Bohumil Hrabal | Finezje literackie | 2/5
Dr Jerzy Niecikowski przywołuje jedno ze stwierdzeń, często
powtarzanych przez Hrabala za Rolandem Barthes’em, a mianowicie, że naprawdę
zdumiewające są tylko rzeczy oczywiste. Filozof podkreśla też mnogość wątków
autobiograficznych w twórczości czeskiego prozaika, wspominając przy tym o jego
niezrównanym gawędziarstwie i ujmującym sposobie bycia. Publicysta i krytyk
filmowy Waldemar Chołodowski mówi o popularności utworów Hrabala i o innych
popularnych w Polsce i na świecie współczesnych czeskich autorach. Fragment eseju
Kim jestem w przekładzie Andrzeja
Sławomira Jagodzińskiego czyta w audycji Krzysztof Kumor, a opowiadania Bawidułki w przekładzie Cecylii
Dmochowskiej – Tomasz Obertyn (nagranie z 1984 roku).
Finezje literackie
to cykl audycji Polskiego Radia, poświęcony znanym przedstawicielom świata
literatury oraz zjawiskom literackim. W poszczególnych odcinkach poznajemy
znanych twórców słuchając fragmentów utworów, niekiedy w ich własnym wykonaniu,
oraz poprzez wypowiedzi osób, które ich znały, cytowane fragmenty listów,
komentarze krytyków i historyków.
Bohumil Hrabal (ur. 28 marca 1914 roku w Brnie, zm. 3 lutego
1997 roku w Pradze) – czeski prozaik i eseista, autor opowiadań, według których
powstało kilka filmów, m.in. Pociągi pod
specjalnym nadzorem (1966, Oscar za najlepszy film nieanglojęzyczny), Skowronki na uwięzi (1969, pułkownik,
premiera 1990) i Postrzyżyny (1980) w
reżyserii Jiříego Menzla. Obok Milana Kundery i Vaclava Havla, jeden z
największych pisarzy czeskich II połowy XX wieku. W 1935 roku rozpoczął studia
prawnicze na Uniwersytecie Karola w Pradze, studiował również filozofię i
literaturę. W czasie wojny pracował jako dyżurny ruchu na kolei, co zaowocowało
opowiadaniem Pociągi pod specjalnym nadzorem
(1965). Studia ukończył dopiero w 1946 roku, z tytułem doktora. Jako
intelektualista, w wyniku represji władz komunistycznych, został zmuszony do
pracy w hucie, co zainspirowało go do napisania zbioru opowiadań Perełka na dnie (1963), a segregowanie książek
przeznaczonych przez cenzurę na przemiał (często całych wydań) stało się
inspiracją dla najważniejszego dzieła Hrabala – Zbyt głośnej samotności (1976). W latach 60. był najpopularniejszym
pisarzem w Czechosłowacji. Po inwazji wojsk Układu Warszawskiego w 1968 roku
otrzymał zakaz publikacji. Rozpoczął wówczas wydawanie w samizdacie oraz za
granicą. Część jego dzieł zaczęła ponownie ukazywać się oficjalnie od 1975
roku. Z czasem, wraz z pogarszaniem się stanu zdrowia i odchodzeniem kolejnych
bliskich, zaczęła się pogłębiać depresja pisarza, który coraz rzadziej
opuszczał szpital. 3 lutego 1997 roku zginął wypadając z okna swojego
szpitalnego pokoju na piątym piętrze. Prawdopodobnie odebrał sobie życie.
ilustracja: fot. Radek Bednarik, Flickr, CC BY NC ND
SKOMENTUJ
Dodaj komentarz.Poniżej znajduje się wtyczka systemu komentarzy DISQUS. Została ona napisana w html5, dlatego upewnij się czy Twój czytnik ekranu go wspiera. Oficjalnie wspierane przez DISQUS czytniki to VoiceOver i NVDA.
Przemieszczając się przyciskiem tab po kolejnych polach wtyczki, w 9 kroku (po pozycji udostępnij) możnesz wpisać treść komentarza. Jeśli jesteś już zalogowany zatwierdzić wysłanie Twojego komentarza możesz w kroku 10.
Jeśli nie jesteś zalogowany do systemu DISQUS możesz to zrobić w kroku 10. Możesz również logować się poprzez konta Facebook, Twitter lub Google+ w krokach kolejno 11, 12 i 13. W celu zarejestrowania nowego konta w DISQUS podaj swoje dane, w kroku 15 imię, 16 e-mail, 17 hasło. Zatwierdzić wysłanie komentarza można w kroku 18. comments powered by Disqus