Ignacy Jan Paderewski | Na historycznej wokandzie
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Czy wielki muzyk może zajmować się tak przyziemnym zajęciem jak polityka? Spór o Ignacego Jana Paderewskiego w audycji Andrzeja Sowy
Opis materiału
W radiowym „procesie” w roli oskarżyciela występuje
historyk, doktor Janusz Osica, adwokatem jest redaktor Marek Ruszczyc,
dziennikarz, publicysta, autor książek historycznych. Prokurator od razu
wskazuje, że gdy Paderewski odchodził ze stanowiska premiera, fakt ten przyjęto
z dużą ulgą. Ignacy Daszyński miał wówczas powiedzieć, że chciałby
Paderewskiemu jako człowiekowi i artyście ofiarować wszystkie kwiaty polskie,
byleby tylko nie zasiadał w ławie rządowej. Nie sprawdzał się bowiem w
praktycznej działalności politycznej. Obrońca podkreśla z kolei zasługi księcia
pianistów dla sprawy polskiej, przede wszystkim w latach 1910–1919, kiedy
aktywizował polonijną społeczność w Stanach Zjednoczonych, miał wpływ na
deklarację Woodrowa Wilsona z 22 stycznia 1917 roku, w której znalazł się punkt
dotyczący niepodległości Polski, czy w końcu gdy na konferencji wersalskiej
razem z Romanem Dmowskim uzyskali najkorzystniejsze z możliwych granice z
Niemcami. „Paderewski przechodzi do pamięci narodowej z tymi zastrzeżeniami, ze
świadomością tych minusów w jego biografii, które czynią go może bardziej
ludzkim” – mówi Janusz Osica i podkreśla: „Gdyby był prezydentem, reprezentowałby
zapewne naród na tym stanowisku świetnie”.
Ignacy Jan Paderewski (1860–1941) – pianista, kompozytor, polityk, działacz niepodległościowy i społeczny. W latach 1872–1878 studiował w Instytucie Muzycznym Warszawskim, następnie podjął studia kompozytorskie w Berlinie, a w latach 1884–1887 uczył się w Wiedniu pod kierunkiem Teodora Leszetyckiego. Wcześnie zaczął koncertować, natomiast początkiem jego wielkiej międzynarodowej kariery stał się występ w Paryżu w 1888 roku. Później występował m.in. w Londynie (1890), odbył pierwsze tournée po Stanach Zjednoczonych (1891–1892). W 1987 roku zamieszkał w Morges w Szwajcarii. Zyskał sławę jako wirtuoz fortepianu i kompozytor, komponował w stylu neoromantycznym; jest autorem m.in.: Koncertu fortepianowego a-moll op. 17 (1888), Fantazji polskiej na fortepian i orkiestrę op. 19 (1893), Sonaty fortepianowej es-moll op. 21 (1903), Wariacji fortepianowych es-moll op. 23 (1903), Symfonii h-moll „Polonia” (1908), opery Manru (1901), a także pieśni. Łączył działalność dobroczynną z działalnością społeczną i niepodległościową. W 1917 roku złożył prezydentowi Stanów Zjednoczonych memoriał o potrzebie odbudowy Polski. Jego przyjazd do Poznania w grudniu 1918 roku stał się impulsem do rozpoczęcia powstania wielkopolskiego. W 1919 roku sprawował w polskim rządzie funkcje premiera i ministra spraw zagranicznych. Od 1920 roku przebywał za granicą, w latach 30. próbował tworzyć antysanacyjną opozycję, czego wyrazem stało się powołanie Frontu Morges (1936). W 1940 roku został prezesem Narodowej Rady w Paryżu i Londynie. Zmarł w Stanach Zjednoczonych.
Na historycznej wokandzie to cykl radiowych audycji poświęconych znanym i wpływowym postaciom historycznym. Goście w studio, cenieni historycy, wcielają się w oskarżyciela i obrońcę, by dokonać osądu działań wybranej postaci ze współczesnej perspektywy.
ilustracja: Ignacy Jan Paderewski, Polona, PD
Ignacy Jan Paderewski (1860–1941) – pianista, kompozytor, polityk, działacz niepodległościowy i społeczny. W latach 1872–1878 studiował w Instytucie Muzycznym Warszawskim, następnie podjął studia kompozytorskie w Berlinie, a w latach 1884–1887 uczył się w Wiedniu pod kierunkiem Teodora Leszetyckiego. Wcześnie zaczął koncertować, natomiast początkiem jego wielkiej międzynarodowej kariery stał się występ w Paryżu w 1888 roku. Później występował m.in. w Londynie (1890), odbył pierwsze tournée po Stanach Zjednoczonych (1891–1892). W 1987 roku zamieszkał w Morges w Szwajcarii. Zyskał sławę jako wirtuoz fortepianu i kompozytor, komponował w stylu neoromantycznym; jest autorem m.in.: Koncertu fortepianowego a-moll op. 17 (1888), Fantazji polskiej na fortepian i orkiestrę op. 19 (1893), Sonaty fortepianowej es-moll op. 21 (1903), Wariacji fortepianowych es-moll op. 23 (1903), Symfonii h-moll „Polonia” (1908), opery Manru (1901), a także pieśni. Łączył działalność dobroczynną z działalnością społeczną i niepodległościową. W 1917 roku złożył prezydentowi Stanów Zjednoczonych memoriał o potrzebie odbudowy Polski. Jego przyjazd do Poznania w grudniu 1918 roku stał się impulsem do rozpoczęcia powstania wielkopolskiego. W 1919 roku sprawował w polskim rządzie funkcje premiera i ministra spraw zagranicznych. Od 1920 roku przebywał za granicą, w latach 30. próbował tworzyć antysanacyjną opozycję, czego wyrazem stało się powołanie Frontu Morges (1936). W 1940 roku został prezesem Narodowej Rady w Paryżu i Londynie. Zmarł w Stanach Zjednoczonych.
Na historycznej wokandzie to cykl radiowych audycji poświęconych znanym i wpływowym postaciom historycznym. Goście w studio, cenieni historycy, wcielają się w oskarżyciela i obrońcę, by dokonać osądu działań wybranej postaci ze współczesnej perspektywy.
ilustracja: Ignacy Jan Paderewski, Polona, PD
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus