Szwecja ’89 | Archiwa domowe
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Lato w Szwecji: łowienie ryb, wojna chłopaków na „plujki” z rurek
Opis materiału
Notację otwiera ujęcie z kutra rybackiego i połowu ryb. Następnie obserwujemy chłopców jeżdżących na specjalnym torze mini ciężarówkami SCANIA. W domu oglądają bajki, a w ogrodzie odbywa się wojna na „plujki” z rurek. Chłopcy znów łowią ryby. Tym razem samodzielnie na wędkach. Z samochodu obserwują łosie i jelenie. Przy posiłku odśpiewana zostaje piosenka „A kto z nami nie wypije” zakończona szwedzkim „Skol”. Podróż i notację zamyka ujęcie ze sztokholmskiego lotniska Arlanda.
W Archiwach domowych prezentujemy autorskie notacje powstałe ze zdigitalizowanych amatorskich, prywatnych nagrań na kasetach VHS (Video Home System). Notacje są efektem pracy twórców projektu VHS, którzy z zebranych materiałów tworzą archiwum filmowe lat 90., a z wybranych fragmentów filmy, wizualizacje oraz fotografie. Autorami notacji są Tomasz Dubiel i Maciej Diduszko.
Stosunkowo łatwy dostęp do kamer tego typu w latach 90. sprawił, że Polacy masowo stali się kronikarzami własnej codzienności. W tle zaobserwować możemy polityczne, gospodarcze i kulturowe przemiany tego okresu. Być może nigdy wcześniej, ani później, nie odczuwano tak wysokiej potrzeby rejestrowania otaczającej rzeczywistości. Zauważalna jest też przemiana percepcji tego, czym jest czas „sakralny”, obrzędowy. Kamera towarzyszy nie tylko Pierwszym Komuniom Świętym i Wigiliom, na takich samych prawach obecna jest też przy wyprawach do centrum handlowego, czy na wakacjach we Włoszech. Na nagraniach obserwujemy pierwsze symptomy sakralnego wymiaru konsumpcjonizmu. Kamera stanowi równoprawnego członka tych uroczystości, rytuałów. Jej obecność stała się rodzajem nobilitacji – poprzez nagrywanie wydarzeniu nadawana jest powaga.
Innym ciekawym wątkiem wydaje się pojawienie się postaci Kamerzysty i jego szczególna rola w nagraniach. Możemy zauważyć wykształcenie się szczególnego stylu operowania obrazem – opartego na telewizyjnych schematach i wskazówkach w podręcznikach dołączanych do kamer. W połączeniu z montażem „na żywo” tworzy on charakterystyczną i rozpoznawalną estetykę. Wymiar estetyczny nagrań VHS jest wielopłaszczyznowy. Poza szczególnym reżimem patrzenia, istotny jest też aspekt estetyczny wynikający z samych warunków technicznych.
Faktura obrazu ówczesnych kamer pozbawiona jest „sentymentalizmu” – typowego dla wcześniejszych taśm negatywowych i pozytywowych. W przeciwieństwie do rozmytych i nasyconych kolorami taśm 8mm, taśma VHS oferuje obraz spłaszczony i ostry. Ten pozbawiony głębi, momentami bezlitosny obraz stanowi formalną ramę dla wkraczającej do Polski „estetyki zachodu” – najwyraziściej przejawiającej się w filmach w postaci przedmiotów codziennego użytku, ubrań, telewizyjnych reklam nieumiejętnie realizowanych według zachodnich wzorców.
Tomasz Dubiel, twórca projektu, mówi:
W Archiwach domowych prezentujemy autorskie notacje powstałe ze zdigitalizowanych amatorskich, prywatnych nagrań na kasetach VHS (Video Home System). Notacje są efektem pracy twórców projektu VHS, którzy z zebranych materiałów tworzą archiwum filmowe lat 90., a z wybranych fragmentów filmy, wizualizacje oraz fotografie. Autorami notacji są Tomasz Dubiel i Maciej Diduszko.
Stosunkowo łatwy dostęp do kamer tego typu w latach 90. sprawił, że Polacy masowo stali się kronikarzami własnej codzienności. W tle zaobserwować możemy polityczne, gospodarcze i kulturowe przemiany tego okresu. Być może nigdy wcześniej, ani później, nie odczuwano tak wysokiej potrzeby rejestrowania otaczającej rzeczywistości. Zauważalna jest też przemiana percepcji tego, czym jest czas „sakralny”, obrzędowy. Kamera towarzyszy nie tylko Pierwszym Komuniom Świętym i Wigiliom, na takich samych prawach obecna jest też przy wyprawach do centrum handlowego, czy na wakacjach we Włoszech. Na nagraniach obserwujemy pierwsze symptomy sakralnego wymiaru konsumpcjonizmu. Kamera stanowi równoprawnego członka tych uroczystości, rytuałów. Jej obecność stała się rodzajem nobilitacji – poprzez nagrywanie wydarzeniu nadawana jest powaga.
Innym ciekawym wątkiem wydaje się pojawienie się postaci Kamerzysty i jego szczególna rola w nagraniach. Możemy zauważyć wykształcenie się szczególnego stylu operowania obrazem – opartego na telewizyjnych schematach i wskazówkach w podręcznikach dołączanych do kamer. W połączeniu z montażem „na żywo” tworzy on charakterystyczną i rozpoznawalną estetykę. Wymiar estetyczny nagrań VHS jest wielopłaszczyznowy. Poza szczególnym reżimem patrzenia, istotny jest też aspekt estetyczny wynikający z samych warunków technicznych.
Faktura obrazu ówczesnych kamer pozbawiona jest „sentymentalizmu” – typowego dla wcześniejszych taśm negatywowych i pozytywowych. W przeciwieństwie do rozmytych i nasyconych kolorami taśm 8mm, taśma VHS oferuje obraz spłaszczony i ostry. Ten pozbawiony głębi, momentami bezlitosny obraz stanowi formalną ramę dla wkraczającej do Polski „estetyki zachodu” – najwyraziściej przejawiającej się w filmach w postaci przedmiotów codziennego użytku, ubrań, telewizyjnych reklam nieumiejętnie realizowanych według zachodnich wzorców.
Tomasz Dubiel, twórca projektu, mówi:
- Dla „roczników '80” kaseta VHS stanowi najbardziej reprezentatywny nośnik wspomnień. Tworzenie, występowanie w filmach, wspólne ich oglądanie można uznać za pewnego rodzaju doświadczenie pokoleniowe.
- Wszechobecność kamery VHS w okresie naszego dzieciństwa, dorastania powoduje, że większość osób ofiarujących nam swoje kasety odczuwa pewien wstyd, wręcz zażenowanie samym sobą. Chcemy ukazać w jaki sposób za pomocą kamery VHS przekraczane były granice prywatności, intymności – zarówno członków rodziny, jak i przypadkowych osób.
Strona projektu: www.videohomesystem.pl
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus