Święto wiosny | Igor Strawiński
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
To rewolucyjne dzieło wyznaczyło nowe możliwości operowania rytmem, harmonią i barwami instrumentalnymi
Opis materiału
Jeden z przełomowych i najbardziej oryginalnych, a także najpopularniejszych utworów ubiegłego stulecia. Słuchacze uwielbiają jego niesłabnącą siłę wyrazu, kompozytorzy zaś pilnie studiują partyturę niczym biblię nowoczesnej instrumentacji.
Święto wiosny to muzyka baletowa. Strawiński skomponował ją dla zaprzyjaźnionych Baletów Rosyjskich prowadzonych przez Sergiusza Diagilewa, dla których napisał już wcześniej Ognistego ptaka i Pietruszkę. Premiera odbyła się w 1913 roku w paryskim Théâtre des Champs-Élysées, w choreografii Wacława Niżyńskiego.
Podtytuł Obrazy z życia dawnej Rusi mówi wiele. Muzyka maluje surowy, dziki krajobraz pogańskiego Wschodu, gdzie na wiosnę składa się barbarzyńską ofiarę z dziewicy. Część pierwsza, zatytułowana Adoracja ziemi, to tańce chłopców i dziewcząt pod okiem Starca, część druga, Ofiara, to obrzędy wokół wybranej dziewicy, która ginie w tańcu, dzięki czemu przyroda budzi się do życia.
Podążając za tematyką baletu, Strawiński dobrał odpowiednie środki muzyczne, czym przełamał dawne konwencje. Archaizacja, asymetryczne rytmy pełne nieregularnych akcentów (tzw. synkop), dysonansowa harmonika uzyskiwana przez zestawianie niepasujących do siebie współbrzmień tonalnych, a także jaskrawa i pełna kontrastów instrumentacja – wszystkie te środki trafnie ilustrują groźną wszechpotęgę natury oraz żyjącą w rytmie jej praw pogańską ludność Rusi, bez sielskiej estetyzacji. Wyznaczają też nowe możliwości operowania rytmem, harmonią i barwami instrumentalnymi, jakich przedtem nie było w muzyce. Można je za to porównać z ówczesnymi tendencjami w sztukach plastycznych (np. z fowizmem).
Wraz z librecistą Nikołajem Roerichem Strawiński opracował zarys poszczególnych scen, pozostawiając choreografowi swobodę interpretacji. Taniec także wymagał nowatorskich i zarazem archaizujących rozwiązań: choreografia Niżyńskiego pełna była ostrych i celowo niezgrabnych ruchów.
Choć przyjęło się mówić, że premiera Święta wiosny okazała się dla publiczności szokiem i wywołała jeden z największych skandali tamtych czasów – ponoć jeden z krytyków francuskich zaproponował zmianę tytułu utworu z Le Sacre du printemps na Le Massacre du printemps! – liczne relacje świadczą o równie wielkim poruszeniu. Artyści ponoć wielokrotnie wychodzili do ukłonów, wzywani przez zachwyconą część publiczności, zaś kolejne spektakle wyprzedano na pniu. Był to czas największej rewolucji w sztuce, która miała tylu przeciwników, co zwolenników.
Monika Pasiecznik Grupa tancerek z pierwszej scenicznej wersji Święta wiosny, autor nieznany, Wikimedia Commons, PD
Święto wiosny to muzyka baletowa. Strawiński skomponował ją dla zaprzyjaźnionych Baletów Rosyjskich prowadzonych przez Sergiusza Diagilewa, dla których napisał już wcześniej Ognistego ptaka i Pietruszkę. Premiera odbyła się w 1913 roku w paryskim Théâtre des Champs-Élysées, w choreografii Wacława Niżyńskiego.
Podtytuł Obrazy z życia dawnej Rusi mówi wiele. Muzyka maluje surowy, dziki krajobraz pogańskiego Wschodu, gdzie na wiosnę składa się barbarzyńską ofiarę z dziewicy. Część pierwsza, zatytułowana Adoracja ziemi, to tańce chłopców i dziewcząt pod okiem Starca, część druga, Ofiara, to obrzędy wokół wybranej dziewicy, która ginie w tańcu, dzięki czemu przyroda budzi się do życia.
Podążając za tematyką baletu, Strawiński dobrał odpowiednie środki muzyczne, czym przełamał dawne konwencje. Archaizacja, asymetryczne rytmy pełne nieregularnych akcentów (tzw. synkop), dysonansowa harmonika uzyskiwana przez zestawianie niepasujących do siebie współbrzmień tonalnych, a także jaskrawa i pełna kontrastów instrumentacja – wszystkie te środki trafnie ilustrują groźną wszechpotęgę natury oraz żyjącą w rytmie jej praw pogańską ludność Rusi, bez sielskiej estetyzacji. Wyznaczają też nowe możliwości operowania rytmem, harmonią i barwami instrumentalnymi, jakich przedtem nie było w muzyce. Można je za to porównać z ówczesnymi tendencjami w sztukach plastycznych (np. z fowizmem).
Wraz z librecistą Nikołajem Roerichem Strawiński opracował zarys poszczególnych scen, pozostawiając choreografowi swobodę interpretacji. Taniec także wymagał nowatorskich i zarazem archaizujących rozwiązań: choreografia Niżyńskiego pełna była ostrych i celowo niezgrabnych ruchów.
Choć przyjęło się mówić, że premiera Święta wiosny okazała się dla publiczności szokiem i wywołała jeden z największych skandali tamtych czasów – ponoć jeden z krytyków francuskich zaproponował zmianę tytułu utworu z Le Sacre du printemps na Le Massacre du printemps! – liczne relacje świadczą o równie wielkim poruszeniu. Artyści ponoć wielokrotnie wychodzili do ukłonów, wzywani przez zachwyconą część publiczności, zaś kolejne spektakle wyprzedano na pniu. Był to czas największej rewolucji w sztuce, która miała tylu przeciwników, co zwolenników.
Monika Pasiecznik Grupa tancerek z pierwszej scenicznej wersji Święta wiosny, autor nieznany, Wikimedia Commons, PD
Tagi
Powiązane materiały
Powiązane materiały
-
czas trwania 53 min 01 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
V Symfonia d-moll op. 47 | Dymitr Szostakowicz
Podniosła i pozornie optymistyczna kompozycja powstała w atmosferze strachu wywołanego stalinowskim terrorem
-
czas trwania 13 min 35 sek
Przejdź do gatunku: koncert
Arata Yumi | D. Szostakowicz: I Koncert skrzypcowy a-moll op. 77 | 1/4 | Nokturn
-
czas trwania 10 min 39 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
Preludium do Popołudnia fauna | Claude Debussy
-
czas trwania 1 godz 00 min 30 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
Carmina Burana | Carl Orff
-
czas trwania 38 min 14 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
Koncert na orkiestrę | Bela Bartok
Zobacz także
-
czas trwania 4 min 51 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
Pianohooligan | 15 Studies for the Oberek | Study 11
Piotr Orzechowski, młody pianista jazzowy znany jako Pianohooligan, przedstawia 15 zaskakujących eksperymentów muzycznych skoncentrowanych wokół ludowego tańca – oberka. Solowa płyta artysty ukazała się w listopadzie 2014 roku
-
czas trwania 4 min 07 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
Witek i Alina. Temat z filmu „Kronika wypadków miłosnych” | Wojciech Kilar
-
czas trwania 13 min 01 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
Muzyczka IV „Koncert puzonowy” op. 28 | Henryk Mikołaj Górecki
-
czas trwania 4 godz 40 min 37 sek
Przejdź do gatunku: koncert
15. Konkurs Wieniawskiego | 1. Etap | 09.10.2016 | 1/2
-
czas trwania 7 min 50 sek
Przejdź do gatunku: utwór muzyczny
Riff 62 na orkiestrę (dyr. Antoni Wit) | Wojciech Kilar
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus