Ja kinuję | Zofia Chomętowska
Ja kinuję to
unikatowy materiał filmowy gromadzący fragmenty filmów Zofii Chomętowskiej z końca lat 20.,
odsłaniający szczegóły z prywatnego życia artystki, jej rodziny i
przyjaciół.
Jest to wyjątkowy 25-minutowy montaż wg koncepcji
Karoliny Puchały-Rojek z komentarzem literackim Mikołaja Łozińskiego i
muzyką Kapeli ze Wsi Warszawa. Materiał ten, podobnie jak sam fakt
kręcenia filmów przez Chomętowską, pozostawał nieznany, choć ta
najciekawsza polska fotografka pierwszej połowy XX wieku na wystawie w
Poznaniu w 1929 roku debiutowała nie pokazem zdjęć, a właśnie filmem.
Nietypowa taśma Pathé Baby z perforacją w środku, zdigitalizowana i
zmontowana z inicjatywy Fundacji Archeologia Fotografii, odkrywa
fenomenalne i unikalne na polską skalę zdjęcia z prywatnego życia
Chomętowskiej, z Porochońska – miejsca jej urodzenia, z Królikarni,
Wenecji i Tunezji. Na taśmie obok samej Chomętowskiej pojawia się jej
mąż Jakub (prawdopodobnie też autor wielu ujęć), Izabella Radziwiłł,
generał Carton de Wiart, Jadwiga Tereszczenko, Józef Haller, Michał
Pawlikowski i wiele innych znanych osób.
Digitalizacja
filmu została dofinansowana przez Narodowy Instytut Audiowizualny w
ramach programu „Dziedzictwo Cyfrowe”.
Produkcja filmu: Fundacja Archeologia Fotografii, 2012, 25 minut
Tekst literacki: Mikołaj Łoziński, czyta: Julia Staniszewska
Koncepcja: Karolina Puchała-Rojek
Montaż: Marek Wlezień, oprawa dźwiękowa: Joanna Fidos
Muzyka: Kapela ze wsi Warszawa
Konserwacja taśmy i nadzór nad digitalizacją: Monika Supruniuk
Edycja cyfrowa obrazu: Stanisław Jarmoła, Piotr Hyłwa
Digitalizacja: Telewizja Polska SA, Ośrodek Dokumentacji i Zbiorów Programowych
Zofia Chomętowska,
z domu Drucka-Lubecka (ur. 8 grudnia 1902 roku w Porochońsku na
Polesiu, zm. 20 maja 1991 roku w Buenos Aires) – jedna z
najważniejszych i najbardziej aktywnych fotografek dwudziestolecia
międzywojennego, należała do czołówki polskich twórców wykorzystujących
aparat małoobrazkowy. Malownicze pejzaże rodzinnego Polesia oraz jego
mieszkańcy stali się pierwszą inspiracją dla jej zdjęć, wykonywanych
początkowo skrzynkowym Kodakiem, a od 1928 roku – samodzielnie kupioną
Leicą. Fotografowała rodzinę, myśliwych, rybaków, kobiety robiące pranie
w jeziorze – tworząc realistyczne, bliskie życia portrety. Debiutowała
na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 roku,
najprawdopodobniej filmem. We wrześniu 1931 roku otrzymała nagrodę w
konkursie Kodaka, co zaowocowało publikacją jej zdjęć w czasopismach
specjalistycznych i uczestnictwo w wystawach. Z biegiem lat coraz więcej
czasu spędzała w Warszawie, gdzie w połowie lat trzydziestych
zamieszkała na stałe. Zmieniła się tematyka jej fotografii: zaczęła w
nich dominować architektura stolicy. W 1937 roku otworzyła własne studio
fotograficzne, wykonywała fotografię reklamową, przez rok była
redaktorką artystyczną miesięcznika Kobiety w Pracy (1938). W
1936 roku, w anonimowym konkursie na stanowisko fotografa w
Ministerstwie Komunikacji, wygrała pierwszą nagrodę. Związama ze
środowiskiem piktorialistów, brała udział licznych wystawach zbiorowych i
indywidualnych; należała do Fotoklubu Polski, sprawowała też funkcję
wiceprezeski w Polskim Towarzystwie Fotograficznym. Wykonywała również
wiele zdjęć leżących poza tą stylistyką, będących prostą rejestracją
rzeczywistości. Przykładem jej zainteresowania fotografią dokumentalną
był cykl stworzony na zlecenie prezydenta Warszawy, Stefana
Starzyńskiego. Po wojnie, na wystawie Warszawa oskarża z 1945
roku pokazywała zdjęcia zrujnowanej stolicy i powracających do niej
ludzi. W 1947 roku wyjechała z tą ekspozycją do Londynu, skąd,
ściągnąwszy z kraju córkę Gabriellę i syna Piotra, wyemigrowała do
Argentyny, gdzie mieszkała do końca życia.
Źródło: Fundacja Archeologia Fotografii
Tagi
Powiązane materiały
-
czas trwania 2 min 20 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Sowa i pies | Zofia Chomętowska
Zofia Chomętowska była jedną z najważniejszych i najbardziej aktywnych fotografek dwudziestolecia międzywojennego. Należała do czołówki polskich twórców dostrzegających możliwości aparatu małoobrazkowego
-
czas trwania 1 min 30 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Tunezja | Zofia Chomętowska
-
czas trwania 4 min 46 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Wenecja | Zofia Chomętowska
-
czas trwania 3 min 35 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Spływ | Zofia Chomętowska
Zobacz także
-
czas trwania 25 min 06 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Takiego pięknego syna urodziłam | Marcin Koszałka
Sensacja Krakowskiego Festiwalu Filmowego 2000 roku. Film emitowany w telewizyjnym paśmie Andrzeja Fidyka „Czas na dokument” miał kilkumilionową widownię. Dokument wzbudził wiele kontrowersji, a Marcel Łoziński zarzucił wtedy publicznie debiutantowi, że „strzela z kamery do własnej matki”
-
czas trwania 1 godz 13 min 59 sek
płatny
Przejdź do gatunku: dokument
Kronika powstania w getcie warszawskim według Marka Edelmana | Jolanta Dylewska
-
czas trwania 49 min 46 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Pieśń buntu | Paweł Narożnik
-
czas trwania 15 min 57 sek
Przejdź do gatunku: dokument
Z punktu widzenia nocnego portiera | Krzysztof Kieślowski
-
czas trwania 20 min 21 sek
Przejdź do gatunku: reportaż
Trudności bardzo obiektywne | Jerzy Dmowski
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus