Górotwór | Krajobrazy polskie
Krajobrazy polskie, kiedy były realizowane w 1993 roku, miały być z założenia serią filmów o tematyce ekologicznej czy też refleksją nad polskim krajobrazem zniszczonym przez działalność przemysłową. Być może niektóre wątki nadal można w ten sposób interpretować, jednak klimat dokumentów mówi raczej o ówczesnym rozumieniu środowiska naturalnego, niż spełnia powyższe założenia. Gdyby niniejsze filmy odebrać tylko i wyłącznie jako propagowanie idei ekologii – z dzisiejszej perspektywy znajdują się blisko granicy kiczu. Jednak główną wartością filmów – co zapewne nie było zamierzonym efektem – jest zachowanie obrazu z początku lat 90. niejako zawieszonego pomiędzy dwoma światami. Z jednej strony klimat obrazów zanurzony jest mimowolnie w fascynacji nowymi możliwościami konsumpcji (zwłaszcza odcinek Sad) i przywołuje echo filmów o tej tematyce z lat 80. (chociażby takich jak kultowe Satisfaction Zdzisława Sosnowskiego). Z drugiej strony obserwujemy biedę, blokowiska, obrazy ziemi zniszczonej przez kopalnie czy fabryki – rzeczywiste trudne problemy związane z degradacją środowiska naturalnego, na które odpowiedzią raczej nie jest pojedynczy słonecznik hodowany przez małą dziewczynkę (odcinek Hałda).
Początek lat 90. powoduje chaos epistemologiczny. Otwarcie granic po 89' oznaczało nie tylko pogodzenie się z intensywniejszym wpływem kultury popularnej i jej wszechobecną dostępnością przez tworzącą się wówczas czwartą władzę mediów, nie tylko reklamę, pojawienie się gospodarki wolnorynkowej i zmiany towarzyszące powstawaniu społeczeństwa kapitalistycznego oraz demokracji liberalnej, ale „otworzyło” także nowe pytania w konfrontacji z bardziej rozproszonym, bo obejmującym szerszy zakres zagadnień, systemem wartości. W sztuce to czas tzw. sztuki krytycznej, podważającej zastane społeczne schematy. W szkołach jeszcze uczy się „środowiska”, które ogarnia swoim zakresem niemal wszystko – od budowy dróg i upraw roślin pastewnych po chmury na niebie, ale z drugiej strony już wspomina się o ekologii. Od początku lat 90. do dziś można zauważyć zmianę sposobu myślenia o przyrodzie. Ogólne przekonanie, że fabryki, kopalnie, wycinka lasów niszczą środowisko, przenosi się w bardziej indywidualny obszar segregacji śmieci, kupowania eko-produktów czy jazdy rowerem. To oczywiście duże uproszczenie, jednak widoczne.
Poza tym – teoretycznie głównym – nurtem rozważań, pozostaje nam docenić szczegóły. W Źródle oligoceńskim przypominamy sobie o istnieniu baniaków na wodę (tudzież pierwszych dużych butelek coca-coli), modzie i makijażu lat 90. Na marginesie, nie było wtedy jeszcze aż tylu plastikowych butelek i jeżeli ktoś chciał zabrać ze sobą wodę, to mył po prostu szklaną butelkę po soku (Górotwór). Widzimy również pędzące po ulicach maluchy i fiaty, koralikową drewnianą narzutę na siedzenie w samochodzie (Ptaki), a w tle możemy usłyszeć muzykę z syntezatora…
Tagi
Powiązane materiały
-
czas trwania 6 min 39 sek
Przejdź do gatunku: forma eksperymentalna
Widok z okna | Krajobrazy polskie
Przez krajobrazy do eksperymentalnej wizji lat 90.
-
czas trwania 2 min 38 sek
Przejdź do gatunku: forma eksperymentalna
Sad | Krajobrazy polskie
-
czas trwania 4 min 56 sek
Przejdź do gatunku: forma eksperymentalna
Ptaki | Krajobrazy polskie
-
czas trwania 7 min 56 sek
Przejdź do gatunku: forma eksperymentalna
Źródło oligoceńskie | Krajobrazy polskie
-
czas trwania 5 min 57 sek
Przejdź do gatunku: forma eksperymentalna
Hałda | Krajobrazy polskie
Zobacz także
-
czas trwania 14 min 17 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
Kino Dźwięku | Medín Peiron | Fases del dol
Hiszpański kompozytor bada możliwości, jakie daje współczesnemu twórcy komputer. Utwór został zaprezentowany podczas wrocławskiego festiwalu Musica Electronica Nova w 2013 roku
-
czas trwania 2 min 09 sek
Przejdź do gatunku: forma eksperymentalna
Polowanie | Agnieszka Konarska
-
czas trwania 19 min 00 sek
Przejdź do gatunku: forma eksperymentalna
Simone Weil | Dusze urojone 5 | Jarosław Faliński, Dorota Dywańska, Adam Zięcina
-
czas trwania 10 min 17 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
Kino Dźwięku | María Eugenia Luc | Egunsentia
-
czas trwania 8 min 35 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
Kino Dźwięku | Georgiy Potopalsky | AGP8 / Constantime
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus