Duo concertante na skrzypce i kontrabas | Krzysztof Penderecki
odtwarzaj/zatrzymaj - spacja|
przewiń w przód/przewiń w tył - strzałki prawo/lewo|
głośniej/ciszej - strzałki góra/dół|
jakość - q
Posłuchaj więcej utworów w Kolekcji specjalnej TRZEJ KOMPOZYTORZY
Opis materiału
Wieloletnia
artystyczna przyjaźń Krzysztofa Pendereckiego i Anne-Sophie Mutter jak dotąd trzykrotnie
owocowała nowymi dziełami kompozytora. Po II Koncercie skrzypcowym
„Metamorfozy” i II Sonacie powstało dzieło kameralne na nietypowy
skład, zamówione przez fundację skrzypaczki dla niej samej i jednego ze
stypendystów, Romana Patkoló – Duo concertante na skrzypce i… kontrabas.
Zamówienie zdziwiło Pendereckiego, postanowił jednak je przyjąć i potraktować jako wyzwanie. W tytule kompozycji nawiązał do historycznego gatunku muzyki koncertującej, w którego obrębie jednak jedynym utworem na taką obsadę jest – jak się wydaje – Gran duo concertante z 1880 roku. Utwór Giovanniego Bottesiniego na dwa kontrabasy i orkiestrę przetranskrybował uczeń Paganiniego, Camillo Sivori, jeden z kontrabasów zastępując skrzypcami.
Trudność pisania na skrzypce i kontrabas tkwi w ogromnej różnicy w wysokości ich brzmienia. Aby rozwiązać ten problem, kompozytor w niewielkim stopniu zbliżył te zakresy, nakazując strojenie kontrabasu o cały ton wyżej. Zaproponował też formę narracji, w której instrumenty zabierają głos kolejno po sobie. Mutter mówi o „odbijaniu piłeczki” i „unikaniu się”: gdy jeden z solistów prezentuje myśl muzyczną, drugi niemal milknie w zasłuchaniu.
Kompozycję otwiera recytatywne Andante, zagrane na kontrabasie. Wprowadzony zostaje temat, który ponad ustępującym kontrabasem podejmują wycofane dotąd skrzypce . Podobna postać „wolnego od przegadywania się” dialogu buduje całość owej zwięzłej formy, z ruchliwą, wyrazistą motorycznie częścią środkową, pełną wirtuozowskich przebiegów scherzando.
Podkreśla się, że utwór stanowi repertuarową rzadkość. Stanowi pozycję wartościową zwłaszcza dla kontrabasistów, jako sprawdzian ich umiejętności – zarówno solistycznych, jak i związanych z grą zespołową.
Konteksty
W materiałach promocyjnych Deutsche Grammophon znajdujemy ciekawą wypowiedź kompozytora na temat pracy nad utworem oraz jego specyficznych cech, uwarunkowanych obsadą.
Zamówienie zdziwiło Pendereckiego, postanowił jednak je przyjąć i potraktować jako wyzwanie. W tytule kompozycji nawiązał do historycznego gatunku muzyki koncertującej, w którego obrębie jednak jedynym utworem na taką obsadę jest – jak się wydaje – Gran duo concertante z 1880 roku. Utwór Giovanniego Bottesiniego na dwa kontrabasy i orkiestrę przetranskrybował uczeń Paganiniego, Camillo Sivori, jeden z kontrabasów zastępując skrzypcami.
Trudność pisania na skrzypce i kontrabas tkwi w ogromnej różnicy w wysokości ich brzmienia. Aby rozwiązać ten problem, kompozytor w niewielkim stopniu zbliżył te zakresy, nakazując strojenie kontrabasu o cały ton wyżej. Zaproponował też formę narracji, w której instrumenty zabierają głos kolejno po sobie. Mutter mówi o „odbijaniu piłeczki” i „unikaniu się”: gdy jeden z solistów prezentuje myśl muzyczną, drugi niemal milknie w zasłuchaniu.
Kompozycję otwiera recytatywne Andante, zagrane na kontrabasie. Wprowadzony zostaje temat, który ponad ustępującym kontrabasem podejmują wycofane dotąd skrzypce . Podobna postać „wolnego od przegadywania się” dialogu buduje całość owej zwięzłej formy, z ruchliwą, wyrazistą motorycznie częścią środkową, pełną wirtuozowskich przebiegów scherzando.
Podkreśla się, że utwór stanowi repertuarową rzadkość. Stanowi pozycję wartościową zwłaszcza dla kontrabasistów, jako sprawdzian ich umiejętności – zarówno solistycznych, jak i związanych z grą zespołową.
Konteksty
W materiałach promocyjnych Deutsche Grammophon znajdujemy ciekawą wypowiedź kompozytora na temat pracy nad utworem oraz jego specyficznych cech, uwarunkowanych obsadą.
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus