Profesorowie chopinolodzy | Zapiski ze współczesności | 5/5
„Ten okres dał mi ogólne poczucie, czym jest dla człowieka
muzyka” – opowiada o czasach wojny pianista, Jan Ekier. Przedstawia m.in.
historię nieświadomego koncertu, którego udzielił na ulicy Poznańskiej w
Warszawie. Grając na pianinie zorientował się, że przy otwartym oknie stoi
kilkudziesięcioosobowa widownia. Wszyscy słuchacze ryzykowali swoją obecnością
życie – zarówno miejsce jak i czas sprzyjały ostrzałom. Muzyka jednak okazała
się najważniejsza. Jak zauważa:
To jest przykład, który daję często moim uczniom, żeby wiedzieli, że muzyka nie jest tylko przyjemnością, nie jest tylko zawodem, nie jest środkiem do zarabiania pieniędzy, ale że muzyka jest jakąś potrzebą ludzką, która w tych krańcowych, ekstremalnych warunkach gdzieś tam była potrzebna.
Jan Ekier (ur. 1913, zm. 2014) – pianista, pedagog, kompozytor i redaktor. Absolwent muzykologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, a także Konserwatorium Warszawskiego w klasie fortepianu Zbigniewa Drzewieckiego oraz kompozycji u Kazimierza Sikorskiego. W 1937 zdobył VIII nagrodę na III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Od tego czasu koncertował w wielu krajach Europy, Ameryce Południowej i Japonii. Od 1933 uczył solfeżu w Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie. Po wojnie poświęcił się kształceniu pianistów: w latach 1946-47 uczył w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Lublinie, w latach 1947-48 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie, pełniąc tam funkcję rektora. W 1953 został profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Prowadził mistrzowskie kursy interpretacji w Niemczech, Francji, Włoszech, Holandii, Brazylii, Japonii i Chinach. Wielokrotnie zasiadał w jury międzynarodowych konkursów pianistycznych w wielu krajach, w tym również Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1959 został redaktorem naczelnym Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina. Tematyce chopinowskiej poświęcił szereg swoich publikacji. Był laureatem wielu nagród, m.in. Nagrody Państwowej I stopnia (1950), Nagrody I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1964, 1974), w 1952 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 1955 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem X-lecia, a w 1960 orderem Sztandaru Pracy II klasy. W 1995 Akademia Muzyczna w Warszawie nadała mu tytuł doktora honoris causa. W 2004 otrzymał specjalną Nagrodę Ministra Kultury Rzeczypospolitej Polskiej, przyznaną – po raz pierwszy – w uznaniu wybitnych zasług dla zachowania i popularyzacji dziedzictwa Fryderyka Chopina, w szczególności za pomnikową edycję „Wydania Narodowego Dzieł Wszystkich Fryderyka Chopina”, przywracającą kulturze Europy sztukę wielkiego polskiego kompozytora w kształcie najbliższym jej historycznemu pierwowzorowi.
Biogram pracowano na podstawie strony Polskiego Centrum Informacji Muzycznej.
Zapiski ze współczesności to cykl audycji, które dają słuchaczowi możliwość zaznajomienia się z gościem programu – bohaterem tygodnia. Pisarze, artyści, naukowcy snują biograficzne wspomnienia lub dzielą się przemyśleniami i refleksjami na temat różnych zjawisk współczesnego świata.fot. Wade Morgen, Flickr, CC BY NC
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus