Nie ma szczęścia bez miłości | Uri Caine
Niespełna czterominutowa piosenka Władysława Szpilmana ze słowami jego brata, Henryka Herolda Szpilmana, pierwotnie została wykonany przez aktorkę Hannę Brzezińską w filmie Juliusza Gardana Wrzos z 1937 roku. Później z utworem mierzyli się Mieczysław Fogg i Irena Santor. W tej wersji, o wiele dłuższej, bo trwającej niecałe 12 minut, i będącą bardziej wariacją na temat, niż wiernym oddaniem nut, rozpisali ją na fortepian, kontrabas i perkusję Uri Caine, Ksawery Wójciński i Robert Rasz.
Utwór, zarejestrowany 25 lipca 2013 jako jeden z ośmiu podczas Tzadik Poznań Festival 2013, został wydany na płycie Szpilman przez Multikulti Project i Narodowy Instytut Audiowizualny, która miała premierę 25 lutego tego roku. Wszystkie utwory – poza ostatnim, Szpilman Fantasy – zostały napisane przez Władysława Szpilmana.
Ksawery Wójciński – kontrabasista, kompozytor, improwizator. Przez jednego ze swoich profesorów nazwany niegdyś „Nikiforem kontrabasu”. Jest absolwentem Bydgoskiej Akademii Muzycznej w klasie kontrabasu. Aktywnie uczestniczy w życiu polskiej sceny muzyki improwizowanej, eksperymentując z brzmieniem i formą. Współpracował w ramach rożnych projektów z Mikołajem Trzaską, Raphaelem Rogińskim, Markiem Tokarem, Tomaszem Duda, Robertem Raszem. Współzałożyciel kwartetu / sekstetu Emergency oraz kwartetu Hera. Nagrywał m.in. z Wacławem Zimplem, Robertem Kusiołkiem, Klausem Kugelem, Michaelem Zerangiem i Antonem Sjarowem.
Robert Rasz – absolwent Wydziału Jazzu Szkoły Muzycznej II st. im. Fryderyka Chopina w Warszawie i Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Współpracuje z licznymi zespołami muzycznymi m.in. Emergency, Raalya, Zimpel / Traczyk / Rasz Trio, Kadabra, jak również z indywidualnymi, wybitnymi artystami, takimi jak: Gaba Kulka, Piotr Rodowicz, Mikołaj Trzaska, Jerzy Małek, Wojciech Pulcyn, Piotr „Bocian” Cieślikowski czy Marcin Małecki. Brał udział w wielu festiwalach m.in. Nordischerklang w Graisfwald (Niemcy) . W 2002 roku zdobył indywidualne wyróżnienie na krakowskim festiwalu Jazz Juniors, a w 2005 roku wraz z zespołem uhonorowany został I nagrodą dla Najlepszego Zespołu Jazzowego na festiwalu „Nadzieje Warszawy”.
Uri Caine urodził się w Philadelphii, gdzie rozpoczął naukę gry na fortepianie u Bernarda Peiffera. W młodości uczestniczył w wielu projektach muzycznych (grał m.in. w wielu zespołach prowadzonych przez Hanka Mobley'a, Johnny'ego Colesa, Mickey Rokera, Jymmiego Merritta, Bootsie Barnesa i Grovera Washingtona). Studiował kompozycję na University of Pennsylvania u George'a Rochberga i George'a Crumba. Nagrał już ponad dwadzieścia autorskich albumów. Jego dwie pierwsze płyty - Sphere Music (1993) i Toys (1995) były hołdem dla wielkich pianistów jazzowych – Theloniousa Monka iHerbie Hancocka. Jego sztandarowymi projektami są płyty z aranżacjami muzyki klasycznej (Mahler, Wagner, Beethoven, Bach i Schumann). Krążek Primal Light (Winter&Winter, 1996) z interpretacjami muzyki Gustava Mahlera zyskał uznanie wielu środowisk muzycznych, m.in. dostał nagrodę Towarzystwa Mahlerowskiego. Pisał na zamówienie m.in. Vienna Volksoper, The Seattle Chamber Players, Relache, The Beaux Arts Trio, Basel Chamber Orchestra, Concerto Köln i American Composers Orchestra. Był muzycznym szefem Biennale w Wenecji (wrzesień 2003), gdzie premierę miała jego kompozycja The Othello Syndrome. W 2006 roku był kompozytorem-rezydentem Los Angeles Chamber Orchestra, dla której napisał Koncert na dwa fortepiany i orkiestrę kameralną (prawykonany z Jeffrey Kahane w maju 2006). Współpracował z wieloma wybitnymi muzykami i formacjami muzycznymi (m.in. Don Byron, Dave Douglas, John Zorn, Terry Gibbs, Clark Terry, Arto Lindsay, Sam Rivers, Woody Herman Band, Annie Ross, Enja Band, Global Theory and the Master Musicians of Jajouka). Występował na najważniejszych festiwalach – jazzowych (m.in. The North Sea Jazz Festival, Montreal Jazz Festival, Monterey Jazz Festival, San Sebastian Jazz Festival, Vittoria Jazz Festival, Newport Jazz Festival) i klasycznych (The Salzburg Festival, Holland Festival, IRCAM, Great Performers at Lincoln Center).
ilustracja: Uri Caine, fot. Simon Miele, Wikimedia Commons, CC BY SA
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus