Stanisława Celińska | Zapiski ze współczesności | 1/5
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Znana aktorka wspomina swoją wygraną walkę z nałogiem alkoholowym oraz tłumaczy dlaczego swego czasu zdecydowała się o niej publicznie opowiadać
Opis materiału
W pierwszej odsłonie cyklu Zapiski ze współczesności Stanisława Celińska opowiada o swym zmaganiach
i wygranej z nałogiem. Utożsamia go z pewnymi cechami osobowości, jak
nadwrażliwość, strach przed przyszłością
i zmianą oraz skłonnością do ucieczki. Opowiada o znaczącej roli dzieci
i religii w mierzeniu się z „wewnętrzną bestią”. Argumentuje, dlaczego zdecydowała się
opowiedzieć o walce z nałogiem – jej intencją było, by pomóc ludziom w radzeniu
sobie z problemami. Wspomina także o
wadze uświadomienia sobie roli kobiety, jako istotnej, samostanowiącej, niemal
fundamentalnej, jako elemencie wzmacniającym psychikę i wolę.
Stanisława Celińska (ur. 1947 w Warszawie) należy do grona najwybitniejszych i najbardziej lubianych aktorek polskiego teatru i filmu. Ceniona szczególnie za niezwykle bogatą i różnorodną gamę aktorskich środków wyrazu, świetnie odnajduje się zarówno w repertuarze dramatycznym, jak i w lżejszych komediowych kreacjach. Debiutowała w 1968 roku, jeszcze przed uzyskaniem dyplomu na warszawskiej PWST, na deskach Teatru Współczesnego, gdzie wkrótce dostała angaż. Do dzisiaj związana jest z warszawską sceną. Współpracowała z teatrami Nowym, Dramatycznym, Studio, Rozmaitości oraz Kwadrat. Ma na swoim koncie wiele wybitnych kreacji, m.in. we Wcześniaku Zaorskiego (1977), De profundis Cybulskiego (1983), czy ostatnio w spektaklach Warlikowskiego – Oczyszczeni (2001), Burza (2003), Koniec (2010). Na srebrnym ekranie debiutowała w 1970 roku w Krajobrazie po bitwie Andrzeja Wajdy. Film zrobił furorę na Festiwalu w Cannes, a krytycy nie szczędzili młodej aktorce pochwał. Później przyszły kolejne świetne role w filmach Wajdy (Korczak, Panny z Wilka), Antczaka (Noce i dnie) czy Stuhra (Spis cudzołożnic), jednak serce polskiej publiczności podbiła grając w znanych komediach Nie ma róży bez ognia oraz Alternatywy 4. Pisała też programy muzyczne do spektakli Studenckiego Teatru Satyrycznego i występowała na przeglądach piosenki aktorskiej. Obecnie pracuje w zespole Teatru Współczesnego w Warszawie, gra w teatrze radiowym oraz popularnych serialach. Wyróżniona m.in. nagrodą Prometeusza za działalność estradową, nagrodą teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza oraz medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Zapiski ze współczesności to cykl audycji, które dają słuchaczowi możliwość zaznajomienia się z gościem programu – bohaterem tygodnia. Pisarze, artyści, naukowcy snują biograficzne wspomnienia lub dzielą się przemyśleniami i refleksjami na temat różnych zjawisk współczesnego świata. Bohaterem niniejszego pięcioodcinkowego cyklu audycji jest Stanisława Celińska.
ilustracja: kadr z filmu Nowa Warszawa, reż. Bartek Konopka
Stanisława Celińska (ur. 1947 w Warszawie) należy do grona najwybitniejszych i najbardziej lubianych aktorek polskiego teatru i filmu. Ceniona szczególnie za niezwykle bogatą i różnorodną gamę aktorskich środków wyrazu, świetnie odnajduje się zarówno w repertuarze dramatycznym, jak i w lżejszych komediowych kreacjach. Debiutowała w 1968 roku, jeszcze przed uzyskaniem dyplomu na warszawskiej PWST, na deskach Teatru Współczesnego, gdzie wkrótce dostała angaż. Do dzisiaj związana jest z warszawską sceną. Współpracowała z teatrami Nowym, Dramatycznym, Studio, Rozmaitości oraz Kwadrat. Ma na swoim koncie wiele wybitnych kreacji, m.in. we Wcześniaku Zaorskiego (1977), De profundis Cybulskiego (1983), czy ostatnio w spektaklach Warlikowskiego – Oczyszczeni (2001), Burza (2003), Koniec (2010). Na srebrnym ekranie debiutowała w 1970 roku w Krajobrazie po bitwie Andrzeja Wajdy. Film zrobił furorę na Festiwalu w Cannes, a krytycy nie szczędzili młodej aktorce pochwał. Później przyszły kolejne świetne role w filmach Wajdy (Korczak, Panny z Wilka), Antczaka (Noce i dnie) czy Stuhra (Spis cudzołożnic), jednak serce polskiej publiczności podbiła grając w znanych komediach Nie ma róży bez ognia oraz Alternatywy 4. Pisała też programy muzyczne do spektakli Studenckiego Teatru Satyrycznego i występowała na przeglądach piosenki aktorskiej. Obecnie pracuje w zespole Teatru Współczesnego w Warszawie, gra w teatrze radiowym oraz popularnych serialach. Wyróżniona m.in. nagrodą Prometeusza za działalność estradową, nagrodą teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza oraz medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Zapiski ze współczesności to cykl audycji, które dają słuchaczowi możliwość zaznajomienia się z gościem programu – bohaterem tygodnia. Pisarze, artyści, naukowcy snują biograficzne wspomnienia lub dzielą się przemyśleniami i refleksjami na temat różnych zjawisk współczesnego świata. Bohaterem niniejszego pięcioodcinkowego cyklu audycji jest Stanisława Celińska.
ilustracja: kadr z filmu Nowa Warszawa, reż. Bartek Konopka
Tagi
Powiązane materiały
Powiązane materiały
-
czas trwania 13 min 14 sek
Przejdź do gatunku: wypowiedź
Stanisława Celińska | Zapiski ze współczesności | 2/5
O niebezpieczeństwach i metodach pracy aktorskiej
-
czas trwania 10 min 59 sek
Przejdź do gatunku: wypowiedź
Stanisława Celińska | Zapiski ze współczesności | 3/5
-
czas trwania 12 min 53 sek
Przejdź do gatunku: wypowiedź
Stanisława Celińska | Zapiski ze współczesności | 4/5
-
czas trwania 10 min 32 sek
Przejdź do gatunku: wypowiedź
Stanisława Celińska | Zapiski ze współczesności | 5/5
-
czas trwania 2 godz 13 min 26 sek
Przejdź do gatunku: spektakl
Burza | Krzysztof Warlikowski
Zobacz także
-
czas trwania 6 min 57 sek
Przejdź do gatunku: wykład
Zobaczyć mowę i milczenie. Wokół dramatów Tadeusza Różewicza | 4/6
Wykład otwarty Teatru Narodowego z 2006 roku
-
czas trwania 13 min 37 sek
Przejdź do gatunku: wypowiedź
Bogdan Tosza | Zapiski ze współczesności | 5/5
-
czas trwania 13 min 14 sek
Przejdź do gatunku: wypowiedź
Stanisława Celińska | Zapiski ze współczesności | 2/5
-
czas trwania 1 godz 53 min 33 sek
Przejdź do gatunku: wykład
O wewnętrznym geście aktora | Krystian Lupa | Wiedzieć, żeby być
-
czas trwania 31 min 40 sek
Przejdź do gatunku: program publicystyczny
Manifest polskiego środowiska teatralnego | Kultura głupcze! | 01.04.2012
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus