dalej. Na co ojciec odpowiedział, że to jest przecież zdjęcie z Berliner Zeitung.
Jerzy Płażewski (ur. 1924, zm. 2015) – krytyk, historyk i teoretyk filmu. Absolwent warszawskiej SGPiS, potem uzyskał także doktorat z filozofii. Autor pierwszej polskiej powojennej książki o kinie: Szkice filmowe (1952), opublikował ponad 20 dzieł filmoznawczych, m.in.: Język filmu (1961), Historia filmu dla każdego (1968; w wyd. z 2005 r. przemianowana na Historię filmu), 200 filmów tworzy historię najnowszą kina (1973), Historia filmu francuskiego: 1895-1989 (1980). Wieloletni przewodniczący Rady Programowo-Naukowej Filmoteki Narodowej, założyciel i kierownik (do 1985 roku) Kina Dobrych Filmów „Wiedza” w Pałacu Kultury, od 1968 roku aż do śmierci związany z czasopismem „Kino”. Publikował także m.in. w „Filmie”, „Życiu Literackim” czy „Przeglądzie Kulturalnym”. Zasiadał w jury najważniejszych polskich i zagranicznych festiwali filmowych, był pomysłodawcą pierwszej polskiej nagrody filmowej – Syrenki Warszawskiej Klubu Krytyki Filmowej SDP, a także przewodniczącym Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz FIPRESCI. W 2008 odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus