W kolejnej audycji zrealizowanej z okazji Roku Czesława
Miłosza bliscy polskiego noblisty kreślą jego portret prywatny. Po mieszkaniu
poety oprowadza nas jego asystentka Agnieszka Kosińska – mówi o upodobaniach
kulinarnych Miłosza, bogatym życiu towarzyskim, które prowadził, a także wyposażeniu
jego gabinetu – specjalnym systemie przechowywania rękopisów i materiałów
piśmienniczych oraz maszynie pozwalającej mu do późnej starości na czytanie
książek, czy wreszcie o słabości do łakoci. O bohaterze audycji opowiada także
jego długoletnia przyjaciółka, poetka Julia Hartwig. Wspomina m.in. zaraźliwy
śmiech Miłosza i jego nietypową, jak na poetę, osobowość. Jerzy Illg z
wydawnictwa Znak wspomina osobliwe, ale ciepłe poczucie humoru Miłosza, który
dla osób postronnych mógł się wydawać człowiekiem srogim i niedostępnym, ale dla
przyjaciół był osobą niezwykle ciepłą i troskliwą. Opowiada o tym, co zadecydowało
o powrocie Miłosza do Krakowa i przywołuje anegdoty z ich wspólnych spotkań. Dziennikarka
Elżbieta Sawicka wspomina m.in. pierwsze zetknięcie się z Miłoszem w 1981
roku, a także przedwcześnie zmarłą
żonę noblisty, Carol Thigpen-Miłosz. Program wieńczy wypowiedź literaturoznawcy
Andrzeja Franaszka, który wspomina starość Miłosza – okres jego „wielkiego
łagodnienia”, kiedy poeta wracał pamięcią do spotkanych w przeszłości ludzi i
miejsc, i kiedy zaczęła go cechować większa wyrozumiałość dla słabości innych.
W audycji wykorzystano również fragmenty archiwalnych
wypowiedzi noblisty.
Czesław Miłosz (1911–2004) – poeta, prozaik,
eseista, historyk literatury, tłumacz, prawnik, dyplomata, laureat nagrody Nobla
w dziedzinie literatury (1980). Jego książki zostały przetłumaczone na 44
języki. Studiował polonistykę i prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w
Wilnie. Debiutował w 1930 roku na łamach
„Alma Mater Vilnensis”, a w 1933 roku została wydana jego
pierwsza książka
Poemat o czasie zastygłym. Był współzałożycielem pisma „
Żagary”, redagował też
„Twórczość”. Pierwszy jego tomik
wierszy –
Trzy zimy (1936), był szeroko komentowany w świecie
literackim. Okres okupacji spędził głównie w Warszawie. Po wojnie wydał jeden z
najważniejszych tomów poezji ówczesnego okresu:
Ocalenie. Potem powstał
Traktat
moralny, którego zakończenie należy chyba do jednego z najbardziej
rozpoznawalnych w polskiej poezji. Pracował w dyplomacji: w konsulacie polskim
w Nowym Jorku, jako attaché kulturalny PRL w Waszyngtonie oraz I sekretarz
Ambasady RP w Paryżu. Kiedy w 1950 roku został mu odebrany paszport, zwrócił
się do władz Francji o azyl i udał do Maison-Laffitte pod Paryżem. Opublikował
kolejne książki:
Zniewolony umysł (1953), zbiór wierszy
Światło
dzienne (1953),
Zdobycie władzy (1955),
Dolinę Issy (1955),
Traktat
poetycki (1957),
Rodzinną Europę (1958). W 1960 roku wyjechał do
Stanów zjednoczonych, gdzie otrzymał posadę profesora literatur słowiańskich w
Berkeley. W 1965 roku zredagował zbiór
Postwar Polish Poetry, a później
jego wiersze wydane zostały w zbiorze
Selected Poems (1975). Po 1989
roku, kiedy zmieniła się sytuacja polityczna, coraz częściej bywał w Polsce,
zwłaszcza w Krakowie. Współpracował z takimi pismami jak „
Tygodnik Powszechny”
, „
Gazeta Wyborcza” czy „
Zeszyty Literackie”. Został pochowany
w Krypcie Zasłużonych na Skałce.
ilustracja: Czesław Miłosz, fot. Czapliński/FOTONOVA
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus