Ślub | Witold Gombrowicz | 1/2
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Słuchowisko w reżyserii Waldemara Modestowicza stanowi dowód na to, że „teatr wyobraźni” jest formą, która bardzo dobrze radzi sobie z meandrami dramaturgii Witolda Gombrowicza.
Opis materiału
„Człowiek
jest poddany temu, co tworzy się »między« ludźmi i nie ma dla niego innej
boskości jak tylko ta, która z ludzi się rodzi” – pisał w komentarzu do Ślubu
Witold Gombrowicz. Dramat jest artystyczną wykładnią tej tezy. Henryk i jego
przyjaciel Władzio są na linii frontu, we Francji. Nagle ich oczom ukazuje
się jakby znajoma okolica, rodzinny majątek Henryka w Małoszycach. Dwór
przerobiony jest na szynk. Pojawia się też para starszych ludzi,
przypominających rodziców mężczyzny. Ignacy, ojciec, jawi się jako król. Syn,
za namową Pijaka, obala go, stając się – a właściwie przyjmując formę
despotycznego władcy. Reżyseruje rzeczywistość. Wprowadza nowy ład, który musi
funkcjonować poprzez osoby trzecie. Dlatego kiedy Henryk pragnie pojąć za żonę
Manię, dawną narzeczoną, mówi: „Kazałem zwołać wszystkich na bal dworski. Na
balu tym ja i ona wytworzymy między sobą jak największą ilość miłości za pomocą
spojrzeń, uśmiechów, pieszczot etc. Wytworzymy między sobą miłość, czystość i
wierność… jak dawniej między nami bywało. Jednocześnie zmuszę tę bandę, żeby za
pomocą objawów czci i uwielbienia napompowała mnie boskością – i wówczas
najspokojniej dam sobie i jej ślub, który zalegalizuje i uświęci wszystko… Cóż
w tym dziwnego”. Jednak te zmagania z formą, przybieraniem póz, okazują się groźne.
Ceremonia zaślubin przemienia się w uroczystości pogrzebowe.
Personalia
Ślub to „korowód masek, gestów krzyków i min”. Nazywany jest tragedią jaźni. Henryk powtarza co chwila, że śni. Wszystkie postacie balansują na różnych poziomach świadomości. Być może są imaginacją głównego bohatera, który dialoguje sam ze sobą. Teatr radiowy, określany mianem „teatru wyobraźni”, świetnie oddaje te niejednoznaczności utworu. Reżyser słuchowiska, Waldemar Modestowicz, ma zasługi w adaptowaniu tekstów Gombrowicza na język radia. Zrealizował słuchowiska wg opowiadań Zdarzenie na brygu Banbury i Biesiadę u hrabiny Kotłubaj oraz Ferdydurke, w formie wieloodcinkowego słuchowiska. Mówi, że pracując nad tekstem, tworzy mapy postaci scenicznych i planów akustycznych. „Natomiast zakładam spory margines niespodzianki, bo bez tego nie byłoby przygody. Robiąc obsadę, mogę założyć, jak postać będzie brzmiała. Znam skalę głosu aktora czy aktorki, rodzaj ekspresji. Ale najbardziej lubię takie zdarzenia, kiedy jestem zaskoczony; kiedy okazuje się, że aktor przemyślał sprawę i mówi, że chciałby spróbować inaczej. Jestem otwarty na takie propozycje (…). To jest wspólna droga”.
ilustracja: Bob May, Flickr, CC BY SA
Personalia
Ślub to „korowód masek, gestów krzyków i min”. Nazywany jest tragedią jaźni. Henryk powtarza co chwila, że śni. Wszystkie postacie balansują na różnych poziomach świadomości. Być może są imaginacją głównego bohatera, który dialoguje sam ze sobą. Teatr radiowy, określany mianem „teatru wyobraźni”, świetnie oddaje te niejednoznaczności utworu. Reżyser słuchowiska, Waldemar Modestowicz, ma zasługi w adaptowaniu tekstów Gombrowicza na język radia. Zrealizował słuchowiska wg opowiadań Zdarzenie na brygu Banbury i Biesiadę u hrabiny Kotłubaj oraz Ferdydurke, w formie wieloodcinkowego słuchowiska. Mówi, że pracując nad tekstem, tworzy mapy postaci scenicznych i planów akustycznych. „Natomiast zakładam spory margines niespodzianki, bo bez tego nie byłoby przygody. Robiąc obsadę, mogę założyć, jak postać będzie brzmiała. Znam skalę głosu aktora czy aktorki, rodzaj ekspresji. Ale najbardziej lubię takie zdarzenia, kiedy jestem zaskoczony; kiedy okazuje się, że aktor przemyślał sprawę i mówi, że chciałby spróbować inaczej. Jestem otwarty na takie propozycje (…). To jest wspólna droga”.
ilustracja: Bob May, Flickr, CC BY SA
Powiązane materiały
Powiązane materiały
-
czas trwania 1 godz 00 min 38 sek
Przejdź do gatunku: słuchowisko
Ślub | Witold Gombrowicz | 2/2
Słuchowisko w reżyserii Waldemara Modestowicza stanowi dowód na to, że „teatr wyobraźni” jest formą, która bardzo dobrze radzi sobie z meandrami dramaturgii Witolda Gombrowicza.
-
czas trwania 59 min 29 sek
Przejdź do gatunku: słuchowisko
Trans-Atlantyk | Witold Gombrowicz | 1/6
-
czas trwania 45 min 43 sek
Przejdź do gatunku: słuchowisko
Ferdydurke | Witold Gombrowicz | 1/3
-
czas trwania 50 min 38 sek
Przejdź do gatunku: słuchowisko
Perła | John Steinbeck
Zobacz także
-
czas trwania 11 min 02 sek
Przejdź do gatunku: audycja
Wschód | Andrzej Stasiuk | 5/31
Dobrze jest podróżować z Andrzejem Stasiukiem siedząc wygodnie w fotelu i słuchając jego opowieści o świecie, i razem z nim szukając odpowiedzi na pytanie – co to jest Wschód?
-
czas trwania 8 min 16 sek
Przejdź do gatunku: słuchowisko
Ciemno, prawie noc | Joanna Bator | 21/40
-
czas trwania 19 min 18 sek
Przejdź do gatunku: słuchowisko
Widziane z góry | Stefan Kisielewski | 20/49
-
czas trwania 53 min 34 sek
Przejdź do gatunku: słuchowisko
Ziemia obiecana | Władysław Reymont | 9/26
-
czas trwania 21 min 13 sek
Przejdź do gatunku: słuchowisko
Mistrz i Małgorzata | Michaił Bułhakow | 38/50
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus