Tadeusz Konwicki o swojej twórczości
„Sztuka filmowa jest dla młodych” – mówi Tadeusz Konwicki w wywiadzie dla polskiej sekcji Radio France Internationale. Rozmowę zrealizowano w 1990 roku, w czasie zorganizowanej przez Instytut Polski w Paryżu retrospektywy filmowej artysty. Odpowiadając na pytania Anny Rzeczyckiej pisarz i reżyser mówi m.in. o swoim dorobku reżyserskim, na który składa się, w jego ocenie, „6 i pół” pozycji, a także tłumaczy, dlaczego swoją przygodę z tym fachem uważa za skończoną. Konwicki opowiada także o specyfice pracy filmowca i literata. Rozmowę kończą uwagi pisarza na temat poczucia lęku i niepokoju, którego doświadcza polskie społeczeństwo u progu lat 90.
Audycja została zrealizowana dla polskiej sekcji Radio France Internationale, która istniała w Paryżu w latach 1981–2009.
Tadeusz Konwicki (1926–2015) był prozaikiem, scenarzystą i reżyserem. W czasie II wojny światowej działał w podziemiu niepodległościowym – jako członek Armii Krajowej uczestniczył w akcji „Burza”, a następnie walczył w partyzantce antyradzieckiej. Debiutował w 1946 roku tekstem Szkice z Wybrzeża, na przełomie lat 40. i 50. zaliczał się do tzw. pryszczatych – działających wedle założeń realizmu socjalistycznego literatów, którzy swoją twórczość podporządkowywali ideologii komunistycznej. Konwicki zaczął dystansować się od tego nurtu już w pierwszej połowie lat 50., a od lat 60. pozostawał w konflikcie z władzami komunistycznymi. Do najważniejszych osiągnięć prozatorskich Konwickiego zaliczają się powieści Z oblężonego miasta (1956), Zwierzoczłekoupiór (1969), Kronika wypadków miłosnych (1974), Mała Apokalipsa (1979) i Rzeka podziemna, podziemne ptaki (1984). Publikował także utwory wspominkowo-filozoficzne, które sam nazywał „łże-dziennikami”, m.in. Kalendarz i klepsydra (1976), Nowy Świat i okolice (1986) oraz Pamflet na siebie (1995). Począwszy od lat 50. zajmował się również twórczością filmową, początkowo jako scenarzysta, później również jako reżyser i kierownik literacki zespołów filmowych, m.in. Kadr (1956–68) i Pryzmat (1972–77). Jest autorem scenariuszy m.in. do Salta (1956) i Doliny Issy (1982), a także, wspólnie z Jerzym Kawalerowiczem, Faraona (1965) i Matki Joanny od Aniołów (1960). Otrzymał m.in. Nagrodę literacką Fundacji im. Kościelskich (1964), Nagrodę Fundacji Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1975), Nagrodę Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego za całokształt twórczości (2002) oraz Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005). Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.ilustracja: kadr z filmu "Przechodzień", reż. Andrzej Titkow
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus