Przeciw poetom | Finezje literackie | 4/5
W kolejnym odcinku audycji, w której redaktor Grażyna Gronczewska konfrontuje polskich poetów z paszkwilem Witolda Gombrowicza na poezję, Józef Kurylak porównuje Gombrowiczowski esej ze słynnym passusem dotyczącym wygnania poetów z państwa w wielkim dziele Platona. Poeta zauważa, że w swoim wystąpieniu Gombrowicz nie atakuje samej istoty poezji, wprost przeciwnie – zdaniem Józefa Kurylaka, występując Przeciw poetom, staje w jej, poezji, obronie. Tym, czemu się de facto przeciwstawia, są tylko poszczególne formy poetyckie, w ogóle kult formy, która czyni hermetycznym to, co próbuje ująć w swoje sztywne i sztuczne ramy. Nie zgadza się jednak z Gombrowiczem, gdy chodzi o stosunek do sztuki czystej, aczkolwiek sam przyznaje, że każdy z nich nieco inaczej rozumie to pojęcie. Fragment wystąpienia Przeciw poetom Witolda Gombrowicza czyta w audycji Marek Obertyn, wiersz Weimar Józefa Kurylaka czyta sam autor.
Witold Gombrowicz (ur. 4 sierpnia 1904 roku w Małoszycach niedaleko Opatowa, zm. 25 lipca 1969 roku w Vence koło Nicei) – prozaik i dramaturg, jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy XX wieku. Pochodził z rodziny ziemiańskiej wywodzącej się ze Żmudzi. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim (1926), w 1928 roku wyjechał do Paryża, gdzie przez rok studiował w Institut des Hautes Études Internationales. Po powrocie, zanim poświęcił się całkowicie twórczości literackiej, pracował jako aplikant sądowy. Zadebiutował w 1933 roku zbiorem opowiadań Pamiętnik z okresu dojrzewania; w 1938 roku wydał dramat Iwona księżniczka Burgunda, jednak rozgłos przyniosła mu opublikowana w tym samym roku powieść Ferdydurke. Miał swój stolik w słynnej literackiej kawiarni Ziemiańska. W sierpniu 1939 roku wyjechał do Argentyny na pokładzie transatlantyku „Chrobry”, by już nigdy nie wrócić do kraju. Po wybuchu wojny został w Argentynie, gdzie – borykając się z problemami finansowymi – pracował w Banku Polskim w Buenos Aires i pisywał do lokalnych gazet. W 1953 roku wydał w Instytucie Polskim w Paryżu dwa wybitne utwory – dramat Ślub i powieść Trans-Atlantyk. W 1960 roku ukazała się powieść Pornografia. W 1963 roku, dzięki stypendium Fundacji Forda, wyjechał z Argentyny do Berlina Zachodniego, po roku zaś do Paryża, po czym w 1966 roku osiedlił się w Vence pod Niceą. Wydał ponadto m.in. powieść Kosmos (1965) i dramat Operetka (1966); w latach 1953-1969 paryska „Kultura” sukcesywnie publikowała kolejne zapiski jego słynnego Dziennika. W 1968 roku był kandydatem do literackiej nagrody Nobla.
Finezje literackie to cykl audycji Polskiego Radia, poświęcony znanym przedstawicielom świata literatury oraz zjawiskom literackim. W poszczególnych odcinkach poznajemy znakomitych twórców słuchając fragmentów utworów, niekiedy w ich własnym wykonaniu, oraz przez wypowiedzi bliskich im osób, komentarze krytyków i historyków. Ten cykl Finezji poświęcony został słynnemu szkicowi Witolda Gombrowicza, dołączonemu pierwotnie do wydania jego Dziennika z lat 1953-56. W audycji komentują go polscy poeci.
ilustracja: Witold Gombrowicz, fot. Bohdan Paczowski, Wikimedia Commons, PD
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus