Zwłoki Mickiewicza. Próba nekrografii poety | Finezje literackie | 4/5
Finezje literackie to cykl audycji Polskiego Radia poświęcony znanym przedstawicielom świata literatury oraz zjawiskom literackim. W poszczególnych odcinkach poznajemy znakomitych twórców słuchając fragmentów utworów, niekiedy w ich własnym wykonaniu, oraz przez wypowiedzi bliskich im osób, komentarze krytyków i historyków. Ten cykl Finezji poświęcony został książce Stanisława Rośka Zwłoki Mickiewicza. Próba nekrografii poety (1997).
W przedostatnim odcinku audycji Stanisław Rosiek mówi o krzątaninie, jaka zapanowała wokół zwłok Mickiewicza, kiedy opadły już pierwsze emocje po jego śmierci. Zwłoki uległy rozmaitym metamorfozom przy czym za ich dwie główne zasady autor książki uznał podwojenie/ zwielokrotnienie i przeobrażenie. Zaistniała potrzeba stworzenia sobowtóra zwłok, który będzie mógł bez przeszkód nadal oddziaływać na polu kultury. To właśnie w tym celu następnego dnia po śmierci powstawały od rana kolejno rysunki, maski i fotografie nieżyjącego już poety. Fragmenty książki Zwłoki Mickiewicza. Próba nekrografii poety czyta Tomasz Marzecki.
Kiedy Adam Mickiewicz zmarł nieoczekiwanie w Konstantynopolu 26 listopada 1855 roku, rozpoczęło się, zdaniem Stanisława Rośka, drugie życie poety, a raczej – nowe życie jego ziemskiej powłoki, czas „sentymentalnego, politycznego i patriotycznego używania zwłok Adama Mickiewicza”. W książce znajduje się szczegółowy opis pierwszych trzech dni po śmierci wieszcza. Zwłoki poety poddane zostały w owym czasie licznym zabiegom (stworzono m.in. wizerunek pośmiertny i „przedmiot żałobny”). W efekcie stał się on „wielkim umarłym”, największym polskim umarłym XIX wieku, który szybko odnalazł w świecie symboli i sensów nowe miejsce. Dlatego mógł pozostać wśród żywych.
Stanisław Rosiek (ur. 14 sierpnia 1953 roku w Gdańsku) – historyk literatury, eseista i wydawca, profesor Uniwersytetu Gdańskiego. Współredagował z Marią Janion trzy tomy z serii Transgresje (Galernicy wrażliwości, 1981, Osoby, 1984, Maski, 1986). Wraz ze Stefanem Chwinem wydał zbiór esejów Bez autorytetu. Szkice (1981), za który w 1983 roku otrzymał nagrodę Fundacji im. Kościelskich. W latach 90. zajmował się m.in. kultem pośmiertnym Adama Mickiewicza (Zwłoki Mickiewicza. Próba nekrografii poety, 1997). Jest współautorem Słownika schulzowskiego (2002). W 2002 roku opublikował antologię Wymiary śmierci. W druku znajduje się druga część „nekrografii” poety pt. Spór o martwego wieszcza. Pośmiertne dzieje Adama Mickiewicza.
ilustracja: Zwłoki Mickiewicza. Próba nekrografii poety, słowo/obraz terytoria, 1997
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus