Bohumil Hrabal | Finezje literackie | 4/5
W przedostatnim odcinku audycji filozof, doktor Jerzy Niecikowski,
mówi o eseju Kim jestem, motywach
autobiograficznych w utworach Hrabala, jego niesłychanej erudycji, która jest
dyskretnie podkreślana uwagami o braku formalnego wykształcenia, wreszcie o jego
haškowskim poczuciu humoru, przez które wyraźnie przebija „bardzo mroczny typ
przeżycia świata” i obsesja śmierci. Fragment eseju Kim jestem w przekładzie Andrzeja Sławomira Jagodzińskiego czyta
Krzysztof Kumor, a opowiadania Taka
piękna żałoba w przekładzie Andrzeja Czcibora-Piotrowskiego – Andrzej Piszczatowski
(nagranie z 1984 roku).
Finezje literackie
to cykl audycji Polskiego Radia, poświęcony znanym przedstawicielom świata
literatury oraz zjawiskom literackim. W poszczególnych odcinkach poznajemy
znanych twórców słuchając fragmentów utworów, niekiedy w ich własnym wykonaniu,
oraz poprzez wypowiedzi osób, które ich znały, cytowane fragmenty listów,
komentarze krytyków i historyków.
Bohumil
Hrabal (ur.
28 marca 1914 roku w Brnie, zm. 3 lutego 1997 roku w Pradze) – czeski prozaik i
eseista, autor opowiadań, według których powstało kilka filmów, m.in. Pociągi pod specjalnym nadzorem (1966,
Oscar za najlepszy film nieanglojęzyczny), Skowronki
na uwięzi (1969, pułkownik, premiera 1990) i Postrzyżyny (1980) w reżyserii Jiříego Menzla. Obok Milana Kundery
i Vaclava Havla, jeden z największych pisarzy czeskich II połowy XX wieku. W
1935 roku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Karola w Pradze,
studiował również filozofię i literaturę. W czasie wojny pracował jako dyżurny
ruchu na kolei, co zaowocowało opowiadaniem Pociągi
pod specjalnym nadzorem (1965). Studia ukończył dopiero w 1946 roku, z
tytułem doktora. Jako intelektualista, w wyniku represji władz komunistycznych,
został zmuszony do pracy w hucie, co zainspirowało go do napisania zbioru
opowiadań Perełka na dnie (1963), a
segregowanie książek przeznaczonych przez cenzurę na przemiał (często całych
wydań) stało się inspiracją dla najważniejszego dzieła Hrabala – Zbyt głośnej samotności (1976). W latach
60. był najpopularniejszym pisarzem w Czechosłowacji. Po inwazji wojsk Układu
Warszawskiego w 1968 roku otrzymał zakaz publikacji. Rozpoczął wówczas
wydawanie w samizdacie oraz za granicą. Część jego dzieł zaczęła ponownie
ukazywać się oficjalnie od 1975 roku. Z czasem, wraz z pogarszaniem się stanu
zdrowia i odchodzeniem kolejnych bliskich, zaczęła się pogłębiać depresja
pisarza, który coraz rzadziej opuszczał szpital. 3 lutego 1997 roku zginął
wypadając z okna swojego szpitalnego pokoju na piątym piętrze. Prawdopodobnie
odebrał sobie życie.
ilustracja: fot. Radek Bednarik, Flickr, CC BY NC ND
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus